ویژگی‌های کریپتوکارنسی

آلت‌کوین Altcoin

عملکرد و ویژگی های ارز دیجیتال

برای استخراج ارز دیجیتال باید مسائل و معادلات پیچیده ی ریاضیات حل شود این کار توسط انسان امکان پذیر نیست و توسط ماینرها انجام می گیرد.

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی نوعی پول مجازی می باشد که براساس شبکه ی بلاک چین طراحی شده است. این نوع از پول های دیجیتال تمام ویژگی های پول های معمولی را دارند و تنها تفاوت آن ها این است که ماهیت فیزیکی ندارند. می توانید پول دیجیتال را با سایر ارزها مبادله کنید. بسیاری از وب سایت های خارجی خدمات و محصولات خود را در ازای پرداخت پول مجازی به شما ارائه می دهند. برخی از ویژگی های ارزهای دیجیتال عبارتند از: امنیت بالا، هیچ گونه نظارتی بر روی آن انجام نمی شود، تمام تراکنش ها واضح و شفاف است و …

معرفی ارز دیجیتال

کوین ها و توکن ها دو دسته ی اصلی ارز دیجیتال محسوب می شوند. کوین ها بر اساس فناوری بلاک چین طراحی می شوند و توکن ها زیر مجموعه ی آن ها می باشند و بلاک چین اختصاصی ندارند. شما برای خرید و فروش رمز ارزها به هیچ واسطه ای نیاز ندارید اما باید حتما در یک صرافی عضو شوید. تقریبا 12 سال پیش بیت کوین به عنوان اولین پول مجازی وارد بازار های مالی شد. بیت کوین خیلی زود در بازار رشد کرد اما دیگر هیچ رمز ارزی نتوانست مانند بیت کوین به موفقیت برسد. هر رمز ارزی که بعد از بیت کوین وارد بازارهای مالی شد را آلت کوین می گویند. هر کدام از ارزهای دیجیتال با یک هدف مشخص طراحی شده اند به عنوان مثال: اتریوم برای منعقد کردن قراردادهای دیجیتال طراحی شده است. ریپل به منظور افزایش سرعت خدمات بانکی با هزینه ی کمتر ساخته شده است.

تایید تراکنش ها به روش های مختلف

نحوه ی فعالیت ارز دیجیتال چگونه است؟

هرکدام از ارزهای دیجیتال برای انجام تراکنش های خود از روش های متفاوتی استفاده می کنند. بیت کوین برای انجام تراکنش ها ی خود نیاز به تایید استخراج کنندگان و ماینرها دارد. این روش تایید تراکنش ها الگوریتم اجماع یا توافق جمعی نامیده می شود. تراکنش ها بر اساس فناوری همتا به همتا انجام می گیرد. برای تامین امنیت ارزهای دیجیتال از نودها به روش های مختلفی استفاده می شود به عنوان مثال: امنیت بیت کوین توسط ماینرها تامین می شود، امنیت ایاس و ترون ها با رای گیری بین نودها انجام می شود و …

مزایا و معایب رمز ارزها چیست؟

ارزهای دیجیتال دو ویژگی مهم دارند که عبارتند از:

1. برای انجام تراکنش ها و انتقال وجه ارزهای دیجیتال به واسطه ای مانند پول های واقعی نیاز ندارید. کلیه ی تراکنش ها با استفاده از فناوری بلاک چین و ویژگی های رمز ارزها اعم از کلیدهای خصوصی و عمومی و … انجام می شود.
2. انتقال وجه رمز ارزها با دریافت مبلغ بسیار اندکی انجام می گیرد.

برخی از معایب ارز دیجیتال عبارتند از:

ارز دیجیتال ذات ناشناخته و رمز آلودی دارد از این رو برای بسیاری از افراد فرصت مناسبی برای پولشویی و فرار مالیاتی فراهم می کند. برخی از رمز ارزها نیز ماهیت خصوصی تری دارند از این رو به راحتی می توان از آنها سوءاستفاده کرد. در مقابل برخی دیگر از رمز ارزها وجوه شناخته شده ای دارند و نمی توان از آنها سوءاستفاده کرد.

استخراج ارز دیجیتال

ارز دیجیتال چگونه استخراج می شود؟

برای استخراج ارز دیجیتال باید مسائل و معادلات پیچیده ی ریاضیات حل شود این کار توسط انسان امکان پذیر نیست. از این رو ماینرها با حل هر معادله موفق به استخراج یک رمز ارز می شوند. تجهیزات مورد نیاز برای استخراج رمز ارزها عبارتند از:

• پردازنده ی مرکزی: ماینرها با اتصال به کامپیوتر های خانگی و با تکیه به پردازنده ی مرکزی ارز دیجیتال استخراج می کنند این امر بسیار زمان بر و هزینه بر است.
• پردازنده ی گرافیکی: در این روش ماینرها به کمک یک پردازنده ی قوی گرافیکی اقدام به استخراج رمز ارزها می کنند. به این روش بدست آوردن کریپتوکارنسی ماینینگ گفته می شود.
• تراشه های ای سیک: این دستگاه به طور کامل برای استخراج ارز دیجیتال طراحی شده است. این دستگاه رمز ارزها را با سرعت و به آسانی استخراج می کند. هر کدام از تراشه های ای سیک با توجه به الگوریتمی که دارند تنها می توانند یک نوع رمز ارز خاص را استخراج کنند.

کیف پول ارز دیجیتال

انواع کیف پول رمز ارز

برای نگهداری از ارز دیجیتال نیاز به یک کیف پول دارید. با توجه به نیازهای فردی دو نوع کیف پول داریم که عبارتند از:

• کیف پول سرد: برای نگهداری ارز دیجیتال در این نوع از کیف های پول نیازی به اتصال به اینترنت ندارید. از این رو کیف پول های سرد از امنیت بالاتری نسبت به کیف پول های گرم برخوردار هستند. یکی از کیف پول های شناخته شده در بازارهای مالی کیف پول سخت افزاری می باشد.
• کیف پول گرم: برای استفاده از کیف پول های گرم باید حتما به اینترنت متصل شوید. این نوع از کیف پول ها به دو دسته ی سرپرستی و غیر سرپرستی تقسیم می شوند. کیف پول های سرپرستی بسیار ناامن تر از سایر کیف پول ها می باشند.

آشنایی با برخی از رمز ارزها

همان طور که می دانید ارزهای دیجیتال فراوانی در بازارهای مالی وجود دارند برخی از این ارزهای معروف عبارتند از:

• بیت کوین: اولین ارز دیجیتال که وارد بازارهای مالی شد بیت کوین می باشد که توسط فردی ناشناخته به نام ساتوشی ناکاموتو طراحی شده است. بیت کوین گران ترین رمز ارز بازارهای مالی می باشد.
• اتریوم: اتریوم نوع دیگری از ارز دیجیتال می باشد و از لحاظ ارزشی بعد از بیت کوین قرار می گیرد. اتریوم نیز مانند بیت کوین قابل استخراج و خرید و فروش می باشد.
• بیت کوین کش: این رمز ارز یک فورک از بیت کوین می باشد. این ارز دیجیتال حدود 2 سال است که وارد بازارهای مالی شده است و نسبت به بیت کوین تغییرات عمده ای کرده است. هدف اصلی از طراحی بیت کوین کش استفاده از این ارز مانند یک پول واقعی می باشد.

چرا از رمز ارزها استفاده می کنیم؟

علت اصلی محبوبیت ارز دیجیتال امنیت بالای آن در تراکنش ها می باشد.به حریم خصوصی در رابطه با ارزهای دیجیتال توجه ویژه ای می شود. در تراکنش های رمز ارزها امکان تقلب و جعل وجود ندارد علاوه بر این تراکنش انجام شده به هیچ وجه قابل برگشت نیست. برای انجام تراکنش ها هزینه های سنگین پرداخت نمی شود. رمز ارزها توسط هیچ نهادی مورد نظارت قرار نمی گیرند. ارزهای دیجیتال روز به روز در حال رشد هستند تا جایی که در برخی از فروشگاه های خارج از کشور شما می توانید به آسانی اقدام به خرید ارز دیجیتال کنید دقیقا مانند وقتی که به مغازه برای خرید شارژ تلفن همراه مراجعه میکنید این بار می توانید ارز دیجیتال را به همین سادگی خریداری کنید.

صرافی ارز دیجیتال

انواع صرافی های رمز ارزها

• صرافی های متمرکز: منظور از صرافی متمرکز ارز دیجیتال این است که افرادی بر روی دارایی ها و حساب های کاربران نظارت دارند.
• صرافی های غیرمتمرکز: مبنای اصلی این نوع از صرافی ها بر اساس قرارداد های هوشمند می باشد.
• صرافی های همتا به همتا: معاملات در این صرافی ها براساس گذاشتن آگهی خرید و فروش انجام می گیرد. برای جلوگیری از سوء استفاده، کاربران باید دارایی خود را تا انتهای معامله قفل نگه دارند.
• صرافی های تبدیل سریع: تمام کارهای معمول معامله توسط صرافی انجام می گیرد شما فقط نوع ارز دیجیتال مورد معامله را انتخاب می کنید.
• صرافی های مشتقه: این نوع از صرافی شرایط مساعدی را برای کاربران فراهم می کند تا با ابزار اهرم تا چند برابر سرمایه ی اولیه ارز دیجیتال خریداری کنند.

سخن آخر

منظور از ارز دیجیتال پول های مجازی می باشد که به صورت غیر متمرکز و بر اساس فناوری بلاک چین تولید شده اند. بیت کوین ارزشمندترین رمز ارز بازارهای مالی می باشد. برای نگهداری از ارزهای دیجیتال باید از کیف پول های سرد و گرم استفاده کنید. اغلب رمز ارزها قابلیت خرید و فروش و استخراج را دارند. چنانچه قصد ورود به بازارهای ارز دیجیتال را دارید ابتدا آموزش های لازم در این زمینه ببینید و بدون شناخت و دانش اقدام به خرید رمز ارز نکنید.

کریپتوکارنسی چیست ؟ توضیح ساده برای مبتدیان

در تصور بسیاری از کسانی که به تازگی با دنیای کریپتوکارنسی‌ها آشنا شده‌اند، مفاهیمی چون ارز دیجیتال، کریپتوکارنسی، بلاکچین و …، مفهومی یکسان را تداعی می‌کنند. عده زیادی از منابع فارسی زبان نیز به اشتباه، ارزهای دیجیتال را معادل کریپتوکارنسی در نظر گرفته‌اند. حال آن‌ که واقعیت چیز دیگری است. مبحث مورد نظر در این مقاله را با طرح این سوال آغاز می‌کنیم که آیا ارزهای دیجیتال همان کریپتوکارنسی‌ها هستند؟

آیا ارز دیجیتال همان کریپتوکارنسی است؟

پاسخ ساده‌ای که به این سوال باید داده شود این است؛ خیر! ارز دیجیتال در واقع به گونه‌ای از دارایی‌های دیجیتال گفته می‌شود که ماهیت فیزیکی نداشته و به صورت الکترونیکی و در بستر اینترنت قابل عرضه، دسترسی و تملک می‌باشند. برخی از این ارزها، توسط سازمان‌ها، دولت‌ها و نهادهای واسطه اداره می‌شوند و مسئول حفظ امنیت، نگهداری و عرضه آن‌ها، همین سازما‌ن‌های واسطه هستند. ارزهای دیجیتالی که در این قشر قرار می‌گیرند، شامل انواع مختلفی هستند. از جمله وب‌مانی، پرفکت مانی. اما برخی دیگر از ارزهای دیجیتال هستند که توسط هیچ سازمان یا نهاد واسطه‌ای مدیریت نمی‌شوند هیچ دولت واسطه‌ای نمی‌تواند در آن‌ها دستکاری و تداخل ایجاد کند. به این نوع از ارزهای دیجیتال، کریپتوکارنسی گفته می‌شود.

کریپتوکارنسی، نوعی ارز دیجیتال است!

ارزهای دیجیتالی که بطور مستقل از سازمان‌ها اداره می‌شوند و از تکنولوژی رمزنگاری برای تضمین امنیت استفاده می‌کنند، کریپتوکارنسی نامیده می‌شوند. معروف‌ترین کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) یا رمزارز، بیت‌کوین است. البته محبوبیت، توسعه و رشد کریپتوکارنسی‌ها آنقدر وسیع و سریع بوده است که استفاده از واژه ارز دیجیتال برای آن‌ها، پدیده‌ای دور از تصور و واقعیت نیست. چرا که به زودی، رمزارزها، تمام جهان را به تسلط خود درخواهند آورد و این موضوع، باعث ایجاد تغییرات چشمگیر در ماهیت دنیا، شکل و شمایل آن و نوع کارکرد سیستم‌ها خواهد شد. با ما همراه باشید تا در ادامه به بررسی ویژگی‌های رمزارزها، چیستی و چرایی آن‌ها بپردازیم.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی ( Cryptocurrency )، از دو واژه مجزا تشکیل شده است. Crypto به معنای رمزنگاری شده و Currency به معنای ارز. مشخص است که ترکیب این دو واژه با یکدیگر، ایجاد مفهومی معادل با این را پدید می‌آورد: ارز رمزنگاری شده. برای این مفهوم، عبارت‌های دیگری نیز به کار گرفته می‌شود. رمز ارز و ارز رمز پایه نیز از دیگر مفاهیم مطرح شده برای آن هستند. رمز ارز به نوعی ارز دیجیتال یا ارز مجازی گفته می‌شود که از علم رمزنگاری یا کریپتوگرافی برای تامین امنیت شبکه و معاملات و تراکنش‌های آن استفاده می‌کند. به جرات می‌توان گفت که دلیل محبوبیت و همه‌گیری رمزارزها نیز همین واقعیت وجودی آن‌هاست. چرا که استفاده از فرآیند رمزنگاری در آ‌ن‌ها، امنیتی را بوجود می‌آورد که باعث می‌شود بسیاری از مشکلات موجود در سایر شکل‌های پولی و ارزی را تجربه نکنند.

بلاکچین و نقش آن در کریپتوکارنسی

بسیاری از رمزارزهایی که در حال حاضر در دنیای دیجیتال وجود دارند از سیستم‌های غیرمتمرکز مبتنی بر بلاکچین برای حشر و نشر اطلاعات استفاده می‌کنند. بلاکچین، همانطور که پیش از این به آن پرداخته‌ایم، یک دفتر کل توزیع شده و غیرمتمرکز است که سوابق موجود در آن برای همه اعضای استفاده کننده و کاربران، مشهود و قابل دسترسی است. برای آشنایی با تعریف بلاکچین، ویژگی‌ها و کاربردهای آن، به مقاله‌ای که پیشتر تحت عنوان « بلاکچین چیست؟ معرفی و کاربرد‌ها » منتشر کردیم مراجعه نمایید. نکته مهمی که در مورد رمزارزها وجود دارد این است که:

رمزارزها، گونه‌ای از ارزهای دیجیتال هستند. اما هر ارز دیجیتال، رمزارز نیست!

دلیل بارز و مشخصی که در این مورد وجود دارد نیز به استفاده از فنآوری بلاکچین در ساختار رمزارزها برمی‌گردد. چرا که پیش از روی کار آمدن بیت کوین به عنوان اولین رمزارز، ایده‌ها و تئوری‌های بسیاری در این خصوص مطرح شده بود و پروژه‌هایی نیز به اجرا در آمده بودند. اما استفاده از بلاکچین بود که باعث رشد یکباره و ایجاد جهشی در ساختار این پدیده‌ها شد. حال خوب است نگاهی به تاریخچه ارزهای دیجیتال نیز داشته باشیم.

یک سوال مهم! تفاوت بلاکچین و کریپتوکارنسی چیست؟

این سوال را پیش از این نیز در مقالات CCPost مطرح کرده بودیم. اما لازم است بار دیگر نیز به آن پرداخته و جواب مختصر آن را با هم مرور کنیم. بلاکچین، در واقع تکنولوژی‌ای است که به ثبت و ضبط اطلاعات بصورت غیرمتمرکز و رمزنگاری شده می‌پردازد. در حالی که رمزارزها یا کریپتوکارنسی، شکلی از پول هستند که روی شبکه بلاکچین اجرا شده‌اند. در واقع اگر بخواهیم بلاکچین را همچون یک ظرف در نظر بگیریم، رمزارزها، مظروف‌هایی هستند که در این ظرف قرار می‌گیرند! در واقع، رمزارزها، محتواهایی هستند که به عنوان یک واحد پولی مستقل مورد پذیرش قرار گرفته‌اند و بستر اجرا کننده آن‌ها، شبکه‌های بلاکچینی می‌باشند. این ساده‌ترین تعریفی است که از تفاوت بین این دو می‌توان بیان کرد.

از IBM تا بیت کوین؛ مروری گذرا به تاریخچه ارزهای دیجیتال

وقتی از امنیت در تبادل اطلاعات صحبت می‌شود، در ساده‌ترین حالت منظورمان این است که می‌خواهیم پیام یا اطلاعاتی را برای گیرنده مشخصی بفرستیم، اما به مجموعه ابزارها، کانال‌ها و بسترهای ارتباطی که بین ما و گیرنده وجود دارد، اطمینان نداریم. بنابراین به دنبال راهکاری هستیم که خطر آسیب دیدن پیام یا تغییر یا سرقت آن در میانه راه به حداقل ممکن کاهش یابد. با استناد به این تعریف می‌توان دریافت که بحث رمزنگاری و دغدغه‌های مربوط به آن، به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد. یکی از قدیمی‌ترین این روش‌ها، رمزنگاری سزار بود که شهرت جهانی دارد. در این روش، هر حرف الفبای استفاده شده در کلمات، با سه حرف بعد از خودش جابجا می‌شده است. البته رمزنگاری در دنیای امروز به شکل‌های پیچیده‌تری انجام می‌شود که مسئولیت آن به عهده کامپیوترهاست.

در مورد ارزهای دیجیتال و تامین امنیت در تبادل اطلاعات مالی، بد نیست نگاهی به تاریخچه آن از سال ۱۹۶۰ میلادی تا رونمایی بیت کوین در سال ۲۰۰۸ داشته باشیم.

• سال ۱۹۶۰: شرکت IBM با همکاری خطوط هواپیمایی آمریکا اقدام به راه‌اندازی خط SABRE نمودند که نقطه‌ای برای شروع ارزهای مجازی بود. این سرویس، یک سیستم نیمه اتوماتیک برای تبدیل وجه نقد به ارز دیجیتالی محلی (Local) با استفاده از تلفن همراه بود.
• سال ۱۹۷۰: بانک‌ها شروع به استفاده از کامپیوتر برای دنبال کردن تراکنش‌ها و معاملات بین شعب مختلف و دیگر بانک‌ها کردند. در این زمان، اولین شکل از پول‌های الکترونیکی روی کار آمدند.
• سال ۱۹۸۰: شرکت Minitel برای انجام پرداخت در خانه معرفی شد و بانک‌هایی در آمریکا شروع به بانکداری اینترنتی با استفاده از اینترنت نمودند.
• سال ۱۹۹۰: اولین ارز مجازی که امکان انتقال وجه به صورت ناشناس را فراهم کرد در این زمان معرفی شد. نام این ارز، David Chaum’s Digi Cash بود.
• سال ۱۹۹۸: شرکت پی‌پال به عنوان یک مرجع برای انتقال پول الکترونیکی در تمام دنیا و با استفاده از آدرس ایمیل روی کار آمد.
• سال ۲۰۰۸: ساتوشی ناکاموتو با انتشار وایت ‌پیپر بیت کوین، اولین رمزارز مبتنی بر بلاکچین را معرفی کرد و بعد از گذشت ۱۲ سال از رونمایی آن، همچنان به عنوان پدر رمزارزها و ارزشمندترین ارز دیجیتال شناخته می‌شود.

تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی

• اولین تفاوتی که بین رمزارزها و سایر پول‌های موجود در جهان وجود دارد، ماهیت فیزیکی آنهاست. رمزارزها، ماهیت فیزیکی نداشته و تماماً کدهای کامپیوتری هستند که روی شبکه بلاکچین و در بستر اینترنت طراحی و راه‌اندازی شده‌اند.
• استفاده کردن از رمزارزها، نیاز به واسطه‌ای برای نظارت بر تراکنش‌ها و صحت و سقم اطلاعات مبادله شده ندارد. در این سیستم‌ها، هر شخص می‌تواند با استفاده از مبادله همتا به همتا یا P2P، مبلغ مشخص از ارز را به دیگری بفرستد.
• معاملات انجام شده در رمزارزها، قابل برگشت نبوده و اگر مقداری از این ارزها جابجا شوند، امکان برگشت تراکنش وجود ندارد. در صورتی که در مورد پول‌های کاغذی این طور نیست و می‌توان با انجام پیگیری‌های لازم، تراکنش را لغو کرده یا مبلغ آن را استرداد نمود.
• پشتوانه‌ رمزارزها نیز متفاوت از سایر اشکال پولی است. از آنجا که این پول‌ها دارای نهاد واسطه برای مدیریت و نظارت نمی‌باشند، تنها پشتوانه‌ای که دارد، میزان تقاضا و پذیرش و اعتماد کاربران و مردم نسبت به آن است.

ویژگی‌ رمزارزها چیست؟

کریپتوکارنسی‌ها یا رمزارزها به دلیل داشتن خصوصیات و ویژگی‌های منحصربفردی که دارند، مورد پذیرش و مقبولیت بسیار زیاد قرار گرفته‌اند. مهم‌ترین ویژگی‌هایی که رمزارزها دارند به شرح زیر هستند:

• ماهیت دیجیتالی: رمزارزها، کدهای صفر و یکی هستند که در شبکه ثبت می‌شوند. به عبارت دیگر، این رمزارزها تنها ماهیت دیجیتالی داشته و بصورت فیزیکی قابل دسترسی و دستیابی نیستند.
• غیرمتمرکز بودن:‌ مهم‌ترین ویژگی ارزهای رمزنگاری شده، تمرکز زدایی در آنهاست. هیچ موسسه متمرکز واحدی وجود ندارد که بتواند کنترل رمزارزی مانند بیت کوین را به دست بگیرد. در واقع، افراد بدون هیچ واسطه‌ای قادر خواهند بود اقدام به خرید و فروش سرمایه دیجیتالی خود کنند.
• ناشناس بودن: برای تبادل اطلاعات در شبکه رمزارزهای مبتنی بر بلاکچین، احتیاجی به تائید و احراز هویت نمی‌باشد. در واقع در این سیستم‌ها هر کس با شناسه کیف پول دیجیتالی خود شناخته می‌شود و تنها آدرسی که از افراد باقی می‌ماند، همین آدرس کیف پول آن‌هاست.
• کاهش هزینه‌های تراکنش: از آنجا که ارزهای رمزنگاری شده بدون واسطه مبادله می‌شوند، احتیاجی به انجام هزینه‌های گزاف برای کارمزد و کاربهای آن‌ها نمی‌باشد. از طرفی، انجام بدون واسطه تراکنش‌ها نیز باعث شده است که سرعت تراکنش‌ها نیز تا حد زیادی افزایش یابد.
• تجارت جهانی و بدون مرز: ارزهای رمزنگاری شده، امکان انجام معاملات بین‌المللی را بدون در نظر گرفتن تحریم‌ها و مناقشات سیاسی انجام داد. برای رمزارزی مانند بیت کوین مهم نیست که کدام کشور در لیست تحریم‌های آمریکا قرار گرفته باشد! از این رو، امکان تجارت جهانی و بدون مرز را فراهم آورده است.

منظور از توکن و کوین در مفاهیم رمزارزها چیست؟

اگر مدتی است که با دنیای کریپتوکارنسی‌ها آشنا شده‌اید، حتماً با مفاهیمی همچون توکن و کوین آشنا هستید. اما تفاوتی که در بین این دو وجود دارد چیست؟ در حالت کلی می‌توان گفت که کوین‌ها، ارزهای مستقلی هستند که شبکه بلاکچین اختصاصی خود را داشته و برای خرید و فروش‌های مستقل استفاده می‌شوند. در حالی که توکن‌ها، سهم یک شرکت یا پروژه را مشخص می‌کنند. توکن‌ها در اکثر موارد برای عرضه اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

توکن نیز نوعی ارز دیجیتال است؛ با این تفاوت که بلاکچین مستقل و جداگانه‌ای برای خود نداشته و از بلاکچین‌های دیگر برای توسعه خود استفاده می‌کند. توکن‌ها از نقطه نظر طراحی و اجرا، بسیار ساده‌تر از کوین‌ها می‌باشند. چرا که برای توسعه خود نیازی به طراحی بلاکچین جداگانه نبوده و بستر مستقلی برای اجرا ندارند. در حالت کلی، کوین‌ها می‌توانند به عنوان ارز مورد استفاده قرار گرفته اما توکن‌ها بیشتر برای کاربرد در برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی شده‌اند.

استیبل کوین ارز دیجیتال چیست؟ – بررسی انواع Stablecoin و ویژگی‌های آن

استیبل کوین (Stablecoin) دسته‌ای از ارز دیجیتال است که قیمت آن همواره ثابت باقی می‌ماند. این ثبات قیمت به دلیل پشتیبانی این رمز ارز توسط دلار آمریکا، طلا یا سایر ارزهای دیجیتال است. اولین Stablecoin در سال ۲۰۱۴ وارد بازار کریپتوکارنسی شد. از آن زمان، به دلیل امنیت و ثبات قیمتی خود، به سرعت در بین ویژگی‌های کریپتوکارنسی کاربران ارز دیجیتال رواج پیدا کرد.

Stablecoin به طور معمول جهت خرید سایر رمز ارزها در صرافی‌هایی که امکان خرید با ارزهای فیات را ندارند مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عبارتی، این سکه‌ها را می‌توان نسخه مبتنی بر بلاکچین ارزهای فیات دانست. در این مقاله از وبسایت دیجی ولت قصد داریم شما را با استیبل کوین بیشتر آشنا کنیم. همچنین در مورد انواع Stablecoin و ویژگی‌های آن صحبت خواهیم کرد.

استیبل کوین چیست؟

ارزهای دیجیتال سنتی از جمله بیتکوین (BTC) و اتریوم (ETH) دارای نوسان قیمتی زیادی هستند. نوسان قیمتی به این معناست که قیمت یک ارز دیجیتال در یک بازه زمانی کوتاه می‌تواند در هر جهت به شدت تغییر کند. تغییر قیمت را می‌توان با اندازه‌گیری درصد تغییرات از شروع تا پایان روز اندازه‌گیری کرد. در زمان ریزش بازار، این نوسان در مورد بیتکوین به ۱۰ درصد یا حتی بیشتر نیز می‌رسد.

یک ارز از آنجا که یک واحد ذخیره ارزش به حساب می‌آید؛ از آن انتظار می‌رود که بتواند ارزش خود را حداقل در مدت کوتاه حفظ کند. متاسفانه در مورد بازار ارز دیجیتال این شرایط وجود ندارد. این مشکل باعث شد تا توسعه دهندگان به فکر تولید یک رمز ارز جدید بیفتند. اینجاست که استیبل کوین ارزش ذاتی ویژگی‌های کریپتوکارنسی خود را نشان می‌دهد. Stablecoin به دلیل ثبات قیمتی خود، می‌تواند به عنوان یک وسیله جهت ذخیره و نگهداری دارایی در بازار کریپتوکارنسی عمل کند.

صاحبان استیبل کوین می‌دانند که در طول زمان قدرت خرید آن‌ها تغییر نمی‌کند. چراکه قیمت این رمز ارزها همواره ثابت است. چیزی که باعث ثابت ماندن قیمت این دسته از ارزهای دیجیتال می‌شود؛ دارایی است که از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، تعدادی از آن توسط دلار آمریکا و تعدادی نیز توسط طلا پشتیبانی می‌شوند. این بدان معناست که به اندازه تعداد رمز ارز تولیدی، دلار یا طلا در بانک‌ها و موسسات مختلف نگهداری می‌شود.

کاربرد استیبل کوین در چیست؟

اینکه استیبل کوین مبتنی بر بلاکچین است؛ باعث می‌شود که فرصت‌های زیادی جهت استفاده از این رمز ارز فراهم شود. شاید بتوان گفت اولین و مهم‌ترین کاربرد آن، خرید و فروش درون صرافی‌ها و در امان نگه داشتن دارایی کاربران از نوسانات بازار است. به عبارتی، کاربران در زمان ریزش بازار کریپتوکارنسی؛ ارزهای دیجیتال خود را به Stablecoin تبدیل کرده تا ارزش دارایی‌ آن‌ها از بین نرود.

امروزه از Stablecoin در پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) جهت وامدهی (Lending) و استیکینگ با سودی بیشتر از بانک‌های سنتی استفاده می‌شود. همچنین در بسیاری از قراردادهای هوشمند ادغام شده‌اند. بنابراین بسیاری از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApp) آن‌ها را به عنوان یک روش پرداخت قبول می‌کنند. به عنوان مثال، در صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) می‌توانید رمز ارزهای مدنظر خود را بر اساس استیبل کوین خریداری کنید.

از این توکن ها جهت پرداخت حقوق نیز می‌توان استفاده کرد. به طور معمول، کارمزد انتقال این دسته از ارزهای دیجیتال بسیار کمتر از سایر رمز ارزها مانند بیتکوین و اتریوم است. بنابراین اگر فریلنسر یا کارفرما هستید؛ می‌توانید حقوق کارمندان خود را با استفاده از این رمز ارز در مدت زمان کوتاه با کارمزد بسیار پایین پرداخت کنید.

انواع استیبل کوین

ثبات قیمتی ارزهای فیات مانند دلار آمریکا از طریق قوانین تنظیم شده توسط بانک مرکزی آمریکا و فدرال رزور تامین می‌شود. برای اینکه قیمت یک توکن ارز دیجیتال نیز ثابت باقی بماند؛ باید توسط یکی از این ارزها پشتیبانی شوند. این سکه‌ها با توجه به ارز یا کالایی که پشتیبانی می‌شوند؛ به چند دسته مختلف تقسیم می‌شوند که شامل موارد زیر است.

۱. استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

ثبات قیمتی این دسته از توکن‌ها توسط ارزهای فیات مانند دلار آمریکا، پوند، یورو و … تامین می‌شود. به عبارتی، به ازای هر توکن در گردش، یک یا چند ارز در خزانه‌های مختلف ذخیره شده است. این ذخایر به طور منظم توسط حسابرس‌های مختلف بررسی شده و اطلاعات به دست آمده در اختیار عموم قرار می‌گیرد.

مهم‌ترین مثال از این دسته، تتر (Tether) است. این سکه که با نماد USDT شناخته می‌شود؛ دارای ذخایری از دلار آمریکا است. بنابراین قیمت این رمز ارز همواره معادل یک دلار است. صرافی‌های مختلف امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال بر اساس تتر را فراهم می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود که حتی کاربران ایرانی نیز به راحتی بتوانند از صرافی‌های خارجی استفاده کنند. بنابراین تنها کافی است مقداری تتر از صرافی‌های ایرانی به صرافی خارجی منتقل کرده و اقدام به خرید و فروش ارز دیجیتال کنید.

۲. Stablecoin با پشتوانه ارز دیجیتال

این دسته شامل سکه‌های پشتیبانی شده توسط ارزهای دیجیتال دیگر می شوند. از آن‌ها می‌توان جهت ردیابی قیمت سکه پشتیبانی‌کننده استفاده کرد. همچنین آن‌ها می‌توانند در بلاکچین‌های مختلف ‌راه‌اندازی شوند. به عنوان مثال، WBTC یک استیبل کوین پشتیبانی شده توسط بیتکوین است که در بلاکچین اتریوم اجرا می‌شود.

این توکن‌ها دارای مکانیسمی متفاوت از دسته اول جهت حفظ ثبات قیمتی خود هستند. به این صورت که هنگامی که قیمت رمز ارز پشتیبانی‌کننده بالا می‌رود؛ میزان عرضه استیبل کوین افزایش می‌یابد. همچنین با کاهش قیمت رمز ارز پایه، میزان عرضه Stablecoin کاهش خواهد یافت. بنابراین در هر دو حالت، قیمت آن ثابت باقی می‌ماند.

تنها عیب این دسته، در هنگام نوسانات شدید بازار است. به عنوان مثال، در زمان ریزش بازار، کاهش حجم عرضه نمی‌تواند پاسخگوی ترس موجود در بازار باشد. بنابراین نسبت به دسته اول، نوسانات بیشتری را تجربه خواهند کرد.

۳. Stablecoin با پشتوانه کالا

این دسته در واقع بازتابی از ذخایر کالاهای فیزیکی در بلاکچین هستند. سکه‌هایی که توسط کالاهای با ارزش مانند طلا، نقره، نفت و سایر فلزات گرانبها پشتیبانی می‌شوند؛ در این دسته قرار می‌گیرند. طلا رایج‌ترین کالایی است که وثیقه گذاشته می‌شود. البته باید دقت داشته باشید که کالاها نیز ممکن است نوسان قیمتی زیادی را تجربه کنند. بنابراین نمی‌توان با قطعیت گفت که این استیبل کوین کاملا ثابت است.

یکی از مزیت‌هایی که این توکن‌ها دارند؛ امکان کسب سود دوگانه توسط سرمایه‌گذاران است. به عبارتی، زمانی که شما بر روی یک سکه با پشتوانه طلا سرمایه‌گذاری می‌کنید؛ هم از رشد قیمتی طلا سود می‌برید و هم و از رشد اندک آن توکن سود خواهید کرد. PAXG و XAUT مثال‌های معروفی از این دسته هستند.

۴. استیل کوین الگوریتمی

استیبل کوین الگوریتمی، دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که برای حفظ ثبات قیمتی خود، از الگوریتم‌های پیشرفته استفاده می‌کنند. به طور معمول مکانیسم اصلی آن، تنظیم میزان عرضه و تقاضا بر روی بلاکچین است.

متاسفانه بالاترین ریسک سرمایه گذاری را این سکه‌ها دارند. برخی از توکن‌های الگوریتمی به دلیل نوسان شدید قیمت خود در بازار ریزشی شهرت دارند. معروف‌ترین مثال آن، استیبل کوین ترا با نماد UST است. ریزشی که در اواسط سال ۲۰۲۲ در اثر تورم ایجاد شده در آمریکا رخ داد؛ باعث شد قیمت این رمز ارز تقریبا صفر شود.

مزایای استیبل کوین

توکن‌های با قیمت ثابت یا Stablecoin، مزایای زیادی نسبت به ارز فیات و سایر ارزهای دیجیتال دارند. در وهله اول، آن‌ها ثبات قیمتی را به بلاکچین ارائه می‌دهند. همچنین شفافیت بیشتری نسبت به ارزهای فیات دارند چراکه میزان دارایی‌های پشتیبانی‌کننده آن‌ها به طور منظم گزارش می‌شود.

Stablecoin می‌تواند به عنوان یک رمز ارز مورد استفاده قرار گرفته و ارزش را بین کاربران مختلف جا به جا کنند. آن‌ها پرداخت‌های برون مرزی و خرید سایر ارزهای دیجیتال را آسان‌تر می‌کنند. به طور معمول انتقال دارایی از طریق استیبل کوین با کارمزد کمتری همراه است. همچنین اگر از یک توکن با پشتوانه طلا استفاده می‌کنید؛ در واقع نسخه دیجیتال این فلز گرانبها را خریداری کرده‌اید. بنابراین می‌توان گفت که دارایی‌های با ارزش به راحتی در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

معایب استیبل کوین

مهمترین عیب استیبل کوین، ضرر احتمالی از طرف توسعه دهنده است. به عنوان مثال، شبهات زیادی در مورد اینکه تتر (USDT) در حال حاضر بدون پشتوانه است و مدیران آن اطلاعات دقیقی از دارایی‌های ذخیره شده ارائه نمی‌دهند؛ وجود دارد. بنابراین اگر این افراد تصمیم بگیرند تمام سکه‌های خود را یکجا به فروش برسانند؛ کاربران با ضرر هنگفتی مواجه خواهند شد و بزرگترین دزدی تاریخ دنیای کریپتوکارنسی رقم می‌خورد.

از دیگر معایب آن، اتکا استیبل کوین به نهاد‌های مرکزی و موسسات مالی ذخیره‌کننده ارزهای فیات یا طلا است. بنابراین هر خطای انسانی ممکن است با ضرر کاربران همراه باشد. همچنین دوره‌های ریزشی بازار، ریسک سرمایه‌گذاری در توکن‌های الگوریتمی یا با پشتوانه ارز دیجیتال را افزایش می‌دهد. در نهایت، دولت‌ها این قدرت را دارند که با توسعه‌دهندگان را مجبور به مسدودسازی آدرس‌های فعال کنند.

سخن پایانی

استیبل کوین همانطور که از نام آن پیداست؛ ارزهای دیجیتالی هستند که قیمت آن‌ها همواره ثابت است. برای دستیابی به این هدف، این رمز ارزها باید توسط یکسری دارایی‌های با ارزش پشتیبانی شوند. این دارای ممکن است ارزهای فیات، کالا، ارز دیجیتال یا الگوریتم‌های پیشرفته باشد.

از استیبل کوین در کارهای مختلفی استفاده می‌شود. از جمله این موارد می‌توان به خرید سایر ارزهای دیجیتال، انتقال دارایی به فرد دیگر، وامدهی و استیکینگ و همچنین استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApp) اشاره کرد. با این وجود معایبی نیز دارند. بزرگترین عیب آن نیز دسترسی کامل توسعه دهنده به دارایی‌های پشتیبانی‌کننده است.

با وجود تمام این مشکلات، Stablecoin جایگاه ویژه‌ای در بین کاربران ارز دیجیتال پیدا کرده است به گونه‌ای که تتر (USDT) از لحاظ مارکت کپ، ویژگی‌های کریپتوکارنسی بعد از بیتکوین و اتریوم در جایگاه سوم قرار دارد.

صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) چیست؟

صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی): کریپتوکارنسی یک صندوق سرمایه گذاری رمز ارز دیجیتال است که دارای ایمنی بالایی است و در آن کلیدهایی را به هر کاربر اختصاص می دهند. در کریپتوکارنسی اگر پولتان را از دست بدهید دیگر قابل برگشت نیست مگر صندوق جدیدی تشکیل بدهید. چون کریپتوکارنسی ها از حمایت قانونی برخوردار نیستند بیت کوین هم یک نوع کریپتوکارنسی است.

صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) چیست؟

می دانید که سرمایه گذاری در رمز ارزها به نسبت سرمایه گذاری های سنتی و قدیمی از ریسک و حساسیت بالاتری برخوردار است. لذا برای شروع کار سرمایه گذاری نیاز به یک سری ابزار و لوازمی دارید که خطرات ناشی از آن را برای شما کاهش دهد. یکی از این ابزار صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) می باشد.

رمز ارز (کریپتوکارنسی) یک صندوق سرمایه گذاری معتبر و مهم در بازار سرمایه گذاری رمز ارز است و یک ویژگی مثبت آن این است که شخص سرمایه گذار به جای سرمایه گذاری در یک پروژه در یک صندوق که ایمنی بیشتری هم دارد سپرده گذاری می کند که بالطبع ریسک انجام کار کاهش می یابد.

مزایای صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی)

• سرمایه گذاری سریعا می تواند پول خود را نقد کند.
• در وقت و هزینه سرمایه گذار صرفه جویی می شود.
• در زمینه دادن اطلاعات و گزارش های دوره ای مالی به طور شفاف عمل می کند.
• دارای سبد سرمایه گذاری متنوعی است.

ویژگی های کلی

باید گفت ریسک صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) نسبت به سایر رمز ارزها خیلی بالاتر است. و ارزش آن از این ساعت تا ساعتی دیگر متفاوت است. اگر شما الان در این ساعت هزار دلار سرمایه گذاری کردید هیچ تضمینی وجود ندارد که فردا فقط صد دلار داشته باشید.

اگر هنگام سرمایه گذاری کوچکترین اشتباهی بکنید برخلاف کارت های اعتباری که پول تان با آنها قابل برگشت است، متاسفانه با صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) به هیچ عنوان پول به شما برگشت داده نخواهد شد چون صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) از حمایت قانونی برخوردار نیست. و تنها در یک صورت می توانید پول خود را پس بگیرید آن هم زمانی که فروشنده پول شما را پس بدهد.

بیت کوین هم نوعی کریپتوکارنسی است که تاکنون موفق شده ذهن های زیادی را به خود معطوف کند. کریپتوکارنسی ها روز به روز در حال گسترش اند.

بلاک چین در صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی)

بلاک‌چین یکی از مفاهیم کاربردی کریپتوکارنسی است که عهده‌دار ثبت و ذخیره کلیه فعالیت‌های کریپتوکارنسی است. یعنی بلاک چین دارای تراکنش هایی که به مرور زمان در حال افزایش اند. بلاک چین مانع از ایجاد هزینه های اضافی شده همچنین از مخدوش کردن کد کریپتوکارنسی پیشگیری می کند تا دیگر واحدهای ارزی هم بتوانند به گیرنده های دیگر فرستاده شوند.

هر شخص دارای کریپتوکارنسی که در صندوق سرمایه گذاری رمز ارز (کریپتوکارنسی) سرمایه گذاری می کند دارای یک کلید مخصوص به خود است که این دو کلید به دو صورت ساخته می شود؛ روش اول این است که از عدد ۱ تا عدد ۷۸ برای ساخت این کلید استفاده می شود. روش دوم استفاده از اعداد تصادفی است. در صورت نداشتن کلید کاربر نمی تواند در کریپتوکارنسی خود دخل و تصرفی بنماید. همین مسئله یک مسئله امنیتی است که امکان سرقت و کلاهبرداری را به صفر می رساند و البته باید در حفظ کلید آن کوشا باشید.

شما دوست داران جهت اطلاعات بیشتر کافیست با کارشناسان ( های ارز ) در این حوزه ارتباط بگیرید و هر گونه سوال و ابهامی داشته باشید ببا توجه به مهارت و تخصص خود جوابگوی شما خواهند بود کافیست شما با درایت تمام، مراحل را گام به گام طبق مشاوره پیش ببرید.

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی چیست؟

ارز دیجیتال نوعی ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. ارزهای دیجیتال انواع مختلفی دارند از جمله ارز مجازی (Virtual Currency)، ارز دیجیتال بانک مرکزی (Central Bank Digital Currency) و کریپتوکارنسی (Cryptocurrency).

در این مقاله از چشم بورس با مهمترین نوع ارزهای دیجیتال با نام رمزارز یا کریپتوکارنسی آشنا می‌شوید. رمزارز معادل دقیق‌تری برای Cryptocurrency است، اما در زبان فارسی به آن ارز دیجیتال نیز می‌گویند. ما در این مطلب از هر دو معادل استفاده می‌کنیم و منظورمان از هر دو ارزهای رمزنگاری شده و مبتنی بر بلاکچین است.

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی به زبان ساده

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) که در زبان ما به ارز دیجیتال نیز مشهور است، یک ارز مجازی است که امنیت آن توسط پروتکل‌های رمزنگاری تضمین می‌شود. بسیاری از ارزهای دیجیتال، در اصل شبکه‌های غیرمتمرکز بر اساس تکنولوژی بلاکچین هستند؛ یک دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای از کامپیوترها کار می‌کند.

ویژگی بارز ارزهای دیجیتال این است که توسط مرجع مرکزی کنترل نمی‌شوند و از دخالت و دستکاری دولت‌ها مصون هستند. بهتر است پیش ازادامه‌ی مبحث ارزهای دیجیتال، مختصری درباره‌ی فناوری بلاکچین صحبت کنیم.

فناوری بلاکچین (Blockchain)

بلاکچین (Blockchain)

در نگاه اول شاید بلاکچین به نظر پیچیده برسد، با این حال مفهوم اصلی آن بسیار ساده است. فناوری بلاکچین در واقع نوعی پایگاه داده (Database) است. پایگاه داده چیست؟ پایگاه داده مجموعه‌ای از اطلاعات است که به صورت الکترونیکی و در یک سیستم کامپیوتری ذخیره می‌شود. این اطلاعات معمولا در قالب جداول طراحی می‌شوند تا بتوان آنها را به راحتی دسته‌بندی و جستجو کرد.

فرض کنید میزان اطلاعات بسیار زیاد باشد، در این صورت نمی‌توان آن را در یک کامپیوتر ذخیره کرد. بلاکچین یک پایگاه داده‌ی با ابعاد عظیم است. علاوه بر عظیم بودن ویژگی‌های دیگری نیز دارد:

• بلاکچین داده‌ها را در گروه‌هایی ذخیره ‌می‌کند که به آن بلوک‌ یا بلاک (Block) می‌گویند. پس از پر شدن هر بلوک به بلوک‌های قبلی زنجیر می‌شود و زنجیره‌ای از بلوک‌ها تشکیل می‌شود. به همین جهت به آن بلاکچین یا زنجیره‌ی بلوکی می‌گویند.
• ویژگی دوم غیرمتمرکز بودن بلاکچین است. فرض کنید یک شرکت اطلاعات را روی 1000 رایانه ذخیره می‌کند. همه‌ی آنها تحت مدیریت شرکت و اصطلاحا در زیر یک سقف هستند. اما در بلاکچین این‌گونه نیست، رایانه‌هایی که به آنها گره یا نود (Node) می‌گویند در موقعیت‌های جغرافیایی مختلف پخش هستند و توسط افرادی مدیریت می‌شوند که همدیگر را نمی‌شناسند.
• در زنجیره‌ی بلوکی هر گره به پرونده‌ی کاملی از داده‌ها (همه‌ی داده‌ها از نخستین روز تاسیس) دسترسی دارد. مثلا برای بیت‌کوین، گره‌ها به همه تراکنش‌های آن دسترسی دارند. اگر گره‌ای بخواهد تقلب و یا دستکاری کند، باقی گره‌ها متوجه می‌شوند و امکان تقلب به صفر می‌رسد.

تمام هدف بلاکچین ثبت و توزیع اطلاعات و جلوگیری از دستکاری آنهاست. مثلا بیت‌کوین براساس یک بلاکچین ساخته شده است و از این تکنولوژی به عنوان ابزاری برای ثبت شفاف تراکنش‌ها استفاده می‌کند.

ارزهای دیجیتال چگونه کار می‌کنند؟

هدف از تاسیس ارزهای دیجیتال، پرداخت امن و شفاف است. الگوریتم‌ها و تکنیک‌های مختلف رمزنگاری از این تراکنش‌ها محافظت می‌کنند. الگوریتم‌هایی مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، کلیدهای عمومی و خصوصی و توابع هش.

همانطور که گفتیم، ویژگی ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بودن آنهاست. به این معنا که در شبکه بلاکچین تمام تراکنش‌ها باید توسط گره‌ها تایید شود. مانند یک دفتر حسابداری بسیار بزرگ که همه به آن دسترسی دارند. برای هک و دستکاری یک بلاکچین باید بیش از 51 درصد تمام گره‌ها را هک کرد. توجه کنید که این گره‌های در سراسر دنیا پخش هستند و در بلاکچین‌های بزرگ مانند بیت‌کوین یا اتریوم امر تقریبا ناممکن است.

ماین کردن (Mining) یا استخراج ارزهای دیجیتال

استخراج ارز دیجیتال یا ماینینگ (Mining) فرایندی است که در آن ارزهای جدید وارد گردش مالی می‌شوند. استخراج در اصل روشی است که تراکنش‌های جدید توسط شبکه تایید می‌شود. ماینرها تراکنش‌ها را تایید می‌کنند و به آنها اعتبار می‌بخشند. در ازای این کار مقداری ارز دیجیتال به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. به این فرایند ماینینگ می‌گویند.

ماین کردن یا استخراج ارز دیجیتال

استخراج ارز دیجیتال با استفاده از سخت‌افزارهای قدرتمندی به نام ماینر (Miner) انجام می‌شود که مسائل بسیارپیچیده‌ی ریاضی را حل می‌کنند. اولین رایانه‌ای که راه حل را پیدا کند، مقداری ارز دیجیتال به عنوان پاداش دریافت خواهد کرد. سرعت و پیچیدگی حل مسائل به سخت‌افزارهای قدرتمندی نیاز دارد. علاوه‌بر‌این، برای خنک نگه‌ داشتن دستگاه‌ها از سیستم‌های تهویه استفاده می‌شود. از این رو ماینینگ با مصرف بالای برق همراه است.

انواع ارز دیجیتال

در یک دسته‌بندی کلی ارزهای دیجیتال به دو دسته‌ی مختلف تقسیم می‌شوند:

بیت‌کوین (Bitcoin)

بیت‌کوین Bitcoin

بی‌جهت نیست که به بیت‌کوین پادشاه ارزهای دیجیتال می‌گویند. بیت‌کوین اولین رمزارز مبتنی بر بلاکچین است و تا به امروز ارزشمندترین و محبوب‌ترین آنهاست. امروزه هزاران ارز دیجیتال با عملکردها و مشخصات مختلف وجود دارد. برخی مشتق شده از بیت‌کوین هستند و برخی نیز رمزارزهایی هستند که از پایه ساخته شده‌اند.

بیتکوین در سال 2009 توسط فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو تاسیس شد. هویت این فرد تا به امروز نامعلوم است. تنها 21 میلیون بیت‌کوین برای استخراج وجود دارد که این امر از تورم و دستکاری جلوگیری می‌کند.

آلت‌کوین (Altcoin)

آلت‌کوین Altcoin

پس از موفقیت چشم‌گیر بیت‌کوین، رقبای تازه‌ای به میدان آمدند. به ارزهای دیجیتال غیر از بیت‌کوین، اصطلاحا آلت‌کوین می‌گویند. هر چند آلت‌کوین‌ها زیادی همچون اتریوم، ترون، کاردانو، لایت‌کوین و… به موفقیت‌های زیادی رسیده‌اند، اما همچنان بیت‌کوین بخش بزرگی از بازار را در اختیار دارد. هدف از توسعه‌ی آلت‌کوین‌ها حل مشکلات بیت‌کوین همچون سرعت پایین تراکنش است. آلت‌کوین‌ها در اصل جایگزین‌های احتمالی بیت‌کوین هستند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

بسیاری تفاوت توکن و کوین را نمی‌دانند و آنها را یکسان فرض می‌کنند. از توکن‌ها برای پرداخت در یک پروژه‌ی خاص استفاده می‌شود. مثلا توکن BAT یک توکن بر مبنای اتریوم است که فقط برای تبلیغات دیجیتالی استفاده می‌شود. با یک مثال موضوع روشن‌تر می‌شود. کوین همانند پول است و با آن همه چیز می‌توانید بخرید. در مقابل توکن‌ها مانند بلیت کنسرت هستند، با بلیت کنسرت شما نمی‌توانید لباس بخرید.

تفاوت دوم کوین و توکن در این است که کوین‌ها شبکه‌ی اختصاصی خود را دارند. در حالی‌ که توکن‌ها روی شبکه‌های از قبل موجود ساخته می‌شوند. توسعه‌ی توکن‌ها ساده‌تر است و بیشتر توکن‌ها بر شبکه‌ی اتریوم (ٍERC) یا بایننس اسمارت چین (BSC) قرار می‌گیرند.

مزایای ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال انتقال وجوه را بی‌واسطه و بدون نیاز به شخص ثالث را فراهم می‌کنند. این تراکنش‌ها بدون نیز به بانک یا موسسات مالی توسط کلیدهای عمومی و خصوصی انجام می‌شود.

در سیستم‌های پرداخت ارز دیجیتال انتقال وجوه با حداقل هزینه انجام می‌شود. برای انتقال وجوه بزرگ نسبت به بانک‌ها و موسسات مالی کارمزد پایین‌تری دارند.

معایب ارز دیجیتال

حریم خصوصی و ماهیت ناشناس رمزارزها یک شمشیر دولبه است. طرفداران ارزهای دیجیتال ناشناس بودن را یک مزیت می‌دانند به‌خصوص در اقتصادهای بسته و سرکوب‌گر. منتقدان نیز معتقدند تراکنش‌های ناشناس بستری مناسب برای پول‌شویی و فرار مالیاتی است.

برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین ماهیت شفاف‌تری دارند و بلاکچین آنها قابل تجزیه و تحلیل و ردیابی است، اما در برخی دیگر مانند ZCash ردیابی تراکنش‌ها بسیار مشکل است.

آنچه پیش از سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال باید بدانید!

از آنجا که قیمت در بازار ارزهای دیجتال بر اساس عرضه و تقاضا مشخص می‌شود، این بازار بسیار پرنوسان و بی‌ثبات است. مثلا بیت‌کوین در سال 2018 به حدود 18000 دلار رسید اما چند ماه بعد قیمت آن به 7000 دلار سقوط کرد. دقت کنید که بسیاری از ارزها تعداد مشخصی دارند و با توجه به میزان استفاده قیمت می‌تواند بالا و یا پایین برود.

برخی از اقتصاددانان رمزارزها را حباب کوتاه‌مدت و یک سفته‌بازی می‎‌دانند. این نگرانی وجود دارد که ارزهای دیجیتال ریشه در هیچ کالای مادی ندارند و اصطلاحا بدون پشتوانه هستند. با این حال برخی معتقدند هزینه‌ی استخراج آنها و مقدار بالای انرژی مصرف شده، مستقیما با قیمت آنها در ارتباط است و به نوعی پشتوانه‌ی این ارزها محسوب می‌شود.

سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال

همان‌طور که اشاره شد شبکه‌ی بلاکچین ارزهای دیجیتال بسیار امن است، اما سایر جنبه‌های این اکوسیستم از جمله صرافی‌ها و کیف پول‌های ارز دیجیتال، از سرقت و هک در امان نیستید. در تاریخ ارزهای دیجیتال، چندین صرافی آنلاین مورد هک و سرقت‌های بزرگ قرار گرفته‌ است. می‌خواهید در ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید اما نمی‌دانید از کجا باید شروع کرد؟ در لینک زیر می‌توانید از ابزارها و امکانات چشم بورس استفاده کنید:

سوالات متداول

ارز دیجیتال یک ارز مجازی برای پرداخت امن است که امنیت آن توسط پروتکل‌های رمزگذاری تضمین می‌شود.

هر سرمایه‌گذار می‌تواند از طریق صرافی‌های ارز دیجیتال مانند کوینکس، کوکوین، پروبیت، اسندکس و… ارزهای دیجیتال را به صورت نقدی بخرد و یا بفروشد.

دو راه معمول وجود دارد. استخراج آنها توسط سیستم‌های پردازشی قدرتمند و خرید و فروش ارزهای دیجیتال و استفاده از نوسانات قیمتی آنها.

بیت‌کوین محبوب‌ترین ارز دیجیتال است و لقب پادشاه ارزهای دیجیتال را دارد. پس از بیت‌کوین آلت‌کوین‌های زیادی وجود دارد مانند اتریوم، کاردانو، لایت‌کوین، ترون، دوج‌کوین و… که تریدرهای زیادی آنها را معامله می‌کنند.