عناصر مهم در سرمایه گذاری

دکتر احمد یزدان پناه
اقتصاددان و استاد دانشگاه

۳ عنصر حیاتی معاملات اختیار معامله(۲)

این تاریخ انقضا است که یک قرارداد اختیار معامله را بصورت یک دارایی که در طول زمان ارزش خود را از دست می­ دهد تبدیل کرده است؛ بنابراین به شرط ثابت ماندن سایر شرایط و عوامل، هر چه یک قرارداد اختیار معامله زمان بیشتری به تاریخ انقضای خود داشته باشد، بیشتر می ­ارزد.

به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»، در یادداشت قبل به سه عنصر از ۶ عنصر اصلی اثر گذار بر چگونگی کارکرد قراردادهای اختیار معامله اشاره شد. در این یادداشت سعی می ­شود بدون ورود به مباحث فنی به سه عنصر باقیمانده به طور مختصر پرداخته شود. برای یک معامله موفق بر روی اختیار معامله ­ها باید علاوه بر تشخیص سمت و سوی بازار به دو عنصر مهم قیمت توافقی یا اعمال و تاریخ انقضای آن قراردادها توجه کافی شود.

قیمت توافقی یا اعمال

ویژگی این عنصر از عناصر قرارداد اختیار معامله آن است که ما علاقه مندیم که قیمت دارایی پایه یا مورد نظر قرارداد مثل ذرت، نفت، طلا و . و یا یک قرارداد آتی؛ به سمت آن حرکت کند. یادتان هست در مورد یک قرارداد اختیار خرید ( Call Option ) با یک قیمت توافقی که بیشتر از یک قیمت جاری دارایی پایه باشد می­گویند آن اختیار معامله در شرایط Out- Of- The- Money است. درست بدین دلیل که یک اختیار معامله وقتی در چنین حالتی است بدان معنی نیست شما از آن قرارداد سود نمی ­برید، بلکه این به معنی آن است که قرارداد اختیار معامله مذکور هنوز به قیمت توافقی یا قیمت اعمال آن نرسیده است. اگر یادتان باشد در مثال ما در مورد اختیار معامله طلا، قیمت توافقی یا اعما ل۱۵۰۰ دلار در هر اونس بود و با آن اختیار معامله را وقتی قیمت طلا ۱۴۰۰ دلار در هر اونس بود خریدیم، بنابراین در آن زمان قرارداد مزبور در حالت Out- Of- The- Money قرار داشت.

دکتر احمد یزدان پناه
اقتصاددان و استاد دانشگاه

فرض کنید آتی طلا برای دسامبر ترقی نماید و قبل از تاریخ انقضای قرارداد شما به ۱۵۵۰ دلار برای هر اونس برسد. شما حالا صاحب و مالک یک قرارداد اختیار معامله­ ای هستید که در حالت In- The- Money قرار گرفته است؛ زیرا قیمت دارایی پایه آن از قیمت توافقی آن بالا زده است. در زیان قراردادهای اختیار خرید این بدان معنی است که قیمت آن کالا بیشتر از قیمت توافقی یا اعمال شده است و در مورد اختیار فروش ­ها ( Put Options ) حالت In- The- Money بمعنی انست که قیمت آن آتی کمتر از قیمت توافقی یا اعمال آن اختیار معامله است. وقتی شما اقدام به معاملات قراردادهای اختیار معامله در بورس­ های کالا می­ نمایید، نوعاً باید اختیار معامله ­ای که خریداری ­کنید که در ابتدا در حالت Out-Of- The- Money است، با این امید که روزی روزگاری قبل از پایان عمر آن قرارداد یا تاریخ انقضای قیمت آن از قیمت توافقی بیشتر شده و بصورت یک قرارداد اختیار معامله سودمند که در حالت In- The- Money است در می ­اید. فراموش نکنید که شما مجبور نیستید صبر کنید که یک اختیار معامله در In- The- Money قرار گیرد تا آن را بفروشید یا از معامله آن سود ببرید. اگر بازار چنین به نظر برسد که دیگر نوسانات آن بر وفق مراد شما نیست قیمت ها و به قیمت توافقی شما نرسیده است؛ شما هنوز می­ توانید آنرا با قیمت بازار بفروشید. نزدیکی و مجاورت قیمت توافقی یا اعمال با قیمت دارایی پایه رابطه بسیار مهمی است و بیشترین تأثیر را بر روی قیمت قرارداد اختیار معامله مزبور دارد. برای مثال، اگر در بازار آتی طلا قیمت آن ۱۴۰۰ دلار باشد یک اختیار خرید به قیمت ۱۴۵۰ دلار گران تر از یک قرارداد اختیار خرید ۱۵۰۰ دلاری است. زیرا احتمال اینکه آن طلا به ۱۴۵۰ دلار در مقایسه با ۱۵۰۰ دلار برسد، بیشتر است. هم چنین بخاطر بسپارید که از آنجا که قرارداد اختیار خرید ۱۴۰۰ دلاری هزینه بیشتری دارد و لذا اگر شما دچار اشتباه شوید، از قرار داد ۱۴۰۰ دلاری زیان بیشتری را متحمل می­شوید، زیرا آن قرارداد قیمت ( Premium ) یا هزینه تمام شده بالاتری دارد. بنابراین در انتخاب قیمت ­های توافقی یا اعمال، خیر در آن است " حد وسط " را رعایت کنید، قرارداد اختیار معامله­ ای را نخرید که آن دو خیلی دور از هم باشند چرا که بازار هرگز نمی تواندآنها را بهم رساند و یا اگر برسند شما سود خوبی نمی­ برید. روی دیگر سکه آن است که شما نمی­ خواهید که قرارداد اختیار معامله­ ای که قیمت توافقی آن بسیار نزدیک هستند خریداری کنید؛ زیرا هزینه آن بالاست و لذا اگر اشتباه کنید خود را در معرض ریسک زیان بیشتری قرار داده­اید.

تاریخ انقضا ( Expiration Date )

این تاریخی است که در آن معامله بر روی قرارداد اختیار معامله مورد نظر متوقف می­شود و موجودیت و حیات آن پایان می­پذیرد، لذا شما باید آنرا قبل از آن تاریخ بفروشید و یا اعمال ( Exercise ) نمایید. دوباره یادآوری کنیم که شما می­توانید قرارداد اختیار معامله خود را هر زمان قبل از این تاریخ (وقتی بازار باز است)بفروشید و مجبور نیستید تا تاریخ انقضای آن قرارداد برای فروش قرارداد خود صبر کنید. هم چنین وقتی شما با یک معامله سودده مواجه هستید. نوعاً شما به جای اعمال یک قرارداد آتی برای کسب سود، به فروش آن اقدام می­ کنید. این تاریخ انقضا است که یک قرارداد اختیار معامله را بصورت یک دارایی که در طول زمان ارزش خود را از دست می­ دهد تبدیل کرده است ( Time Decay ) بدین معنی است که با نزدیک شدن به تاریخ انقضا، قرارداد «ارزش زمانی» خود را به تدریج از دست می­دهد. بنابراین ، به شرط ثابت ماندن سایر شرایط و عوامل, هر چه یک قرارداد اختیار معامله زمان بیشتری به تاریخ انقضای خود داشته باشد بیشتر می ­ارزد. اگر شما یک قرارداد اختیار خرید برای طلا وقتی قیمت آن در بازار ۱۴۰۰ دلار بوده خریده بودید و یکماه بعد باز قیمت آن در همان سطح ۱۴۰۰ باقی مانده باشد قرارداد شما قسمتی از ارزش زمانی خود را از دست داده است. بنابراین اگر شما آنرا به ۱۰ دلار خریده بودید و در عرض یکماه نوسانات بازار بر وفق مراد شما حرکت نکرده باشد؛ قرارداد اختیار معامله شما حالا ارزش کمتری پیدا کرده است، بفرض ارزش آن به ۷ دلار رسیده است. این بدان دلیل است که مردم حالا برای یک قرارداد اختیار معامله­ ای که یکماه یا کمتر عمر دارد حاضر به پرداخت کمتری برای آن هستند. اگر قرارداد اختیار معامله خود را نفروشید و یا بگذارید تا منقضی شود در حالی که قرارداد مزبور در شرایط In- The- Money ( ITM ) است؛ آنگاه آن بطور خودکار به یک وضعیت آتی از قیمت توافقی مزبور بدل می شود. بنابراین؛ اگر نمی­خواهید این اتفاق رخ دهد باید مطمئن شوید که اختیار معامله­ ها را در حالت In- The- Money را قبل تاریخ انقضای آنها بفروشید.

قیمت قرارداد خرید اختیار معامله ( Premium )

قیمت قرارداد اختیار معامله مبلغی است که شما برای تصاحب قرارداد اختیار معامله می­پردازید و این مبین ریسک شما در خرید آن قرارداد است؛ چرا که شما بیشتر از آنچه برای یک اختیار خرید یا فروش پرداخته اید، زیان نخواهید کرد. اگر شما در معامله ­ای سود یا زیان کنید این همان رقمی است که بطور مستقیم می توانید تبیین کنید. اگر شما یک قرارداد اختیار معامله برای طلا به قیمتی معادل ۱۰ دلار خریداری کنید؛ بیشترین مقداری که شما از معامله آن قرارداد زیان می­بینید ۱۰۰۰ دلار است. هدف شما باید آن باشد این قرارداد را قبل از تاریخ انقضای آن به مبلغ بیشتر از آنچه برای آن پرداخته‌اید بفروشید. فروش آن قرارداد اختیار معامله به هر مبلغی بالاتر از ۱۰ دلار برای شما سودی در بر دارد (در اینجا از هزینه های کارمزد کارگزاران بورس کالا صرف نظر شده است) یکی از باورهای غلط مردم درباره معاملات اختیار معامله آن است که آنها می­پندارند که قیمت دارایی پایه یا مورد نظر قرارداد، برای کسب سود، باید به قیمت توافقی یا قیمت اعمال آن قرارداد برسد در صورتی که چنین چیزی لزوماً حقیقت ندارد. به زبان ساده برای کسب سود در قراردادهای اختیار معامله ( Option ) آنچه شما نیاز دارید آن است که آن قرارداد را به قیمت بیشتر از انچه خریده ­اید بفروشید!

بنابراین اجازه دهید به مثال خود باز گردیم فرض کنید شما اختیار خرید دسامبر طلا را به قیمت ۱۵۰۰ دلار در سپتامبر یعنی وقتی که قرارداد آتی طلا برای دسامبر به ۱۴۰۰ دلار معامله می­ شود، به قیمت ۱۰ دلار برای هر قرارداد خریداری کرده­ اید. روز بعد قیمت طلا ۲۰ دلار رشد می­ کند و به ۱۴۲۰ دلار در هر اونس می ­رسد. فکر می­کنید برای قیمت قرارداد اختیار خرید ( Call Option ) شما چه اتفاقی بیفتد؟ البته که بالا می ­رود. حالا طلا به اندازه ۲۰ دلار به قیمت توافقی یا قیمت اعمال قرارداد آن نزدیک­تر شده است .گرچه یک روز به تاریخ انقضا قرارداد، نزدیک شدن از «ارزش زمانی» آن قرارداد مقدار بسیار کمی می­ کاهد، ولی قرارداد مزبور حالا ارزش بیشتری پیدا کرده است. زیرا در حال حاضر دارایی پایه آتی طلا به ۱۵۰۰ دلار نزدیک تر شده است. ارزش تقریبی جدید آن قرارداد اختیار معامله حدود ۱۱ دلار شده یعنی تا آن زمان ۱۰۰ دلار سود نصیب شما کرده است (۱۰۰$= ۱۰۰۰$- ۱۱۰۰$). چرا چنین شد؟ زیرا مردم حالا حاضرند مبلغ بیشتری برای یک قرارداد اختیار خرید که به قیمت آتی طلای پایه یعنی ۱۴۲۰ دلار نزدیک تر شده بپردازند در مقابل مقایسه با ۱۴۰۰ دلار روز قبل، اگر شما نظرتان عوض شد و فکر کردید ۱۴۲۰ دلار رقمی است که طلا تا آن سطح بالا می رود و شما قرارداد اختیاری خرید خود را به ۱۱۰۰ دلار فروختید ۱۰۰ دلار سود خواهید برد (بدون در نظر گرفتن هزینه های کارمزد کارگران بورس کالا) حتی اگر آتی طلا به ۱۵۰۰ نرسد.

منظور من از این دو یادداشت و اشاره به ۶ عنصر مهم در چگونگی کارکرد اختیار معامله­ ها آن بود که نشان دهم فهم و درک درستی از قطعات پازل قرارداداهای اختیار معامله قبل از اقدام به معامله این قراردادها چقدر اهمیت دارد و در نتیجه آموزش علمی و عملی معامله گران بالقوه توسط بورس کالا چقدر کارساز است.

انواع روش های جذب سرمایه برای استارتاپ و بهترین روش های تامین مالی کسب و کارهای نوپا

بهترین روش های جذب سرمایه برای استارتاپ

مهم نیست که ایده کسب و کار شما چقدر عالی است، یکی از عناصر اساسی موفقیت در راه اندازی استارتاپ، توانایی شما در به دست آوردن تامین مالی کافی برای شروع و توسعه کسب و کار است. در حالی که بسیاری از افراد شرکت های جدید خود را با سرمایه خود یا با قرض گرفتن از خانواده یا دوستان تأمین می کنند، گزینه های دیگری نیز در دسترس است. برای تامین مالی استارتاپ با توجه به شرایط و مراحل رشد آن، روش های مختلفی وجود دارد. در این مطلب به بررسی بهترین روش های جذب سرمایه برای استارتاپ می پردازیم.

تامین مالی شخصی

تامین مالی شخصی یا bootstrapping عبارت از تأمین مالی با سرمایه شخصی بنیانگذاران آن است. وقتی این نوع بودجه را انتخاب می کنید، با استفاده از پس اندازهای شخصی خود، و فروش هایی که پس از راه اندازی کسب و کار خود انجام می دهید، خود را سرپا نگه می دارید. زمان و پول شما باعث پیشرفت شما می شود که می تواند هم استرس زا باشد و هم رضایت بخش.
در این صورت شاید استفاده از روش استارتاپ ناب برای صرفه جویی و کاهش هزینه و ریسک مناسب باشد. شما با تولید کمینه محصول پذیرفتنی، به بررسی بازخوردهای پذیرندگان اولیه می‌پردازید تا با رفع اشکالات محصول احتمال موفقیت استارتاپ را افزایش دهید.

همچنین در این مرحله بهتر است که از کار از راه دور یا فضای کار اشتراکی به جای اجاره دفتر کار مستقل، استفاده کنید و برخی کارها مثل تاسیس سایت و اتصال آن به درگاه پرداخت اینترنتی و تبلیغات و بازاریابی را خودتان انجام دهید تا بتوانید حداکثر کاهش هزینه و صرفه جویی مالی را داشته باشید.

تامین مالی استارتاپ از دوستان و سرمایه گذاران خانوادگی

دوستان و خانواده شما ممکن است مایل باشند به رشد شما کمک کنند. این نوع سرمایه گذاری در استارتاپ عموما نوعی قرض، وام یا خرید سهام هستند و وقتی انجام می شود که دوستان و اطرافیان به تلاش شما و ارزش و موفقیت ایده تان اطمینان زیادی داشته باشند.
با این حال، برای محافظت از حقوق و روابط خود، باید مطمئن شوید که یک توافق نامه کتبی واضح دارید که نحوه بازپرداخت پول را مشخص می کند. همچنین باید به یاد داشته باشید که حتی اگر توافق نامه غیر رسمی باشد، باید از طریق اوراق بهادار به آن جنبه قانونی و حقوقی ببخشید.

سرمایه گذاری جمعی

سرمایه گذاری جمعی یا Crowdfunding به سرعت در حال تبدیل شدن به یک روش محبوب جهت جذب سرمایه برای استارتاپ است. با این حال، قبل از جستجوی داوطلبان سرمایه گذاری در استارتاپ، سعی کنید که از راهنمایی و مشاوره یک متخصص در مورد مسائل مختلف حقوقی تأمین سرمایه جمعی و نکاتی در مورد چگونگی جلوگیری از اشتباهات قانونی بهره مند شوید.

این نوع سرمایه گذاری در استارتاپ در واقع تامین مالی بر مبنای جمع آوری مبالغ کوچک از تعداد زیادی از افراد است. در رویکرد سنتی تأمین سرمایه جمعی، شما در ازای مشارکت مالی، محصول اولیه یا مشوق دیگری را ارائه می دهید. در بسیاری از موارد، این فرایند اساسا جنبه پیش فروش محصول شما است و نه سرمایه گذاری در کسب و کار.

به طور کلی این روش جذب سرمایه برای استارتاپ دارای چهار نوع زیر است:

۱٫ خیریه و کمک های نوع دوستانه
۲٫ دریافت پاداش در قبال حمایت یا پیش خرید محصول
۳٫ اعطای وام جهت دریافت سود
۴٫ خرید سهام برای مشارکت در سود آینده استارتاپ

برخی سایت های معروف تامین مالی استارتاپ از طریق سرمایه گذاری جمعی به صورت زیر است:

• Kickstarter
• Indiegogo
• Patreon
• GoFundMe
• Crowdrise
• PledgeMusic
• MightyCause
• InKind
• Crowdfunder
• Give
• Charitable
• Lending Club
• AngelList
• Ulule
• Funding Circle
• Seed&Spark
• Crowdcube
• GoGetFunding
• Fundable
• Kiva

برخی پلتفرم های ایرانی سرمایه گذاری جمعی استارتاپ عبارتند از:

• دونیت
• فندوران
• حامی جو
• مهربانه
• نیک استارتر
• زیما
• یوفاند
• ایده هاب
• خیرانت
• حامی باش
• ضامن
• وقف علم و فناوری
• راتا
• نوآوری باز کوشا
• همرس
• مردمانیم
• آگاپه
• حامیانه
• دونگی
• اگریتال

جذب سرمایه برای استارتاپ از طریق مراکز رشد و شتاب دهنده ها

مراکز رشد و شتاب دهنده ها به طور کلی فضای کاری، مشاوره و آموزش تجاری و بودجه بالقوه را برای گروه های نوپا فراهم می کنند. آنها اغلب توسط دانشگاه ها، سازمان های صنعتی یا شرکت های فردی حمایت می شوند.
شتاب دهنده یا accelerator شرکتی است که استارتاپ ها را از شروع کار آن تحت حمایت قرار می دهد. شتاب دهنده ها با سرمایه گذاری اولیه در یک کسب و کار نوپا، معمولا عناصر مهم در سرمایه گذاری در مقداری از سهام آن را مالک می شود.

مرکز رشد یا Incubator سازمانی است که برای کمک به توسعه و رشد استارتاپ ها تاسیس شده است. مراکز رشد تسهیلاتی مانند فضای کاری و آزمایشگاهی، منابع و برنامه های توسعه ای و مشاوره و مربیگری در اختیار استارتاپ ها قرار می دهند. تفاوت آن با شتاب دهنده ها این است که شتاب دهنده ها معمولا بر عناصر مهم در سرمایه گذاری روی توسعه استارتاپ و محصولات آن در یک دوره طولانی مدت تمرکز دارند در حالی که مراکز رشد بر روی تسریع رشد در یک بازه تعریف شده کوتاه تر (از ۱ تا ۳ سال) متمرکز هستند. اکثر دانشگاه ها دارای مرکز رشد و فناوری هستند. برخی شتاب دهنده های ایرانی نیز عبارتند از:

• دیموند
• ستاک شریف
• تریگ آپ
• نوین تک
• همتک
• اینومکث
• نیروان

سرمایه گذاران فرشته (Angel Investors) معمولا افراد ثروتمندی هستند که در مراحل آغازین یک استارتاپ در برابر سهام یا بدهی قابل تبدیل، در آن سرمایه گذاری می کنند.

در سطح بین المللی جذب سرمایه گذاری در استارتاپ از طریق سرمایه گذاران فرشته، سرمایه گذاری ها اغلب بین ۲۵۰۰۰ دلار تا ۲۵۰،۰۰۰ دلار متغیر است. از آنجا که سرمایه گذاران فرشته با ساختار کوچکتر و کمتر رسمی عمل می کنند، می توانند انتظارات بسیار متفاوتی از شرایط سرمایه گذاری داشته باشند. در حالی که دریافت یک پیشنهاد سرمایه گذاری بزرگ هیجان انگیز است، باید مطمئن شوید که با شرایط شما متناسب و برای استارتاپ شما بهترین است.

جذب سرمایه برای استارتاب از سرمایه گذاران خطرپذیر

سرمایه گذاران خطرپذیر یا Venture Capitalists سرمایه گذاران حرفه ای هستند که در استارت آپ ها و شرکت های در حال رشد سرمایه گذاری می کنند.
باید اطمینان حاصل کنید که منافع شما با یک سرمایه گذار خطر پذیر همسو است. این شرکت ها اغلب به دنبال بازده سریع هستند و برای رشد سریع تلاش می کنند. این ممکن است برخلاف میل شما برای ساختن آهسته و پیوسته باشد.
سرمایه گذاران خطرپذیر همچنین به دنبال کنترل منظم و نظارت دقیق بر شرکت هستند. اگر می خواهید رویکرد و استراتژی کاملا مستقلی را دنبال کنید، سرمایه گذاران خطرپذیر ممکن است برای شما مناسب نباشند.
ذکر این نکته ضروری است که سرمایه گذاران خطرپذیر معمولا می خواهند از قرارداد سرمایه گذاران خود استفاده کنند. مانند هر قرارداد مهم، باید آن را با دقت مرور کنید تا اطمینان حاصل کنید که منافع و اهداف شما را ارتقا می بخشد.

تهاتر یا مشارکت

به طور قابل ملاحظه ای بسیاری از مشاغل ترجیح می دهند که به صورت نقدی حمایت شوند، اما هنوز در تجارت مدرن جا برای تجارت پایاپای وجود دارد. می توانید به دنبال مشاغل کوچکی باشید که بتوانند یکی از نیازهای شما را برآورده کنند و مشکلاتی داشته باشند که شما می توانید آنها را حل کنید. ممکن است بتوانید خدمات خود را در ازای چیزی که به آن نیاز دارید، معامله کنید (به عنوان مثال ، موافقت عناصر مهم در سرمایه گذاری با انجام فناوری اطلاعات برای یک شرکت در ازای استفاده از دفتر آنها).

حتی اگر مستقیماً پول نقد دریافت نکنید، پس انداز از این طریق به شما امکان می دهد منابع خود را بیشتر کنید. گاهی اوقات، توسعه استارتاپ راه حل نیست. در عوض، ممکن است بخواهید با یک شرکت تأسیس شده که می تواند از محصول شما بهره مند شود، قرارداد مشارکت یا تهاتر منعقد کنید.

به عنوان مثال، اگر یک باتری تلفن همراه اختراع کرده باشید که دو برابر بیشتر از باتری های موجود دوام داشته باشد، می توانید: فرایند گران و خطرناک تلاش برای فروش مستقل باتری خود را به مصرف کنندگان طی کنید، یا یک قرارداد تهاتر با یک تولید کننده معتبر که دوست دارد باتری شما را در مدل بعدی خود قرار دهد، امضا کنید.

در توافق نامه مشارکت یا تهاتر، ممکن است بودجه به پیشرفت اولیه سفارش محدود شود تا به شما در افزایش تولید کمک کند. با این حال، برد بزرگتر این است که با کاهش هزینه های ایجاد زنجیره تأمین و استراتژی بازاریابی خود، به بودجه زیادی احتیاج نخواهید داشت.

سخن پایانی جذب سرمایه برای استارتاپ

اکثر کارآفرینان درک می کنند که اگر اصول اولیه یک ایده تجاری مثل تیم مدیریت، فرصت های بازار، جنبه های فنی و تبلیغات و بازاریابی مناسب باشند، احتمال جذب سرمایه برای استارتاپ چندان دشوار نخواهد بود.

چالش جذب سرمایه برای رشد یک کسب و کار نوپا می تواند هیجان انگیز باشد. اما هرچقدر جستجوی سرمایه هیجان انگیز باشد، به همان اندازه تهدید آمیز هم هست. در این فرایند واقعیت های خشن خاصی وجود دارد که می تواند به طور جدی به یک کسب و کار آسیب برساند. کارآفرینان نمی توانند از آنها فرار کنند اما با آگاهی از آنها، حداقل می توانند برای مواجهه با آنها آماده باشند.

تامین مالی استارتاپ مثل عملکرد یک درگاه پرداخت اینترنتی است. شما فقط در ازای پردات چیزی قادر به گرفتن چیزی خواهید بود. در زمینه جذب سرمایه برای استارتاپ هم باید بدانید که چه چیزی را می خواهید در قبال آن به سرمایه گذار واگذار کنید.

مولفه های قدرت ملی در ایران معاصر

پارامترهای مورد نیاز برای اقتدارافزایی ایران در عرصه داخلی و خارجی، طی چهار دهه گذشته در سه بستر پرچالش سیاست، اقتصاد و فرهنگ پی ریزی و پیگیری شده است. بسترهایی که به عنوان بنیادهای قدرت ملی، نیازمند تقویت و توجه هستند.

هر سرزمینی به فراخور منابع موجود خود همواره در پی حفظ و افزایش قدرت ملی خود است. مجموعه این منابع که دامنه آن از جمعیت و جغرافیا تا فرهنگ گسترده است، برای هر کشوری از مهمترین مسائل استراتژیک قلمداد می شود. گرچه بر پایه تعاریف موجود در عرف بین الملل، جمعیت، جغرافیا و منابع طبیعی از متغییرهای موثر در قدرت ملی هستند اما اقتدار برخی سرزمین ها در جهان کنونی که از سه مولفه فوق بهره چندانی نبرده اند، نشان می دهد با تمام اهمیت این سه، عوامل متعدد دیگری نیز در شکل گیری قدرت ملی یک کشور نقشی به مراتب مهم تر ایفا می کنند.
پارامترهای تشکیل دهنده قدرت ملی را که در اصطلاح تحلیلگران از آن به مولفه های قدرت اجتماعی تعبیرمی شود می توان در چند حوزه مهم دسته بندی کرد. اقتصاد، سیاست، تجهیزات نظامی، فرهنگ و اطلاعات، در فهرست این عناصر رتبه نخست را دارند. تقویت قدرت ملی در سایه تعریف درست از هریک از عناصر امکان پذیر است و یکی از مهمترین وظایف هر نهاد حاکمیتی در کشور تبیین و اعلام و تمرکز بر این تعریف در سیاستگذاری های کلان است. میان این گزینه ها هم سه عنصر سیاست، اقتصاد و فرهنگ جامعه مهم تر و اثرگذارتر از دیگر متغییرها هستند.
تجربه جهان در چند دهه گذشته نشان می دهد گرچه تجهیزات نظامی می تواند از طمع ورزی بیگانگان بر سرزمینی بکاهد اما همه قدرت آن سرزمین را نمی توان در این تجهیزات و قوای نظامی خلاصه کرد. شاید متاخرترین شاهد این مدعا جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و پشتیبانی نظامی گستره گسترده ای از جهان از صدام حسین بود. برای تقویت هریک از عناصر سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در ایران کنونی راه دراز و سنگلاخی در پیش است و آغاز گام نهادن در این مسیر تنها با درک ضرورت آن و آینده نگری برای تقویت ایران ممکن خواهد بود.. ضرورتی که حجت الاسلام «حسن روحانی» رییس جمهوری با توجه به آن از مولفه ها و راهکارهای تقویت قدرت ملی سخن گفته است.

**سیاست، بنیان بنیادین قدرت ملی
سیاست در مفهوم عملی آن در هر سرزمینی و با توجه به دیدگاه و ایدئولوژی مردمان آن سرزمین متفاوت تعریف می شود اما تفاوت در این تعریف نمی تواند انکار کننده نقش بی بدیل سیاست در قدرت ملی کشوری باشد. هر اندازه تعریف موجود از سیاست در جامعه ای بر اصول صحیح و امتحان پس داده این مفهوم متکی باشد و سیاستگذاری ها بر مبانی درستی انجام شود، تاثیری به همان میزان در تقویت قدرت ملی خواهد داشت. در ایران کنونی به عنوان یکی از نظام های دموکرات محور و در حال توسعه به منظور قرار گرفتن در مسیر صحیح سیاستگذاری باید پیش زمینه هایی فراهم کرد.
احزاب و رسانه دو بال تحقق مردم سالاری در نظام های توسعه یافته سیاسی در جهان است. توجه نه در کلام که در عمل به این دو موضوع گرچه نیازمند برنامه ریزی و نگاه مثبت برنامه ریزان است اما تجربه میدان دادن به رسانه های مستقل برای انعکاس رویدادهای جامعه، آزموده ای با دستاوردهای بزرگ برای بسیاری از سرزمین ها بوده است.
احزاب نیز به عنوان بستر شکل گیری و رشد سیاستمداران می تواند آزمون و خطاهای طبیعی و البته فاجعه بار عالم سیاست را از گستره کشور به چارچوب حزب هدایت کند و از این رهگذر آسیب های چنین آزمون و خطایی را کاهش دهد. اگر قوای سه گانه در نظام های جمهوری را یکی دیگر از ویژگی های آن نظام ها بدانیم، باید گفت در ایران کنونی همدلی سه قوه مقننه، قضاییه و اجرایی می تواند هماهنگی سیاستگذاری ها و اجرای آن ها را تسهیل کند.
با وجود تنوع مذهبی، قومی و فکری در ایران حضور همه سلایق و عقاید در سطح نخست قدرت می تواند اعتماد عمومی به سیاست و قدرت را افزایش دهد. اعتماد همه جریان ها و رقبای سیاسی و انتخاباتی به دولت منتخب مردم مسیر حرکت را برای اجرای قانون هموارتر خواهد کرد. در نهایت با فراهم آمدن بسترهای تقویت احزاب و رسانه های مستقل، همدلی قوای سه گانه نظام جمهوری، اعتماد به دولت به عنوان بازوی اجرای برنامه ریزی ها، نهال سیاست مردم سالارانه در ایران امکان رشد خواهد یافت و تقویت قدرت ملی میوه این درخت خواهد بود.

**اقتصاد پاشنه آشیل قدرت ملی
اقتصاد دیگر مولفه بنیادین تقویت قدرت ملی در جهان پیچیده کنونی است. بررسی پارامترهای قدرت دهنده به بسیاری از قدرت ها در جهان نشان می دهد که شکوفایی اقتصاد، تولید ملی و صادرات صنعت از مهمترین دلایل قدرت یابی شماری از کشورها است.
ایران اما در این مولفه و در شرایط کنونی جایگاه مستحکمی ندارد. در حقیقت اقتصاد دولتی، وابسته به نفت با سرانه تولید و صادرات بسیار پایین، پاشنه های آشیل ایران در قدرت یابی اقتصادی است. برای بهبود شرایط کشور باز هم گام آغازین باید تغییر دیدگاه به اقتصاد باشد. با چنین تغییری نهاد حاکمیت تلاش خواهد کرد حضور و نفوذ خود را چه در پوشش دولت و چه در لباس نهاد و سازمان در اقتصاد کاهش دهد. کاهش این حضور عرصه را برای رقابت خصوصی ها و مردم فراهم می کند و این رقابت آغازگر تولید بهتر برای عرضه بهتر خواهد بود.
اتاق شیشه ای فعالیت های مالی که در بسیاری از جوامع اقتصادی جهان موضوعی قانونی و تثبیت شده است، در ایران کنونی بنا بر دلایلی، کدر و یا حتی در پاره ای از مواقع کثیف است. شفاف سازی در زمینه سرمایه ها و سرمایه گذاران از یک سو و مفسدان و اختلاس گران از سوی دیگر می تواند در این اتاق شیشه ای، اعتمادساز جامعه به اقتصاد باشد. نگاه قانونی و یکسان به همه فعالان عرصه اقتصاد و پرهیز از تفسیر قانون به نفع شخص یا موسسه ای همان فرآیند رفع تبعیضی است که برای نجات اقتصاد ایران از سرطان رانت می تواند اثرگذار باشد. اقتصادی که این روزها نه تنها از مولفه های قدرت ملی ایران محسوب نمی شود بلکه آسیب رسان هم بوده و ضعف در این حوزه بهره جویی بیگانگان را هم در پی داشته است.

**فرهنگ گمشده قدرت ملی در ایران امروز
واقعیت جامعه امروز ایران از ضرورت تغییرات فراوان در همه حوزه ها حکایت دارد. باوراندن ضرورت این تغییرات در هر جامعه ای بر عهده فرهنگ پردازان آن جامعه است. در حقیقت این فرهنگ است که پر نفوذترین انگیزه و دلیل را برای آغاز تغییر می تواند فراهم کند. در حوزه فرهنگ و اندیشه سیاسی نظریه ای موسوم به «پنجره شکسته» وجود دارد که مضمون و مفهوم آن آغاز تدریجی تغییرات از جزیی ترین مسائل و موضوعات است.
بر همین اساس آغاز هر تغییر باید از نهاد خانواده و سپس مدرسه آغاز شود. دو نهادی که به صورت معمول در ایران چندان کانون توجه نیست و تمرکز فرامتنی سیاست گذاران و تصمیم گیران بر دیگر مسائل، این دو بنیان تغییر را به حاشیه رانده است.
از دیگر سو آسیب شناسی ناهنجاری های جامعه نشان می دهد که بسیاری از مردم ایران تعریف چندان درست و شفافی از قانون و اجرای آن ندارند، یا قانون را زینت می دانند یا موجودی ترسناک که برای فرار از آن مجاز به انجام هرکاری هستند. آشتی دادن قانون با مردم و آشنا ساختن بدنه جامعه با حقوق و تکالیف مصرح در آن می تواند راهگشای بسیاری از معضلات فرهنگی و اخلاقی کشور باشد.
سازمان های مردم نهاد و NGO های قانونی که حلقه رابط جامعه و قدرت هستند، در سیاست گذاری ها چندان بهایی ندارند و فقدان این حلقه در درازمدت رابطه دولت-ملت را با خطر فروپاشی مواجه خواهد کرد. گرچه اهمیت هریک از موضوعات بالا غیرقابل انکار است اما هویت ملی مهمترین مولفه قدرت اجتماعی در جهان است که بسیاری از سیاستمداران و جامعه شناسان بر نقش برجسته آن تاکید دارند. تقویت این هویت و افزایش عزت نفس ملی بنیادی ترین اصل قدرت یابی و اقتدارافزایی ایران است که زیر سایه فرهنگ باید رشد کند تا تعالی قدرت ملی را در پی داشته باشد.

سرمایه ایرانیان مهاجر: 3 تا 4 هزار میلیارد دلار

یک پژوهش تازه منتشر شده از سوی سازمان برنامه و بودجه نشان می‌دهد که ارزش سرمایه ایرانیان مهاجر 3 تا 4 هزار میلیارد دلار برآورد می‌شود که این رقم به اندازه 4برابرصادرات نفت دریک قرن است.

یک پژوهش تازه منتشر شده از سوی سازمان برنامه و بودجه نشان می‌دهد که ارزش سرمایه ایرانیان مهاجر 3 تا 4 هزار میلیارد دلار برآورد می‌شود که این رقم به اندازه 4برابرصادرات نفت دریک قرن است. به گزارش «تعادل»، درحالی که ایران برای دریافت 5 میلیارد دلار وام از صندوق بین‌المللی ناکام ماند و حسرت و تاسف برای ایران به بارآورد، برآورد می‌شود ارزش سرمایه ایرانیان مهاجر تا 4هزار میلیارددلار باشد. جمعیت ایرانیان مهاجر عموما افرادی فرهیخته و ثروتمند هستند و جایگاه برجسته‌ای در عرصه‌های علمی، اقتصادی، اجتماعی و هنری کشور میزبان دارند. پس از انقلاب اسلامی و به ویژه در پی جنگ تحمیلی بخشی از ایرانیان کشور را ترک کردند. اما پیوند میان کسانی که ماندند و آنها که کشور را ترک کردند، پایدار و محکم باقی مانده است. در اثر مهاجرت گروهی از ایرانیان، امروز ملت ایران فراتر از مرزهای رسمی کشور گسترده شده است. میلیون‌ها مهاجر ایرانی از عناصرمهم و ژرف یک میراث مشترک تاریخی سهم می‌برند و از منابع ارزشمند علمی، فرهنگی و اقتصادی ایران نیزبه شمار می‌آیند.

بدون شک، مهاجرت گروهی از نخبگان سبب خروج ثروتهای مادی و معنوی از ایران بوده و تداوم آن برای کشور خالی از زیان نخواهد بود. خروج جمعیت جوان و پرانرژی و خلاق بر ظرفیت‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور تأثیر منفی بر جای گذارده است؛ ولی این چالش را می‌توان به فرصت مبدل کرد. در فرایند توسعه اقتصادی و اجتماعی، مقوله سرمایه‌گذاری واجد اهمیت بنیادی است. بسیاری از ایرانیان مهاجر نخبگان موفق و خلاقی بوده‌اند که همانند دیگر مهاجران در جست‌وجوی شرایط بهتر برای زندگی، کشور مادری را ترک کرده‌اند. آنها در جریان مهاجرت، تجارب گوناگونی در عرصه‌های اقتصادی و علمی کسب کرده‌اند و با بهره‌گیری از فرصت‌های جدید در کشور میزبان دانش، تجربه و ثروت اندوخته اند؛ ولی همچنان به ایران نیزتعلق خاطر دارند. بیشترمهاجران به همکاری در جهت تسریع آهنگ رشد و توسعه ایران بسیار علاقه‌مندند (بنیاد انجمن پارسا، 2017 1؛ ‌ای بریج،) ایران نیز برای ایجاد تحول در ساختارهای اقتصادی و حضورفعال در بازارهای جهانی به سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی نیازمند است.

سرمایه مالی و دانش گسترده ایرانیان مقیم خارج، بخشی از منبع بالقوه و ارزشمند توسعه کشور است که در جهت رونق تولید و اشتغال ایران باید از آن بهره جست. آمار دقیقی از ثروت ایرانیان در سراسر جهان در دست نیست. بر اساس تحقیقات مقدماتی به عمل آمده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس، ثروت ایرانیان مقیم خارج در سال 1386حدود 1300میلیارد دلار و ثروت ایرانیان مقیم امریکا به تنهایی بالغ بر 900میلیارد دلار بوده است . این برآورد در سال 1394 به حدود 3تا 4 هزار میلیارد دلار افزایش یافته که حدود 10برابر تولید ناخالص داخلی ایران و نزدیک به 4 برابر کل درآمدهای نفتی ایران در طول یکصد سال گذشته است. تخمین زده می‌شود که در امریکا ثروتی که توسط ایرانیان خارج از کشور مدیریت می‌شود، بیش از 2 هزار میلیارد دلار است. فقط در سال 1390ایرانیان ساکن امریکا حدود 400 میلیارد دلار در خارج از ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند که تقریباً معادل تولید عناصر مهم در سرمایه گذاری ناخالص داخلی ایران است (فایننشال تریبون، .2016) علاوه بر کشورهای صنعتی امریکا و اروپا، سرمایه ایرانیان مهاجر به سوی کشورهای در حالِ توسعه نیز سرازیرشده است . مقصد بخش بزرگی از سرمایه‌های خارج شده از ایران، کشورهای حوزه خلیج فارس بوده و امارات متحده عربی، کویت، قطر و عمان سهم بالایی از سرمایه‌های ایرانیان مهاجر را جذب کرده‌اند. در سال 2013 حدود 80هزار شرکت ایرانی در دوبی حضور داشته‌اند و هزاران ایرانی در بخش مسکن و بورس دوبی سرمایه‌گذاری کرده‌اند . مالزی، ترکیه، ارمنستان وگرجستان از دیگر کشورهایی هستند که در سال‌های اخیر سرمایه ایرانیان مهاجر و حتی قسمتی ازپس‌اندازهای داخل ایران را جذب کرده اند؛ ولی کشور ایران که برای تسریع آهنگ رشد و توسعه به این سرمایه‌ها نیازمند است، بهره‌ای از سرمایه‌های کلان مهاجران ندارد. اگر بتوانیم فضای کسب وکار مساعدی ایجاد کرده و امنیت تعامل مهاجران با ایرانیان داخل کشور را تضمین کنیم، با جلب اعتماد و اطمینان مهاجران، جذب سالانه ده‌ها میلیارد دلار از سرمایه‌های آنان به داخل کشور ممکن خواهد شد. به علاوه، بسیاری از ایرانیهای مهاجر با شرکت‌های مطرح خارجی ارتباط دارند و می‌توانند برای حضور شرکت‌های خارجی در ایران فعالیت کنند.

اگر ایرانی‌های مهاجر در فعالیت‌های اقتصادی ایران مشارکت داشته باشند و ثبات و امنیت فعالیت آنها تضمین شود، قطعاً زمینه برای ورود سرمایه‌گذاران غیرایرانی نیز فراهم خواهد شد.

میانگین متحرک نمایی در تحلیل تکنیکال یا (EMA) چیست؟

اکثر افرادی که در زمینه تحلیل نمودار فعال هستند یا در حال یادگیری مضامین مربوط به این حوزه هستند ، حتما تا به حال به کلمه میانگین متحرک یا Moving Average برخورد کرده‌­اند . این اندیکاتور یکی از رایج ترین و پرکاربردترین ابزار در زمینه تحلیل تکنیکال است که فعالان بازارهای مالی در زمینه تحلیل تکنیکال به وفور از آن استفاده می­کنند.

در ادامه ابتدا با مفهوم کلی اندیکاتور میانگین متحرک آشنا می شویم و در ادامه یک نوع به خصوص آن یعنی میانگین متحرک نمایی Exponential Moving Average به طور کلی توضیح داده خواهد شد. پس ادامه این مطلب کاربردی را از دست ندهید.

اندیکاتور میانگین متحرک در تحلیل تکنیکال

میانگین متحرک یا مووینگ اوریج که با نماد اختصاری MA نشان داده می‌شود در دسته‌ی اندیکاتورهای تعقیب کننده قیمت قرارا دارند که انواع زیادی دارند. اندیکاتور مووینگ اوریج «Moving Average» که به زبان فارسی به آن اندیکاتور «میانگین متحرک» گفته می‌شود، یکی از مشهورترین اندیکاتورهای تشخیص روند و تعقیب‌کننده قیمت در تحلیل تکنیکال است. این اندیکاتور از جمله اندیکاتورهای روندی است که از میانگین‌گیری داده‌های قبلی بازار حاصل می‌شود.

میانگین متحرک در ریاضیات به معنی میانگین گرفتن از بخشی از داده‌های موجود است. بنابراین، برای ایجاد اندیکاتور میانگین متحرک برای هر کندل، از چندین کندل قبلی میانگین‌گیری انجام می‌شود و نتیجه آن، به عنوان مقدار عددی اندیکاتور در نظر گرفته می‌شود. اصلی ترین وظیفه این اندیکاتور میانگین گرفتن از بازه قیمتی است و بازه زمانی استفاده از از این اندیکاتور قابل تغییر و تنظیم است .

از مووینگ اوریج برای «یکدست ساختن داده‌های بازار جهت تشخیص روند» استفاده می‌کنند. وقتی میانگین متحرک محاسبه می‌شود، میانگین قیمت ابزار را برای یک دوره زمانی محاسبه می‌کند. با تغییر قیمت، میانگین متحرک آن در بازه های مختلف افزایش یا کاهش می‌یابد.

مطالعه کنید: سیگنال فارکس تضمینی

عناصر مهم در ساخت اندیکاتور میانگین متحرک

برای ساخت اندیکاتور میانگین متحرک سه عنصر مهم باید در نظر گرفته شود.

• دوره اندیکاتور
• قیمت مورد استفاده
• روش میانگین‌گیری

دوره اندیکاتور، به تعداد کندل‌هایی اشاره دارد که برای میانگین‌گیری استفاده می‌شود. بسته به نوع تحلیل، می‌توان مقادیر مختلفی برای دوره اندیکاتور انتخاب کرد.

منظور از قیمت مورد استفاده، قیمتی از کندل است که برای میانگین‌گیری انتخاب می‌شود. تقریبا از چهار قیمت تعریف شده برای کندل شامل «قیمت شروع»، «قیمت پایانی»، «بالاترین قیمت» و « پایین‌ترین قیمت»، همواره از قیمت پایانی برای ایجاد میانگین متحرک استفاده می‌شود.

در اخر روش میانگیری مهم ترین پارامتر در خصوص ساخت این اندیکاتور است که به نسبت ان به دو نوع تقسیم می شود: اندیکاتور SMA و اندیکاتور EMA.

اندیکاتور میانگین متحرک نمایی(EMA) چیست ؟

اندیکاتور EMA یا همان میانگین متحرک نمایی (Exponential Moving Average) یکی از انواع میانگین متحرک‌ها است. به دلیل ماهیت فرمول محاسبه، اندیکاتور EMA به داده‌های اخیر نمودار قیمتی، اهمیت بیشتری می‌دهد. به همین دلیل سرعت رشد آن نیز بیشتر است.

میانگین متحرک نمایی برای حل مشکل اندیکاتور SMA ایجاد شده است. در میانگین متحرک ساده، از میانگین‌گیری حسابی معمولی برای ساخت اندیکاتور استفاده می‌شود. در این اندیکاتور، عدد به دست آمده برای اندیکاتور از میانگین‌گیری مقادیر قیمت پایانی کندل‌های دوره مورد نظر به دست می‌آید. بنابراین، تاثیر مقدار قیمت پایانی کندل آخر برابر با قیمت پایانی کندل اول است.

در واقعیت، قیمت‌ کندل‌ها، از آخرین کندل‌های قیمتی تشکیل شده بیشتر از میانگین قیمت پایانی همه کندل‌ها تاثیر می‌پذیرد. بنابراین، اندیکاتور SMA از این منظر تطابق چندانی با واقعیت بازار ندارد. برای حل این مشکل از اندیکاتور EMA استفاده می‌شود که روش متفاوتی برای میانگین‌گیری دارد.

نحوه محاسبه ی EMA

برای محاسبه ی EMA ابتدا نیاز است تا میانگین متحرک ساده را در طی یک بازه ی زمانی خاص محاسبه کنید. این محاسبه از طریق فرمول زیر انجام می گیرد: جمع قیمت نهایی کندل در بازه ی زمانی مورد نظر تقسیم بر همان تعداد بازه ی زمانی به دست می آید. برای مثال حاصل یک50 SMA روزه تنها از طریق جمع قیمت های نهایی در 50 روز معاملاتی گذشته و تقسیم آن بر 50 به دست می آید.

در مرحله ی بعد باید ضریب افزاینده برای وزن دهی EMA که معمولا از طریق این فرمول به دست می آید را محاسبه کنید:

(1+ بازه ی زمانی مشخص شده )÷ 2

بنابراین ضریب افزاینده ی یک میانگین متحرک 50 به این شکل محاسبه می شود که ابتدا 50 +1 و سپس عدد 2 را به حاصل ان (51) تقسیم می کنیم که جواب برابراست با 0.03921.

EMA به قیمت های جدید اهمیت بیشتری می دهد در حالی که SMA به تمام مقادیر اهمیت برابری می دهد. اهمیت داده شده به جدیدترین قیمت برای EMA با بازه ی زمانی کوتاه تر نسبت به EMAبا بازه ی زمانی طولانی تر بیشتر است. به عنوان مثال برای EMAبا بازه ی زمانی 10 ضریب افزاینده ی 18.8 درصد به جدیدترین داده های قیمت اعمال می شود در حالی که برای EMAبا بازه ی زمانی 20 ضریب افزاینده ی 9.52 به کار می رود. هم چنین در EMAاز طریق استفاده از قیمت باز، بالا، پایین یا متوسط به جای قیمت نهایی تغییراتی به وجود می آید .

پس از محاسبه ضریب هموارسازی نوبت محاسبه اندیکاتور EMA است. مقدار این اندیکاتور برای هر کندل، به مقدار عددی آن در کندل قبل بستگی دارد. بنابراین اگر مقدار EMA برای کندل قبل را برابر با y، قیمت پایانی کندل فعلی را برابر q و ضریب هموارسازی را m در نظر بگیریم، در این حالت مقدار EMA کندل فعلی با فرمول زیر قابل محاسبه است.

EMA= ( q * m ) + ( y * ( 1 – m ))

چون محاسبه مقدار EMA به مقدار آن در روز قبلی وابسته است، برای محاسبه اولین EMA که قبل از آن هیچ مقداری وجود ندارد به جای EMA کندل قبل، از SMA استفاده می‌شود.

نکاتی در مورد اندیکاتور EMA

منظور از یادگیری EMA و به طور کلی سایر ابزار تحلیلی این است که بتوانیم از خروجی این ابزار به خوبی استفاده کنیم.

معمولا از این اندیکاتور برای تایید روندها و سنجش اعتبار بازار استفاده می‌شود.

معمولا پیش می‌آید که میانگین‌های متحرک در جریان حرکت‌های بزرگ بازار مسیرشان را تغییر داده‌اند اما سیگنال با تاخیر صادر شده است. این مسئله موجب از دست رفتن فرصت معاملاتی مطلوب شده است. واکنش ‌های کند به تغییرات بازار معمولا موجب بروز چنین مسئله‌ای می‌شود. دقیقا به همین دلیل میانگین متحرک نمایی گسترش پیدا کرد. چرا که این میانگین به عملکرد قیمت کمی نزدیک‌تر است و همین مسئله موجب بروز واکنش‌های سریع‌تر می‌شود.

در هنگام استفاده از متحرک‌های نمایی ۵۰ و ۲۰۰ روزه هم باید توجه کرد اگر قیمت از میانگین متحرک ۲۰۰ روزه بگذرد، موجب ایجاد روندی معکوس در نمودار خواهد شد.

میانگین‌های متحرک معمولا از روند اصلی بازار عقب‌تر هستند. به همین دلیل نتایج حاصل از استفاده از این ابزار باید موجب تایید حرکت بازار و نشان‌دهنده قدرت روند باشند.

تفاوت بین EMA و SMA

تفاوت مهم بین این دو اندیکاتور، روش محاسبه و میانگین‌گیری آن‌ها است. همین تفاوت، منجر به تاثیر‌پذیری بیشتر EMA از قیمت‌های اخیر نسبت به SMA می‌شود. اگر با یک دوره یکسان، این دو اندیکاتور را به نمودار قیمتی اضافه کنید، مشاهده می‌کنید که اندیکاتور EMA به روند قیمت نزدیک‌تر از SMA است. همین نکته، حساسیت بیشتر قیمت در EMA را تایید می‌کند. سرعت تغییرات در اندیکاتور EMA نیز به دلیل حساسیت بیشتر آن به قیمت‌های اخیر بیشتر از SMA است.

توجه داشته باشید که این ویژگی‌ها لزوما به معنی بهتر بودن EMA نسبت به SMA نیست. میانگین متحرکی بهتر است که در تایم فریم مورد نظر، بیشترین تاثیر را بر روی نمودار قیمتی گذاشته باشد. این تاثیر برای هر نمودار و هر تایم فریمی متفاوت است. بنابراین، برای پیدا کردن بهترین اندیکاتور میانگین متحرک برای نمودار مورد نظر خود، باید مقادیر مختلف دوره محاسبه و روش‌های EMA و SMA امتحان شوند. هر کدام که بیشترین تعامل را با نمودار قیمت داشت، برای تحلیل مناسب خواهد بود.

سخن پایانی

میانگین متحرک نمایی یکی از انواع مختلف اندیکاتور میانگین متحرک است که موارد استفاده زیادی در بین تحلیل گران بازار مالی دارد . با یادگیری و درک مفهوم این اندیکاتور و ازمون و خطا در رابطه با آن می توانید نحوه استفاده درست از ان را یاد بگیرید و با استفاده درست از ان به دقیق ترین پیش بینی ها از نمودار قیمتی برسید. امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد . اگر شما هم از این اندیکاتور در تحلیل خود استفاده می کنید دوره و دلیل استفاده از ان دوره خاص را با ما به اشتراک بگذارید. پیشاپیش از اینکه نظرات خود را با ما در میان میگذارید ممنونیم .