آنالیز ریسک چیست ؟

ارزیابی ریسک

ارزیابی ریسک یک روش منطقی برای تعیین اندازه کمی و کیفی خطرات و بررسی پیامدهای بالقوه ناشی از حوادث احتمالی، بر روی سرمایه‌های بیمه شده، افراد و محیط است، این شرکت با بررسی وضعیت فرآیندها، چیدمان سرمایه‌ها، تراکم و تشخیص خطرات موجود بالقوه، و بررسی میزان کارآمدی روش‌های کنترلی و ایمنی و اقدامات بعد از تحقق خطرات در واحدها، داده‌های با ارزشی را در زمینه کاهش ریسک، بهسازی‌ها، و اطلاعات لازم جهت تصمیم گیری‌های بیمه گران در نوع صدور بیمه نامه و شرایط آن به کارفرمایان خود ارائه می‌نماید.

این شرکت از مطالعات HAZOP و HSE و تکنیک‌های مدلهای انفجاری و حریق و غیره با استفاده از نرم افزارهای فوق پیشرفته مهندسی در اندازه گیری موارد مورد نیاز استفاده می‌نماید. و به بیمه گران میزان EML و PML و تفکیک سرمایه و … را ارائه می‌نماید.

ارزیابی ریسک چیست؟

انواع تکنیک­ های تحلیل و ارزیابی

مدیریت ریسک پروژه طبق استاندارد PMBOK، مدیریت ریسک را به شش مرحله تقسیم می کند:

• برنامه ریزی مدیریت ریسک
• شناسایی ریسک
• تجزیه و تحلیل کیفی ریسک
• تجزیه و تحلیل کمی ریسک
• برنامه ریزی واکنش به ریسک
• پایش ریسک

به طور کلی منظور از آنالیز یا تجزیه و تحلیل ریسک، تجزیه و تحلیل کیفی ریسک و تجزیه و تحلیل کمی ریسک است. انتخاب تکنیک مناسب ارزیابی ریسک امر مهمی در مدیریت ریسک است.

روش‌ های اندازه‌ گیری ریسک

برای فردی که قصد سرمایه‌گذاری در هر نوع سرمایه‌گذاری و در هر نوع بازاری دارد اولین قدم مطمئن می‌تواند آشنایی با ریسک باشد. وقتی ریسک را بشناسید راحت‌تر و با استرس هرچه کم‌تر می‌توانید به مدیریت و سودگیری سرمایه خود مشغول شوید اما در صورتی که کورکورانه و بدون آگاهی وارد این مسیر شوید متاسفانه باید بگویم احتمال اینکه مشمول زیان شوید کم نیست. این مقاله را برای آگاهی دادن به شما آنالیز ریسک چیست ؟ درباره اندازه گیری ریسک تهیه کرده‌ایم، امیدواریم از آن نهایت بهره را ببرید.

فهرست عناوین مقاله:

ریسک چیست؟

ریسک تعاریف ساده تا پیچیده زیادی دارد، به طور خلاصه به احتمال اینکه چقدر نتیجه یک عمل می‌تواند زیان‌بار باشد ریسک گفته می‌شود. از سلامتی گرفته تا معاملات مالی کسر آنالیز ریسک چیست ؟ نسبت نتایج زیان‌بار به کل نتایج ریسک نامیده می‌شود، البته ریسک در تعریفی دیگر می‌تواند به دست آمدن سود کم‌تر از آن سودی باشد که انتظارش را داشتید. از دیدگاهی تخصصی‌تر ریسک انحراف معیار نرخ بازدهی است. اگر به خصوص درباره عوامل ریسک سرمایه‌گذاری صحبت کنیم می‌توان به نوسانات اقتصادی اشاره کرد که باعث تغییر در قیمت سهام‌ها، ارزش محصولات، نرخ ارز و نرخ بهره و غیره می‌شود. در ادامه با انواع روش اندازه گیری کردن ریسک آشنا خواهید شد.

انواع اندازه گیری ریسک

ریسک سیستمی و غیرسیستمی

در یک دسته‌بندی کلی و ابتدایی باید تعیین کنیم ریسک جز ریسک سیستمی یا ریسک غیر سیستمی است. ریسک سیستمی قابل دست‌کاری نیست اما ریسک غیرسیستمی را می‌توان از بین برد. ریسک سیستمی ناشی از تحولات گسترده بازار و اقتصاد کشور است و هر چقدر یک کشور از نظر اوضاع سیاسی متغییرتر باشد بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ریسک افراد آن جامعه برای سرمایه‌گذاری بیشتر است. ریسک غیرسیستمی زیرمجموعه سازمان‌های خاص است و قابلیت تغییر بیشتری دارد. نظریه‌ای با عنوان پرتفولیو وجود دارد که به وسیله آن ریسک غیرسیستمی را می‌توان از بین برد.

ریسک بازار

وقتی به طور غیرمنتظره قیمت محصولات یا نرخ‌ها تغییر می‌کنند این ریسک به طور مطلق (سنجیده با پول) یا به طور نسبی به شاخص معین ایجاد می‌شود. در اندازه گیری ریسک نسبی بر اساس انحراف از شاخص اعمال صورت می‌گیرد. این ریسک دارای زیرمجموعه‌های کوچک‌تری هم می‌شود مثل:

ریسک کالا: ریسک سرمایه‌گذاری درباره محصولاتی مثل محصول کشاورزی یا فلزات ساختمانی و… .

ریسک ارزی: مربوط به مسائل خارجی موثر روی آن.

ریسک اوراق بهاداری که دارای درآمد ثابت هستند. مانند ابزار حساس به نرخ بهره.

ریسک سهام: به بازار سهام ربط دارد.

ریسک اعتباری

این ریسک در صورتی است که شرایط یکی از طرفین قرارداد جوری دست‌خوش تغییرات می‌شود که نمی‌تواند به تعهدات ذکر شده در مفاد قرارداد عمل کند. معمولا در قراردادهایی مثل وام، اوراق مشتقه که عرضه‌کننده نتواند مبلغ را به سهام‌دار بازگرداند و اوراق قرضه بیشتر شاهد این ریسک هستیم.

ریسک نقدینگی

در بعضی از انواع سرمایه‌گذاری مثل اوراق مشتقه توان نقدینگی بالا یک مزیت محسوب می‌شود اما همیشه ممکن است بنا بر عرضه و تقاضا و حتی به دلیل وجود همین اوراق مشتقه اوضاع بازار به طور ناگهانی تغییر کند و محل سرمایه‌گذاری قادر نباشد مبلغ را به سهام‌دار تحویل دهد پس مجبور می‌شود برای نقدینگی خود محصولاتش را پایین‌تر از قیمت اصلی به بازار بفروشد.

ریسک عملیاتی

همان طور که از اسم متوجه شدید این ریسک شامل خطایی است که افراد یا سیستم‌های ناسالم یا یک سری عملکردهای داخل سازمانی اشتباه ناشی می‌شود. برای اندازه گیری ریسک باید سازمان‌ها و قیمت‌گذاری ها، پرداخت مبالغ و تسویه حساب‌ها همگی به دقت بررسی شوند. باید دید که این شرکت‌های سرمایه‌گذاری از چه سیستمی استفاده می‌کنند و اعتبار آن و تمامی فاکتورهای عملکردی دیگر برای اندازه گیری کردن ریسک بازنگری شوند.

ریسک نرخ بهره

خیلی رویداد رایجی است و هنگام تغییرات خیلی شدید نرخ بهره ایجاد می‌شود. این ریسک بر جنبه‌های مختلف بازار تاثیر می‌گذارد.

ریسک تورم در اندازه گیری ریسک

علت این ریسک نوسانات قیمت است. فرض کنید شما سهمی خریداری کرده‌اید که انتظار دارید ۳۰ درصد به شما سود برساند و نرخ تورم ۸ درصد است، اگر این نرخ به ۲۰ درصد افزایش پیدا کند ممکن است سود مدنظر شما دیگر ارزشی برای ادامه سرمایه‌گذاری نداشته باشد.

ریسک مالی

مربوط به میزان بدهی شرکت‌های عرضه‌کننده است، وقتی شرکتی بدهی بالایی داشته باشد ریسک آن بیشتر و احتمال ورشکستگی آن بیشتر است. پس قبل از سرمایه‌گذاری در هر شرکتی به طور کامل درباره آن تحقیق کنید.

روش‌های اندازه گیری ریسک

برای اندازه گیری کردن ریسک از شاخص و فرمول‌های خاص استفاده می‌شود. برخی از انواع شاخص عبارتند از: شاخص بتا، نیم انحراف معیار، انحراف معیار، نیم واریانس، واریانس، متوسط قدرمطلق انحرافات و ارزش در معرض خطر. دو روش اندازه گیری داریم که یکی قدیمی و دیگری جدیدتر است. انحراف معیار: اندازه گیری کردن ریسک کل یک دارایی با یک پرتفوی یا سبد سهام است و طبق این فرمول محاسبه می‌شود:

برای حساب کردن انحراف معیار به منظور اندازه گیری ریسک از بازده‌ها استفاده می‌شود.

شاخص بتا: روش اندازه‌گیری ریسک سیستمی در اوراق بهادار است. این ریسک را مثل سایر ریسک‌های سیستمی با متنوع‌سازی می‌توان اندکی کاهش داد. معمولا شاخص بتا غیرسیستمی/ بازار مساوی یک است و مقادیر بالاتر از ۱ نشان‌دهنده ریسک بسیار بالا و در صورت موفقیت سود بالا است. متقابلا شاخص بتا کمتر از ۱ ریسک کم‌تری دارند و متعاقبا در صورت موفقیت و ضرر نکردن سود کم‌تری دارند.

روش قدیمی اندازه گیری ریسک

شامل معیارهای آنالیز گپ، تحلیل سناریو، اندازه گیری ریسک مشتقه و آنالیز دیرش است.

1. آنالیز گپ: این روش ساده است اما تنها روی تغییرات نرخ تمرکز دارد و مناسب نوسانات بازار مدرن نیست. در این روش در یک بازه زمانی مشخص میزان نرخ درآمد به نرخ بهره پیش‌بینی می‌شود، همین دارا بودن افق زمانی یک عامل محدود کننده است و به قیمت واقعی دارایی و بدهی توجه نمی‌شود.
2. تحلیل سناریو: همان طور که از اسم پیداست در این روش انواع سناریو فرض شده و بر طبق هر یک ریسک محاسبه می‌گردد. متاسفانه صحت این پیش‌بینی‌ها تایید شده نیست و محاسبات به نسبت زمانی که این روش کاربرد داشته است به شدت پیچیده‌تر شده‌اند.
3. ریسک اوراق مشتقه:

کاربرد اوراق مشتقه و همچنین دلیل به‌وجود آمدن آن‌ها کاهش ریسک سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی با ریسک بالای سهام است اما همچنان برای تغییرات کوچک مناسب هستند و تغییرات بزرگ را نمی‌توانند پوشش دهند. شاخص‌های اندازه گیری کردن ریسک این اوراق شامل:

1. پارامتر دلتا: تغییراتی که به ازای تغییر در اوراق اصلی نسبت به قیمت اوراق مشتقه به‌وجود بیاید.
2. پارامتر گاما: تغییر در پارامتر دلتا به ازای تغییری که در اوراق اصلی به‌وجود بیاید.
3. پارامتر رو: تغییراتی که به ازای تغییر در نرخ بهره در قیمت مشتقه ایجاد شود.
4. پارامتر وگا: تغییراتی که به ازای تغییر در حجم در قیمت مشتقه ایجاد شود.
5. پارامتر تتا: شاخص اندازه گیری ریسک که به ازای تغییر به ازای زمان در قیمت مشتقه ایجاد شود.

۴. آنالیز دیرش

شاخصی بسیار بهتر از آنالیز گپ است. بنا بر میانگین مقدار نقدینگی حساب می‌شود و به ارزش خالص دارایی تمرکز دارد. همچنان این روش هم امروزه نمی‌تواند کاربردی داشته باشد زیرا محاسبات پیچیده‌تر شده‌اند.

روش‌های جدید اندازه گیری ریسک:

1. تئوری پورتفولیو (نظریه سبد سهام مدرن): نوع سرمایه‌گذاری به اسم تخصیص دارایی تاکتیکی در این تئوری استفاده می‌شود و با آن در سهام، اوراق بدهی و پول نقد سرمایه‌گذاری می‌کنند تا ریسک کاهش پیدا کرده و به تعادل بیشتری برسد آنالیز ریسک چیست ؟ آنالیز ریسک چیست ؟ واژه‌ی پرتفوری به معنی سبد سرمایه‌گذاری است و گزینه‌های پیش پای خریدار می‌گذارد که هم بتواند سود خود را دریافت کند و هم ریسک کمتری برایش به ارمغان بیاورد.

در اصل مجموعه‌ای از گزینه‌ها به نحو خاص پیش ‌روی خریدار قرار می‌گیرد و بیشتر تمایل و علاقه آن‌ها نیز آنالیز ریسک چیست ؟ برای انتخاب تا حدی مشخص است این گونه اندازه گیری کردن ریسک صورت می‌گیرد و بازار تجزیه و تحلیل می‌شود. البته این روش پیچیده‌تر از توضیحات فوق است. طبق آخرین تحقیقات نشان می‌دهد اگر تنوع سبد خرید بالاتر از ۱۶ باشد و انواع اوراق بهادار در آن موجود باشد ریسک غیرسیستمی به حد ریسک سیستمی ‌می‌رسد.

1. ارزش در معرض ریسک (سرمایه در معرض خطر): کاربرد آن در اندازه گیری ریسک دارایی‌های مالی است مثل سهام و کالا و… . برای توزیع نرخ بازدهی از آن استفاده می‌شود و به کل برای اندازه گیری امروزه کاربرد گسترده‌ای دارد. ۲ روش محاسبه دارد: روش پارامتری و غیرپارامتری.

A. روش پارامتری برای اندازه گیری فرضیاتی دارد مثل توزیع نرمال داشتن بازده دارایی و خطی بودن رابطه بین ریسک بازار و ارزش دارایی. و با این فرمول قابل اندازه گیری است: Var=M.ZaQT80.5

VAR= ارزش در معرض ریسک، M= ارزش بازار دارایی، a = سطح اطمینان، Q = انحراف معیار، T= طول دوره زمانی محاسبه بازده

این شاخص بسیار مناسبی برای پیش‌بینی سرمایه‌گذار است چون حتی در صورت ضرر، از پیش آماده جبران خسارت‌ها و عمل به تعهدات خود در قراداد خواهد بود این معیاری الزامی برای استفاده در بانک‌ها برای تعیین کفایت سرمایه است.

B. روش غیرپارامتری: ساده‌ترین روش غیرپارامتری روش تاریخی است. این روش فرض می‌کند رفتار بازدهی و سود مالی همانند رفتار گذشته آن‌ها است و دقیقا احتمال بازده جدید تابع پارامترهای پیشین است پس از تئوری پرتفوی اقدام به محاسبه می‌کند و ریسک را اندازه می‌گیرد.

فرمول روش پارامتری در این روش هم استفاده می‌شود با این تفاوت که انحراف معیارش با روش تاریخی حساب خواهد شد. به ترتیب محاسبه دارای این مراحل است: مشخص کردن دارایی مالی پایه، عواملی که بر دارایی مالی اثر دارند همانند نرخ بهره و نرخ ارز، سپس در صورتی که تنها یک دارایی در میان باشد سهام مورد نظر بر پایه داده‌های تاریخی باید حساب شوند و دوره محاسبه بازده به طور دقیق تعیین می‌گردد.

حال اگر تنها یک دارایی در میان نباشد و جمعی از دارایی‌ها باشند باید تاریخچه تاریخی که مورد استفاده پرتفوی است به روزرسانی شود. مشکل این روش داشتن فرض یکسان به گذشته و آینده است که خیلی نمی‌توان روی آن حساب کرد. یکی دیگر از روش‌های غیرپارامتریک اندازه گیری کردن ریسک روش مونت کارلو است، در این روش نیازی به فرض کردن اینکه توزیع بازده نرمال است نداریم و برای ابزارهایی با تابع غیر خطی کاربرد دارد. مونت کارلو به جای بهره‌گیری از تاریخ از نمونه‌های تصادفی و شبیه‌سازی شده بسیاری که از توسط رایانه ساخته شده‌اند، استفاده می‌کند.

مراحل این روش به این ترتیب هستند: تعیین کردن تمام فرآیندهای احتمالی و پارامترهای موثر در متغییرهای مالی، شبیه‌سازی کردن قیمت برای تمامی متغییرها، تکرار مراحل قبلی به اندازه‌ای که شبکه توزیع پرتفوری ساخته شود، محاسبه ارزش در معرض ریسک با فرمول خاص.

شاخص‌ها و پارامترهایی که اشاره کردیم چه مواردی هستند؟برای اندازه گیری ریسک بنا بر استفاده رایج در سازمان‌ها برای استفاده غیرمالی معمولا یکی از این موارد هستند:

EaR (مالیات در معرض ریسک است): حداکثر کاهش مالیاتی که در مقایسه با هدف از پیش تعیین شده با واسطه تاثیر اندازه گیری کردن ریسک بازار در یک بازه مشخص و سطح اطمینان خاص اندازه گیری می‌شود.

EPSAR (سود هر سهم در معرض ریسک است): در صورتی که مبنای مورد استفاده مبنی بر سود و سهم باشد سود هر سهم از روش محاسبه با بیشترین مقدار کاهش EPS نسبت به EPS هدف و تاثیر ریسک بازار به جریان مالیات اندازه گیری می‌شود.

CFAR (به جریان نقد در معرض ریسک گفته می‌شود): بیشترین مقدار کاهش جریان‌های نقدی خاص نسبت به هدف از پیش تعیین شده با واسطه ریسک بازار است که در دوره مشخص با سطح اطمینان خاص برای اندازه گیری کردن ریسک استفاده می‌شود.

سخن پایانی

شاید در ابتدا مطالب فوق پیچیده به نظر برسند و واقعا هم همین طور است اما نیازی نیست به تمامی مسائل ریاضی آن مسلط شوید، اگر هرکدام از مفاهیم را جداگانه مطالعه کنید و درباره آن‌ها اطلاعات به دست بیاورید به شما دیدگاهی خواهد داد که روی تصمیم‌گیری شما تاثیر مثبت می‌گذارد و کمتر در معرض ریسک و ضرر قرار خوهید گرفت. قبل از سرمایه‌گذاری درباره عرضه کننده تحقیق کنید و در صورتی که دارای بدهی زیادی است یا در بازاری فعالیت می‌کند که تورم شدید سرمایه شما را تهدید می‌کند بهتر است درباره آن تجدید نظر کنید و یا با خرید اوراق مشتقه از ریسک سرمایه‌گذاری خود بکاهید.

سوالات متداول اندازه‌ گیری ریسک

مراحل مدیریت ریسک چیست؟

اولین مرحله از مدیریت ریسک در بازار ارزهای دیجیتال، مشخص کردن هدف است. در مرحله بعد باید ریسک و خطر شناسایی شود. سپس با ارزیابی ریسک باید مشخص شود که معامله گر قصد دارد به ریسک چه واکنشی نشان دهد. در آخر نیز باید بر تمامی مراحل قبلی نظارت شود.

مزیت استفاده از مدیریت ریسک چیست؟

مدیریت ریسک باعث می‌شود که معامله گر در هنگام نوسانات شدید یا اتفاقات و حوادث بازار مالی واکنش هیجانی نداشته باشد و تصمیم‌گیری‌های درستی داشته باشد. گاهی اوقات در زمان بروز خطرات یا اشتباه بودن پیش بینی، ممکن است معامله‌گر نتواند از استراتژی درست کمک بگیرد. برای حل این مشکل می‌توان از مدیریت ریسک استفاده کرد.

ریسک بازاری چیست؟

با کمک ریسک بازاری معامله گر قادر است به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که در تمامی معاملات خود در بازار ارزهای دیجیتال یک حد ضرر مشخص کند. بنابراین نه تنها با انجام معاملات جایگاه قبلی خود را از دست نخواهد داد، بلکه به جایگاه بالاتری جابجا می‌شود.

مهم‌ ترین اقدام برای بررسی میزان ریسک چیست؟

برای بررسی میزان ریسک و خطا تمامی اخبار و اطلاعات روز مربوط به ارزهای دیجیتال را مورد بررسی قرار دهید. همین طور مشخص کردن سقف و کف قیمتی نیز به معامله‌گران کمک می‌کند که میزان ریسک را بهتر بررسی کنند.

نوشته بلاگ

مدیریت ریسک یعنی استفاده از مهارتهای افراد و یا گروهها به منظور حصول اطمینان از شناسایی تمام ریسک‌ها ، اندازه‌گیری و اجرای آنها در پروژه. تلقی افراد از ریسک ، عمدتا تاثیر منفی آن بر زمانبندی و هزینه پروژه است . در غالب اوقات ، ریسک معرف اثر منفی بر پروژه تلقی می‌گردد ؛ در صورتی که ریسک می‌تواند دریچه‌ای بر فرصتها ، توسعه ، بهبود و یا تفکر جدید نیز باشد. مدیریت ریسک کاربرد سیستماتیک سیاست‌های مدیریتی، رویه‌ها و فرایندهای مربوط به فعالیت‌های تحلیل، ارزیابی و کنترل ریسک می‌باشد. مدیریت ریسک عبارت از فرایند مستندسازی تصمیمات نهایی اتخاذ شده و شناسایی و به‌کارگیری معیارهایی است که می‌توان از آنها جهت رساندن ریسک تا سطحی قابل قبول استفاده کرد.

برنامه‌ریزی مرحله‌اي است که در آن نحوه مدیریت خطرهای احتمالی در پروژه مشخص شده و با توسعه طرح مدیریت ریسک برای پروژه، تکمیل مي‌شود.‌ اين طرح، تیم مدیریت ریسک را مشخص کرده، نقش‌ها و مسوولیت‌های افراد را تعریف مي‌کند و معیار ارزیابی ریسک‌های شناسایی شده را مستند مي‌نماید.

مرحله دوم شناسایی ریسک‌ها مي‌باشد. در‌ اين مرحله افراد تیم دور هم جمع شده‌، ریسک‌های احتمالی را شناسایی مي‌کنند و آنها را در لیست ریسک‌های پروژه، ثبت مي‌کنند. ریسک‌ها مي‌توانند در اشکال مختلفی همچون فرآیند تولید، کاربرد ابزار آلات، کارمندیابی، برنامه و بودجه و غیره وجود داشته باشند‌، همین طور ممکن است از تجربه و درس‌های گرفته شده از پروژه‌های گذشته ناشی شوند.

ترتیب دادن جلسات توفان فکری گروهی، روش خوبی برای شناسایی ریسک‌ها است.‌ اين امر افراد را وادار به تفکر کرده و به آنها اجازه مي‌دهد تا تفکرات و تجربه‌های یکدیگر را توسعه دهند و باید به خاطر سپرد که شناسایی ریسک‌ها، تنها در یک جلسه به اتمام نمي‌رسد، چرا که ریسک‌های جدید و مختلفی در طول عمر یک پروژه سر بر مي‌آورند.

در شناسایی ریسک بهتر است تا از عبارت «اگر»- «آنگاه» استفاده شود‌: اگر شرایط ‌اين باشد، آنگاه پیامدهایش ‌اين خواهد بود. استفاده از یک چنین عبارتی ریسک را به طور واضح، توضیح و تبیین نموده و طرز بیان ما را در مورد آن استاندارد مي‌نماید.

مرحله سوم ارزیابی ریسک‌های شناسایی شده با استفاده از معیار تعریف شده در طرح مدیریت ریسک مي‌باشد. ریسک‌ها بايد براساس احتمال وقوع و پیامدهای احتمالی‌شان ارزیابی شوند. ارزیابی پیامد‌های ریسک از نظر هزینه، برنامه‌ریزی و تکنیک و نیز انتخاب پیامدی که مي‌تواند بیشترین تاثیر را داشته باشد، بسیار حائز اهمیت است. برای مثال ارزیابی یک ریسک از نظر هزینه ممکن است نشان‌دهنده تاثیر کم آن بر پروژه باشد، حال آنکه ‌اين ارزیابی از نظر برنامه‌ریزی، مي‌تواند حاکی از تاثیر بالای آن بر پروژه باشد، پس بايد سطح بالایی از ریسک را در برنامه‌ریزی درنظر گرفت.

* اجتناب؛ که به معنای ‌ايجاد تغییر در چیزی برای اجتناب کامل از ریسک مي‌باشد، برای مثال ‌ايجاد تغییری در طرح برای اجتناب کامل از یک ریسک.

* پذیرش؛ ‌اين روش بدون ‌ايجاد طرح‌های آنالیز ریسک چیست ؟ کاهشی، احتمال وجود ریسک را مي‌پذیرد. ‌اين امر ممکن است به‌اين دلیل باشد که هزینه طرح‌های کاهشی بیشتر از آن است که هزینه‌های ناشی از ریسک احتمالی را پوشش دهد.

طرح‌های کاهشی روی هم رفته، معمول‌ترین راه برای کاهش سطح ریسک مي‌باشند. بازنگری طرح‌های کاهشی جهت اطمینان از عدم وجود ریسک جدیدی در نتیجه به کارگیری همین طرح‌ها، ضروری مي‌‌باشد. چنانچه هرگونه ریسکی در ارتباط با برنامه‌های کاهشی به وجود‌ آيد، مي‌بایست برای ارزیابی توسط تیم مدیریت، به فهرست ریسک‌ها اضافه شود.

مرحله پنجم شامل نظارت و گزارش دهی است که توسط آن مي‌توان از کارکرد موثر برنامه‌های مربوط به اداره کردن اطمینان حاصل نمود. جهت انجام‌اين کار، ریسک را باید در حین تکمیل مراحل فرآیند مدیریت ریسک ارزیابی و بازنگری مجدد کرد تا از احتمال وجود آن آگاه شد.

با آنکه ممکن است ریسک به طور کامل از بین نرود، اما لازم است تا به سطح قابل قبولی کاهش یابد. حتی ریسک‌های پایین نیز باید تحت کنترل باشند تا بتوان از پایین ماندن آنها اطمینان حاصل نمود.

ریسک‌های موجود در یک پروژه، باید در گزارش مدیریت ریسک عنوان شوند.‌اين گزارش باید حاوی فهرستی از ریسک‌های شناسایی شده، طرح‌های اداره کردن جهت کاهش ریسک و ماتریسی از ریسک برای طبقه‌بندی آن به سه دسته بالا، متوسط و پایین باشد.

مدیریت ریسک فرایند مهمي‌است که اگر به موقع طی فعالیت یک پروژه آغاز شود مي‌تواند سودمند بوده و ابزار قدرتمندی برای شناسایی زود هنگام ضعف‌ها باشد تا تیم مدیریت بتواند برنامه‌های عملیاتی را جهت اداره کردن ریسک‌ها سازماندهی کرده و از تبدیل شدن آنها به مساله‌اي بزرگ در‌ آينده جلوگیری کند و به‌ اين ترتیب، پاسخ پیشگیرانه شما نسبت به مسائل بالقوه به جای واکنش نسبت به مسائل و مشکلات‌ آينده مي‌تواند صرفه‌جویی در پول و زمان را به همراه داشته باشد.

آنالیز ریسک چیست ؟

بخش بهداشت و درمان یکی از سریع‌ترین صنایع در حال رشد جهان است که شامل علوم پزشکی، بیوتکنولوژی، تجهیزات پزشکی، خدمات و دارو می‌باشد. تحقیقات انجام‌شده توسط واحد اطلاعات اکونومیست و Deloitte نشان می‌دهد که هزینه‌های بهداشت سالانه جهانی به ۷.۰۷۷ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۵ می‌رسد، که این رقم تا سال ۲۰۲۰ به ۸.۷۳۴ تریلیون دلار آمریکا افزایش خواهد یافت. داده‌ها نشان می‌دهند که یک جمعیت سالخورده در حال رشد در ایالات‌ متحده و هم در خارج از کشور، همراه با هزینه متوسط ارائه خدمات بهداشتی، افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را در پی خواهد داشت

وقتی سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی تحت فشار قرار می‌گیرند، مهم است اطمینان حاصل شود که ایمنی بیمار در همان سطح بالا باقی می‌ماند. با این وجود، خطا و عوارض جانبی همیشه می تواند در مراحل پزشکی رخ دهد. به عنوان مثال، داده ها و آمارهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) اتحادیه اروپا نشان می دهد که “خطاهای پزشکی و عوارض جانبی ناشی از مراقبت های بهداشتی در ۸ تا ۱۲٪ بستری ها رخ می دهد”. براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، عفونت های مرتبط با مراقبت های بهداشتی نیز به طور متوسط تلفات در ۲۰ بیمار بیمارستان رخ می دهد.(به طور کلی حدود ۴٫۱ میلیون بیمار). دفتر ممیزی ملی انگلیس هزینه چنین عفونت ها را یک میلیارد پوند در سال تخمین زده است.

تمام این موارد بر نیاز به سیستم‌های مدیریت ریسک کارآمد، (برای مثال در آزمایشگاه‌های پزشکی، که جز کلیدی در مراقبت‌های بهداشتی محسوب می‌شوند)، تاکید می‌کند. در این آزمایشگاه ها کار آزمایشگاهی لازم جهت آزمایش نمونه های بالینی انجام می شود تا اطلاعاتی در مورد سلامت یک بیمار در مورد تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری دریافت شود. اعتبار آزمایشگاه‌های پزشکی برای ایمنی و سلامت بیماران وابسته به خدمات تست ارائه‌شده توسط این آزمایشگاه‌ها بسیار مهم است.

ایزو ۲۲۳۶۷ (در حال توسعه) با کاهش خطا در آزمایشگاه های پزشکی از طریق مدیریت ریسک و بهبود مستمر سروکار دارد. ویلم هوسمن ( Willem Huisman)، که در اروپا به عنوان یک متخصص آزمایشگاه پزشکی در شیمی بالینی می باشد، یک متخصص در زمینه استاندارد است، که مسئولیت ارزیابی و ترکیب هرگونه بازنگری پیشنهادی توسط تیم پروژه و پاسخگویی به نظرات دریافتی در مراحل مختلف را بر عهده دارد.

Huisman توضیح می‌دهد که ویرایش جدید استاندارد ایزو ۲۲۳۶۷ به طور گسترده در ضمیمه خود مشخص می‌کند که چگونه مدیریت خطر را می توان آنالیز ریسک چیست ؟ در آزمایشگاه پزشکی به کار برد. او می گوید: “این امر کمک می کند که،” چگونه رویکرد مدیریت ریسک می تواند بدون هزینه کردن پول و تلاش فراوان، در ایمنی بیمار نقش داشته باشد”. همچنین باعث می شود تا روی فرایندهایی که بیشترین خطر را دارند و نسبت به دیگران حساسیت بیشتری دارند، تمرکز شود. او گفت نتایج نهایی می تواند با کیفیت بالاتر برای بیماران، هزینه های کمتری را به دنبال داشته باشد.

تشخیص آزمایشگاهی بخش مهمی از صنعت مراقبت های بهداشتی جهانی است که با پیشرفت های تکنولوژیکی، رشد سریع را پشت سر می گذارد. وسایل پزشکی و لوازم جانبی به شناسایی عفونت، تشخیص بیماری و پیشگیری از بیماری کمک می‌کنند. Huisman در ادامه می گوید، استاندارد جدید کاملاً صریح و مطابق با استاندارد مدیریت ریسک برای تولید کنندگان دستگاههای پزشکی تشخیصی آزمایشگاهی است. این مساله بر مسئولیت مشترک برای نتایج آزمایشگاهی قابل‌اعتماد تاکید می‌کند.آنالیز ریسک چیست ؟ آنالیز ریسک چیست ؟

وی همچنین خاطر نشان می کند که نام استاندارد “عمداً به جای آزمایش در آزمایشگاه پزشکی به مدیریت ریسک آزمایشگاه های پزشکی تغییر یافته است”. وی می گوید، این امر به وضوح، اهمیت فرآیندها قبل از معاینه در آزمایشگاه (گرفتن نمونه به روش مناسب) را تأکید می کند.

هوسمن با بیان این جمله می گوید: “ایزو ۲۲۳۶۷ جدید به وضوح به آزمایشگاههای پزشکی نشان خواهد داد که چگونه مفهوم مدیریت ریسک در جهت تمرکز بر تمام فرآیندهای آزمایشگاهی که نیاز به توجه دارند، برای ارائه خدمات مورد نیاز بیماران، کمک می کند. این کار به آزمایشگاه‌ها کمک می‌کند تا مقرون‌به‌صرفه باشند و این امر به نوبه خود، رفاه عمومی جامعه را تقویت می کند.

ایزوسیستم، مرکزی معتبر برای اخذ گواهینامه ایزو

مرکز مشاوره و اخذ گواهینامه بین المللی ایزوسیستم، دارای نماد اعتماد الکترونیک از وزارت صنعت، معدن و تجارت و نشان ساماندهی می باشد.همچنین ایزوسیستم با تلاش شبانه روزی توانست، رتبه نخست مشاور مدیریت کل کشور و عنوان برتر واحد فنی مهندسی را از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت اخذ نماید. به همین دلیل ایزوسیستم مرکزی امن و معتبر برای اخذ گواهینامه بین المللی ایزو برای کسب و کارتان می باشد.

برای مشاوره رایگان و اخذ گواهینامه ایزو، فرم اخذ ایزو را تکمیل نمایید تا مشاورین ما با شما تماس بگیرند.

همچنین می توانید برای مشاوره رایگان با شماره های ۳۳۴۴۴۸۱۴-۰۲۳ و ۳۳۴۴۴۸۱۳-۰۲۳ تماس حاصل فرمایید.

مدیریت ریسک و توقف ضررها در ارز دیجیتال چیست

مدیریت ریسک یک عبارت معروف است که درخصوص تهدیدهای مربوط به رمزارزها مطرح شده است ولی به ندرت توضیح داده شده و یا مورد بحث قرار گرفته است. همان طور که نام آن نشان می دهد، سیستمی برای حداقل کردن ریسک به هنگام مبادله است ولی واقعا به چه معناست؟ ما به صورت بخش بخش وارد حیاتی ترین جنبه های مدیریت ریسک در رمزارزها می شویم، چرا که بسیار متنوع هستند.

توقف ضررها

توقف ضررها در رمزارزها هنوز هم بحث رایجی در رمزارزها به حساب می آید چون معامله گرهای زیادی معتقد هستند که محیط معامله باعث می شود آنها بلااستفاده شوند. ما با این عبارت مخالفیم و فکر می کنیم توقف ضررها یک بخش اساسی مدیریت ریسک هستند.

نکته ی توقف ضررها، این است که وقتی قیمت در حال پایین آمدن است مانع از این شود که سرمایه گذار ، ارز بیشتری را از دست دهد. این عبارت تنظیم کردن در یک سطح خاص است که وقتی قیمت به آن سطح رسید، به طور خودکار موقعیت مبادله کننده را با کمی ضرر، بفروشد. اگر این اتفاق افتاد، معمولا نباید از چند درصد کم خارج از موقعیت بیشتر شود ولی به ورود بستگی دارد.

اختلاف نظر اصلی درباره ی توقف ضررها این است که بازار بسیار نوسان پذیر بوده و باعث می شود به سادگی به این سطوح برسیم. باوجود اینکه می توانیم با این عبارت موافق باشیم، تا جایی که به بحث نقدینگی پایین سکه ها مربوط می شود، در بیشتر زمانها توقف ضررها عمل نمی کنند، چون به درستی مورد استفاده قرار نمی گیرند. استفاده ی صحیح از توقف ضررها نسبتا ساده است ولی توانایی دیگری نیز لازم است که باعث مشکلات زیادی می شود؛ دستیابی به ورودهای خوب.

بهتر است توقف ضررها در جایی تنظیم شود که نزدیک به قیمت ورود است، نقطه ای که اگر قیمت به آن رسید، پتانسیل بازگشت یا سیگنال افت بیشتر باشد. نقطه هایی مانند آن، تا جایی که از فصل مربوط به تحلیل تکنیکال می دانید، زیر مناطق مهم حمایت قرار دارند. اگر ورود بدی داشته باشیم، تنظیم کردن توقف ضررها در این قیمت ها، غیرممکن خواهد شد. در این حالت، ضررهای بالقوه، قابل توجه تر هستند چون توقفها هنوز باید زیر منطقه ی حمایت تنظیم شوند.

در هیچ حالتی نباید توقف ضررها را به گونه ای تنظیم کنید که تنها براساس درصد ضرری باشد که مایل هستید، متحمل شوید. این روش تقریبا توقف را تضمین می کند چون قیمت ها تمایل دارند بین منطقه ی حمایت و مقاومت تغییر کنند که شما آنها را در تنظیم خود نگنجانده اید. اینجا چند مثال از نمودارهای قبلی ما وجود دارند که توقف ضررها در آنها گنجانده شده است:

با این حال، در بسیاری از مبادلات، تنظیم کردن توقف ضررها ناممکن است. در این حالت، به شدت توصیه می کنیم که هشدارها را تنظیم کنید (به عنوان مثال در اپلیکیشن Blockfolio) تا قادر باشید به صورت دستی و هر زمان که قیمت به نقطه ی مدنظر رسید، واکنش نشان دهید. این کار خیلی کارآمد نیست چون قیمت ها اغلب از پیش تر پایین آنالیز ریسک چیست ؟ می آیند ولی حداقل به ما این فرصت داده می شود که در یک جهش برای بازیابی، اقدام به فروش کنیم.

این جدول، اهمیت محافظت از خودتان را در برابر غرق شدن نشان میدهد. بسیاری از مبادله کنندگانی که ۹۰ درصد در رمزارزها ضرر می کنند، هرگز نمی توانند دوباره احیا شوند.) همان طور که در فصل قبل بحث کردیم، بازار رمزارزها بسیار دستکاری می شود. اغلب، کسانی که بازار را شکل می دهند، با شکستن الگوها در جهت اشتباه، توقف های ضرر را فعال می کنند، بنابراین این اتفاق می تواند موقعیت ها را قبل از اینکه در جهت برعکس به حرکت ادامه دهند، از بین ببرد. این ها، جنبه های منفی تنظیم توقف ضررها در بازار رمزارزها است ولی باید توجه داشت که یک ضرر اندک بسیار عقلانی تر از قرار گرفتن در معرض یک سقوط کامل است.

برآورد کردن موقعیت

چارت ایران : بهتر است مقدار ارزی که برای یک سکهی خاص صرف می کنید به میزان ریسکی که با آن همراه است، وابسته باشد. به عبارت دیگر همان مقدار ارزی که روی یکی از ده سکه ی برتر سرمایه گذاری می کنید نباید برای یک سکه با ارزش اندک سرمایه گذاری شود. قانون طلایی می گوید «در هر معامله هرگز بیش از ۱ یا ۲ درصد ریسک نکنید»؛ ولی این جمله به هر میزان که ممکن است ساده به نظر برسد، اغلب به اشتباه تفسیر و تعبیر می شود. خطرا یا ۲ درصدی به این معنا نیست که این کل مقداری از پورتفولیوی شماست که مجاز هستید در یک معامله سرمایه گذاری کنید.

بدان معنی است که، این مقداری است که می توانید در آن معامله از دست بدهید که کاملا مطلبی متفاوت است. بیایید با ارائهی مثالی از :این تمایز را نشان دهیم ،@CryptoRedPill فرض کنید سرمایه ی مبادلهای ما ۱۰۰ هزار باشد. ۲ درصد از ریسک آن برابر با ۲۰۰۰ دلار می شود. وارد مبادله ای می شویم که توقف ضرر آن معادل ۸ درصد کمتر از ارزش ورودی خواهد بود. بنابراین، ۸درصد از چه مقداری برابر با ۲۰۰۰ دلار می شود؟ پاسخ ۲۵۰۰۰ دلار است. بنابراین، در واقع شما از ۲۵ درصد سرمایه ی خود استفاده کرده اید ولی ۲ درصد آن را در معرض ریسک قرار داده اید.) همان طور که می توانید ببینید، ۱ یا ۲ درصدی که ذکر شد، مقدار سرمایه گذاری شده را نشان نمی دهد بلکه مقداری را نشان میدهد که در معرض ریسک قرار می گیرد.

در ارزش های پایین که معمولا توقف ضررها را نخواهید داشت، ارز سرمایه گذاری شده از ۱ یا ۲ درصد تجاوز نخواهد کرد؛ چون راهی برای حداقل کردن ریسک وجود ندارد. با این حال در ارزش های بالاتر، چنین مسئله ای وجود ندارد.