اشکالات پوشش ریسک یا هج

نویسنده: حامد هدائی "روانکاو فروش ایران"-بیمه از کار افتادگی امروز سلاح مهمی علیه نابرابری اقتصادی است، اما توانایی اش توسط محدودیت اطلاعات درباره ی ریسک ها ی برون زا علیه وضعیت اقتصادی محدود شده است. برای مقابله با مشکل جدی خطر اخلاقی، بیمه ی از کارافتادگی به بیمه ی خطراتی محدود شده که می توان نشانه ی آن ها را در ناتوانی های جسمانی دید و جعل آن ها به سادگی امکان پذیر نیست و پزشکان می توانند آن ها را ثبت کنند. اما در آینده باید درک کنیم توانایی یک فرد برای برخورداری از زندگی تحت تاثیر شوک های بسیاری است که مهم ترین شان شوک هایی است که درآمد فرد را تحت تاثیر قرار می دهند. در واقع، یکی از شوک های قرن پیش رو می تواند شوک جایگزین شدن توسط رایانه باشد. نگرانی از چنین احتمالاتی می تواند جلوی ابتکارات افراد را بگیرد و از آن جا که اکنون آن ها همه ریسک شغلی را به تنهایی بر دوش دارند، جلوی کسب تخصص را در حرفه شان بگیرد. در آیند پیش رو می توان تصور کرد انتخاب های شغلی با این آگاهی صورت گیرند که افراد دیگر همه خطرات مربوط به از دست دادن شغل را بر دوش ندارند. منطقی است تصور کنیم با گسترش استفاده از فناوری اطلاعات، بیمه ی خصوصی از کارافتادگی جامع تر شده و به شکل بیمه ی امرار معاش دربیاید که افراد را در مقابل از دست دادن ارزش بازاری خدمات فردی بیمه می کند. این عوامل در آینده باعث آسان تر شدن کار شرکت های بیمه برای فاصله گرفتن از محدودیت های سنتی بیمه خواهد شد؛ به گونه ای که ریسک های تهدید کننده ی امرار معاش افراد در واقع قابل بیمه شدن باشند. دسترسی گسترده تر به کلان داده بدون زیر پا گذاشتن حریم خصوصی با افول اقتصاد زیرزمینی به این معنا خواهد بود که شرکت های بیمه می توانند موفقیت شغلی افراد را سنجیده و برای پرداخت غرامت بابت از دست دادن شغل شاخص بندی هایی به مراتب بهتر از آنچه امروز رواج دارد ارایه کنند که بتواند به عنوان سنگ بنای قراردادهای پیچیده تر بیمه به کار گرفته شود. در صورتی که قوانین مالی بین المللی به درستی اجرا شوند، قراردادهای مدیریت ریسک به گونه ای در خواهند آمد که افراد بتوانند هر جا که می روند از خدمات آن بهره مند شوند. در نتیجه مهاجرت به بهانه ای برای طفره رفتن از اجرای تعهدات این قراردادها تبدیل نخواهد شد. قراردادهای مدیریت ریسک که توسط افراد منعقد می شود می تواند روزی به جایی اشکالات پوشش ریسک یا هج برسد ک حق بیمه ی امرار معاش بر حساسیت انتخاب های شغلی که بیمه گذار انجام داده بستگی داشته باشد. در جهان کلان داده ها، نرخ های تعیین شده در بیمه نامه ها می تواند برای انتخاب های شغلی مفید باشند و می تواند به افراد اجازه دهد در صورتی که ریسک و بهای حق بیمه همبستگی نداشته و حق بیمه گران نباشند انتخاب های شغلی پرریسک تری باشند. همچنین احتمالا پیشرفت هایی در بازارهای آتی برای درآمدهای شغلی ایجاد خواهد شد که تحقق بیمه ی امرار معاش را تسهیل میکند. ایجاد چنین بازارهایی می تواند دستیابی به بعد تازه ای از احساس رضایت در زندگی را امکان پذیر سازد. جنگ ها و عملیات تروریستی در میان بزرگترین خطراتی خواهند بود که در آینده با آن ها مواجه می شویم؛ آن هم به خاطر گسترش سلاح های کشتار جمعی اشکالات پوشش ریسک یا هج و به ویژه سلاح های هسته ای، بیولوژیکی، شیمیای و رادیولوژیکی. ریچارد لوگر ، سناتور امریکایی، در نظر سنجی ای از بیش از هشتاد کارشناس امنیت ملی خواسته میزان تهدید چنین خطراتی را بسنجند. میانگین برآورد کارشناسان نشان می دهد در ده سال آینده احتمال یک حمله ی اتمی علیه یک شهر یا هدف دیگری در جهان بیست و نه و دو دهم درصد است، احتمال حمله ی بیولوژیکی سی و دو و شش دهم درصد ، حمله شیمیایی سی و نیم دهم درصد . این جا ۱۰۰ سال آینده را مدنظر قرار می دهیم و برای آن به طور حتم این احتمالات به مراتب بیشتر هستند. ساعت آخر الزمان که در نشریه دانشمندان هسته ای منتشر می شود از زمانی که در سال ۱۹۸۴ برای برآورد خطر یک انفجار هسته ای نه فقط جنگ، هر حمله ی تروریستی یا یک انفجار تصادفی ایجاد شده تاکنون به میزان ناخوشایندی به نیمه شب زمان وقوع حادثه نزدیک بوده است. دامنه ی تغییرات آن از دو دقیقه به نیمه شب در سال ۱۹۵۳، زمان آزمایش بمب هیدروژنی توسط امریکا، تا هفده دقیقه به نیمه شب در سال ۱۹۹۱، زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، را در بر می گیرد. اکنون این ساعت پنج دقیقه به نیمه شب را نشان می دهد. شرکت های بیمه به طور سنتی خطر وقوع جنگ را پوشش نمی دهند، اما پیشرفت هایی برای بیمه کردن چنین ریسک هایی صورت گرفته . مشکل این جا است که چنین ریسک هایی در صورت وقوع زیان عظیمی را برای شرکت ها بیمه به بار می آورند و حتی ممکن است باعث ورشکستگی آن ها شوند. در نتیجه سطحی از دخالت دولتی لازم است و خرید چنین حق بیمه ای باید اجباری شود تا آن هایی که دارایی های شان را کمتر در خطر می بینند نتوانند با خروج از طرح، بار مالی بیشتری را بر دیگران تحمیل کنند، یا دولت می تواند اابزار مالی مدیریت ریسک را با اقداماتی مانند انتشار اوراق بهادار فجایع تسهیل کند. از آن جا که زمان بمباران هسته ای هیروشیما و ناگازاکی در سال ۱۹۴۵ تا کنون هیچ حادثه ای با سلاح های کشتار جمعی روی نداده، خوش بینی عمومی ای نسبت به عدم وقوع آن در آینده وجود دارد. اما تاریخ نشان داده این خوش بینی به محض وقوع حوادثی مشابه ناپدید خواهد شد. برای مثال، پس از این که وینستون چرچیل ویرانی های ناشی از بمباران لندن توسط نازی ها را مشاهده کرد که برخی از ساختمان ها به شدت آسیب دیده و برخی دیگر سالم ماند بودند، پارلمان بریتانیا تحت تاثیر او قانون ویرانی ناشی از جنگ را در سال ۱۹۴۱ تصویب کرد که شامل بیمه اجباری ساختمان ها می شد. البته این قانون در اواخر دوران بمباران اجرایی شد و تحث تاثیر آن چه پیش تر روی داده بود قرار داشت و برنامه ای موقتی بود که حق بیمه ی بالایی هم داشت که نشان دهند ی خطر بالای جنگ بود و نمی توان آن را برنامه ای برای آینده ی بلند مدت تر با تعریف بهتری از خطرات جنگ دانست. پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ در امریکا، کنگره ی ایالات متحد قانون بیمه ریسک حملات تروریستی را تصویب کرد تا امکان بیمه شدن افراد در مقابل حملات مشابه بیشتر را فراهم آورد. البته این قانون به طور خاص پوشش حملات ناشی از بخشی از جنگ اعلان شده توسط کنگره را پوشش نمی داد. علاوه بر این ، قانون اولیه سه سال پس از تصویب منقضی شد هر چند از آن زمان تا سال ۲۰۱۴ تمدید شده و سقف ۱۰۰ میلیارد دلار، یا حدود یک درصد تولید ناخالص داخلی در زمان تصویب، برای آن در نظر گرفته شده بود. در تحقیقی در مورد این قانون، کانروتر و همکارانش به ضعف های این طرح از جمله آسیب پذیری در مقابل سوءاستفاده ی شرکت های بیمه تاکید کردند. طراحی چنین بیمه هایی اهمیت دارد و می توان انتظار داشت در آینده طراحی های بهتر و جامع تری را مشاهده کرد. این مثال ها مربوط به گذشته از بیمه ی جنگ و خطر تروریسم هر کدام به یک کشور محدود می شود، اما کشورها به تنهایی کوچک تر از آن هستند که بتوانند واقعا چنین خطراتی را که با شدتی زیاد متوجه یک کشور می وشد مدیریت کنند. می توان امیدوار بود، یا انتظار داشت، بازاری جهانی برای چنین ریسکی توسعه یابد و هزینه ای بیشتر مدیریت ریسک را بر کشورهایی تحمیل کند که بیشتر در خطرند. با وجود این از آن جا که قراردادهای مدیریت ریسک پیش از وقوع حادثه و با نگرشی بلند مدت ایجاد می شوند، به سختی می توان آسیب پذیرترین کشور را شناسایی کرد و در نتیجه مدیریت ریسک می تواند به خوبی عمل کند. با فرض تداوم روند تاریخی به سوی بهتر شدن ساختار بیمه و احتمال این که رویدادهای ناشی از سلاح های کشتار جمعی به افزایش انگیزه برای ارایه ی چنین بیمه هایی بی انجامد، می توان انتظار داشت سازوکارهایی برای پوشش به مراتب بهتر چنین خطراتی را مشاهده کرد و می توانیم تصور کنیم چنین سازوکارهایی در صورت تداوم روندهای جاری به سوی دموکراتیک شدن مدیریت ریسک اجرایی شوند. وقتی صنعت بیمه در مدیریت چنین ریسک هایی در گیر شود، می توان شاهد مزایای جانبی مانند بهبود اقدامات امنیتی بود. در بیمه ی حوادثی که در حال حاضر رواج دارد، بازرسان بیمه و بیمه گرها نقش مفیدی را در برآورد خطرات ایفا می کنند و مشوقی قوی برای بیمه گذار ایجاد می کنند که برطرف ساختن خطرات را به تعویق نیندازد. در آخر : صنعت بیمه حتی در مقابل چشم انداز شوم آینده یعنی استفاده از سلاح های هسته ای، بیولوژیکی، شیمیایی و رادیولوژیکی نیز کاملا دست و پا بسته نیست. می توان مشوق هایی را برای شرکت های بیمه ایجا کرد تا به راه کارهایی برای کم کردن خطر ات بیندیشند، برای مثال از طریق دستورالعمل بهتر برای ساخت و ساز، ترتیب دادن سازوکار انتقال افراد به مناطق امن و پرداخت هزینه های آن و برنامه ریزی برای از بین بردن آثار ویرانی و بازسازی پس از واقعه. وقتی شرکت های بیمه منفعتی در جلوگیری از ویرانی ناشی از چنین حملاتی داشته باشند، می توانند به منبعی برای کاهش اثرات آن ها تبدیل شوند.

بدهی مالیاتی شرکت ها و خطر توقیف اموال مدیران

در ماده ۱۲۲ قانون برنامه پنج ساله پنجم آمده است: «مدیران اشخاص حقوقی غیر دولتی به طور جمعی یا فردی نسبت به پرداخت مالیات بردرآمد اشخاص حقوقی و همچنین مالیات‌هایی که اشخاص حقوقی به موجب مقررات قانون مالیات‌های مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده مکلف به کسر یا وصول یا ایصال آن بوده و مربوط به دوران مدیریت آنها باشد.

بدهی مالیاتی شرکت ‌ها و خطر توقیف اموال مدیران

بدهی مالیاتی شرکتها همیشه یکی از مسائلی است که می تواند ذهن مدیران مالکان و سهامداران را به خود مشغول کند مالیات پرداخت آن و مسائل مربوط به بدهی مالیاتی شرکتها و اشخاص حقوقی همواره یکی از دغدغه های اصلی و چالشهای صاحبان و مدیران شرکت ها و کسب و کار هاست اینکه مسئولیت پرداخت مالیات با چه کسی است و چه کسی تکلیف بر ادای تکالیف مالیاتی اشخاص حقوقی شرکت ها دارد همواره مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد .اما آنچه این موضوع را مهم و قابل توجه می‌نماید این است که چه کسی مسئول پرداخت بدهی های مالیاتی شرکت و رسیدگی به امور مالیاتی آن می باشد؟

آیا مدیران شرکت و شخص حقوقی مسئول پرداخت مالیات می باشند یا مالکان و سهامداران آن ؟

آیا به فرض مسئولیت مدیران شرکت امکان توقیف اموال آنها به سبب بدهی های مالیاتی شرکت در دوره تصدی آنها وجود دارد؟

موسسه حقوقی فرهنگ تفاهم در دپارتمان حقوق مالیاتی با در اختیار داشتن وکلای پایه یک دادگستری و مشاوران حقوقی مجرب و متخصص آماده ارائه خدمات حقوقی در زمینه مالیات به خصوص مالیات شرکتها و اشخاص حقوقی می باشد.

بدهی های شرکت

بدهی های شرکت و مسئولیت پرداخت آنها اصولاً با خود شرکت می باشد یعنی مسئولیت پرداخت بدهی های شرکت در وهله اول با خود شرکت و سرمایه آن است به عبارت دیگر در صورت وجود بدهی ابتدا از سرمایه و اموال شرکت بدهی ها پرداخت خواهد شد هر چند که در این حوزه بین شرکت اشکالات پوشش ریسک یا هج های مختلف تفاوت هایی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم نمود اما اصل بر این است که شرکت خود مسئول پرداخت بدهی ها است.

مسئولیت پرداخت بدهی های شرکت

شرکت با مسئولیت محدود

در شرکت با مسئولیت محدود مسئولیت پرداخت بدهی های شرکت بین شرکا و تا سقف میزان سرمایه آنها در شرکت می باشد. یعنی اگر در یک شرکت با ۲۰۰ میلیون سرمایه شخصی ۲۰ درصد از سهام شرکت را داشته باشد تا سقف ۴۰ میلیون تومان یعنی همان سرمایه‌ای که در شرکت دارد مسئول پرداخت بدهی ها می باشد.

شرکت های سهامی

شرکت های سهامی شرکت های سهامی خاص شرکت های سهامی عام تقسیم می شود.

در این در این گونه شرکت ها چنانچه سرمایه شرکت کفاف بدهی های آن را ندهد هر یک از صاحبان سهام به نسبت میزان مبلغ اسمی سهامشان مسئول پرداخت بدهی های شرکت می باشد.

شرکت های تضامنی

شرکت تضامنی شرکتی است که همه صاحبان و مالکان سهام آن مسئولیت شرکت را تضمین نموده اند. یعنی چنانچه موجودی و سرمایه شرکت کفاف بدهی های آن را ندهد هر یک از شرکا بدون توجه به میزان سهامشان مسئول پرداخت کلیه بدهی های شرکت می باشند. پس طلبکار می تواند به هر یک از شرکا مراجعه و تمام طلب خود را بدون توجه به میزان سهام از او مطالبه نماید.

شرکت های مختلف و مختلط غیر سهامی

شرکت های مختلط غیر سهامی شرکت هایی هستند که در آن ها دسته ای از شرکا دارای سهام مسئولیت محدود و دستهای دارای سهام تضامنی می باشند. همانطور که از این توضیح پیداست شرکایی که دارای سهام با مسئولیت محدود می باشند به نسبت سهام شان در شرکت دارای مسئولیت هستند و شرکت‌هایی که دارای سهام تضامنی می باشند مانند شرکت های تضامنی مسئولیت پرداخت کلیه بدهی های شرکت را خواهند داشت. پس چنانچه طلبکار برای دریافت طلب خود به شریک با مسئولیت محدود مراجعه کند آن شخص تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول پرداخت بدهی شرکت خواهد بود ولی اگر به شریک تضامنی مراجعه نمایند می تواند بدون توجه میزان سهام شخص کلیه بدهی خود را از او مطالبه و دریافت نماید.

شرکت مختلط سهامی

شرکت مختلط سهامی شرکتی است که سهام آن به دو بخش تقسیم می شود. یک بخش افرادی هستند که شریک سهامدار هستند و بخش دیگر کسانی هستند که سهام تضامنی دارند. در این حالت اشخاص سهامدار میزان سهامشان در شرکت مسئول پرداخت بدهی ها خواهند بود اما شرکای ضامن بدون توجه به میزان سهام مسئول پرداخت تمام بدهی ها هستند پس اگر چنانچه طلبکار به شرکتهای سهامدار مراجعه کند می‌تواند به نسبت سهامشان طلب خود را دریافت نماید اما اگر به شرکای ضامن مراجعه نماید می تواند تمام بدهی خود را به صورت یکجا از یک نفر و بدون توجه به میزان سهام آن فرد دریافت نماید.

نکته مهم در رابطه با بدهی های شرکت این است که طلبکاران تنها زمانی می توانند به سرعت ها و سهامداران مراجعه کنند که شرکت منحل شده باشد و دارایی‌های آن برای پرداخت بدهی ها کافی نباشد در این صورت برای بدهی های مازاد بر سرمایه شرکت طلبکاران می توانند به شرکت‌ها و سهامداران مراجعه کنند.

البته در این مورد استثناهایی هم وجود دارد که در اینجا فرصت بحث در رابطه با آن وجود ندارد.

بدهی های مالیاتی شرکت ها

شرکت ها در قبال فعالیت هایی که انجام می دهند و سودی که کسب می نمایند همه ساله موظف به پرداخت مالیات به نسبت درآمد خود می باشند. وظیفه پرداخت مالیات در شرکت‌ها و اشخاص حقوقی بر عهده مدیران شرکت ها می باشد و مدیران در دوران تصدی خود موظف هستند که مالیات شرکت را پرداخت کند در غیر این صورت شرکت به سازمان امور مالیاتی بدهکار شده و ممکن است شرکت و یا مدیران آن مجرم مالیاتی تلقی شوند.

مسئولیت مدیران در بدهی های مالیاتی شرکت

قانون مالیات های مستقیم در رابطه با مسئولیت پرداخت بدهی های مالیاتی شرکت ها مقرر می دارد که مدیران شرکتها باید نسبت به مالیات شرکت و پرداخت آن اقداماتی را انجام دهند و زمینه های پرداخت مالیات را فراهم نمایند. چنانچه مدیران یک شرکت به این مسئولیت توجه نمایند و مالیات شرکت را در دوره تصدی خود پرداخت ننمایند در این رابطه مسئول تلقی شده و باید آنها را بپردازند.

بنابراین با توجه به اینکه مسئولیت پرداخت مالیات بر عهده مدیران بوده است، اداره مالیات می تواند به مدیران نیز مراجعه نماید و در برخی موارد اقدام به توقیف اموال آنها برای وصول بدهی های مالیاتی نماید. هرچند که بدهی مالیاتی شرکت مانند دیگر بدهی های آن بر عهده شرکت می باشد و باید از محل وجوه و سرمایه های شرکت پرداخت شود اما با توجه به مسئولیت مدیر در پرداخت این بدهی ها و عدم انجام درست این مسئولیت، اداره مالیات می‌تواند اموال مدیر را به نسبت بدهی مالیاتی در دوره تصدی توقیف نماید.

موسسه حقوقی فرهنگ تفاهم با در اختیار داشتن وکلای پایه یک دادگستری و مشاوران حقوقی متخصص در امور مالیات آماده ارائه خدمات به شما شهروندان عزیز شرکت های فعال در کسب و کارهای ایران عزیز می باشد.

نکات مهم در رابطه با مسئولیت مدیران در پرداخت بدهی های مالیاتی

در ماده ۱۲۲ قانون برنامه پنج ساله پنجم آمده است: «مدیران اشخاص حقوقی غیر دولتی به طور جمعی یا فردی نسبت به پرداخت مالیات بردرآمد اشخاص حقوقی و همچنین مالیات‌هایی که اشخاص حقوقی به موجب مقررات قانون مالیات‌های مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده مکلف به کسر یا وصول یا ایصال آن بوده و مربوط به دوران مدیریت آنها باشد، با شخص حقوقی مسئولیت تضامنی خواهندداشت. به موجب ماده قانونی یادشده، مدیران اشخاص حقوقی غیردولتی در موارد زیر با اشخاص حقوقی، مسئولیت تضامنی خواهند داشت:

۱- پرداخت مالیات بر درآمد شخص حقوقی که مربوط به دوران مدیریت آنها باشد و جرایم آن.
۲- پرداخت مالیات‌هایی که شخص حقوقی به موجب مقررات قانون مالیات مستقیم مکلف به کسر و ایصال آن بوده و مربوط به دوران مدیریت آنها باشد و جرایم آن.
۳- پرداخت مالیات‌هایی که شخص حقوقی به موجب مقررات قانون مالیات بر ارزش افزوده مکلف به وصول و ایصال آن بوده و مربوط به دوران مدیریت آنها باشد و جرایم آن.
سازمان امور مالیاتی به منظور وصول بدهی مالیاتی اشخاص حقوقی غیردولتی از بابت ۳ مورد اشاره شده در بالا، می‌تواند راسا و بدون نیاز به حکم مراجع قضایی و از طریق صدور برگ اجرا، اموال مدیران اشخاص حقوقی غیردولتی را به طور متوالی و به نحوی که کل بدهی مالیاتی تسویه شود، ضبط کند.

منظور از مدیران در این ماده قانونی، اعضای هیات‌مدیره و مدیرعامل شرکت‌ها و ارکان مشابه در سایر شخصیت‌های حقوقی غیردولتی است. این ماده قانونی از ابتدای سال ۱۳۹۰ لازم‌الاجرا است. ایرادات حقوقی فراوانی بر تدوین این قانون و اجرای آن وارد است که در مورد آنها در نوشتاری دیگر بحث خواهم کرد. اما پر واضح است که اجرای این قانون آثار نامطلوبی بر اداره و مدیریت واحدهای اقتصادی داشته و هزینه‌های نمایندگی هنگفتی را بر پیکره آنها وارد خواهد کرد.

در حال حاضر شرایط اقتصادی کشور به گونه‌ای نیست که با برنامه‌ریزی لازم و مدیریت منابع نقدی، بتوان همواره بدهی‌های مالیاتی واحدهای اقتصادی را در موعد مقرر پرداخت کرد. همچنین در بسیاری از موارد، فرآیند قطعی شدن بدهی مالیاتی دوره عملکرد یک مدیر، پس از گذشت زمانی طولانی و پس از خاتمه مدت ماموریت آن مدیر صورت می‌پذیرد، بنابراین مدیر مربوطه هیچ‌گونه اختیاری در پرداخت مالیات قطعی دوره عملکرد خود ندارد. از سوی دیگر، جمع حقوق و مزایای مدیران و حتی مجموع دارایی‌های آنان به اندازه‌ای نیست که بدهی‌های مالیاتی اشخاص حقوقی تحت مدیریتشان را پوشش دهد و همواره خطر ضبط کلیه اموال آنان وجود دارد.

بر این اساس، مدیرانی که از مسئولیت تضامنی خود در این ماده قانونی آگاه شوند، در ازای دریافت حقوق و مزایایی که به هیچ وجه با تعهدات احتمالی آنان از بابت پرداخت بدهی‌های مالیاتی شخصیت حقوقی قابل مقایسه نیست، حاضر به پذیرش سمت مدیریت اشخاص حقوقی غیر دولتی نخواهند شد. طبعاً اشخاصی قبولی سمت خواهند کرد که درکی از مسئولیت تضامنی خود از این بابت ندارند و به طور کامل روشن است که عملکرد این مدیران، واحدهای اقتصادی را به چه سمت و سویی خواهد کشاند. هدف از این نوشتار، تنها اطلاع‌رسانی و آگاه ساختن مدیران بنگاه‌های اقتصادی غیر دولتی در مورد مسئولیت تضامنی بسیار سنگینی است که به موجب ماده ۱۲۲ قانون برنامه پنج ساله پنجم بر آنها بار شده است و اطلاع‌رسانی که باید از سوی سازمان امور مالیاتی در مورد آن انجام می‌شد، تاکنون صورت نپذیرفته است.

همان‌گونه که گفته شد، ایرادات حقوقی مترتب بر تدوین و اجرای آن را در نوشتاری دیگر به بحث خواهیم کشید.

ریسک نکول چیست؟ اشکالات پوشش ریسک یا هج هر آنچه باید درباره ریسک نکول بدانیم

ریسکی است که وام دهنده را تهدید می‌کند به صورتی که وام گیرنده قادر به پرداخت بدهی‌های خود نباشد. وام دهندگان و سرمایه‌گذاران تقریباً در همه اشکال تمدید اعتبار در معرض خطر این ریسک قرار دارند. سطح بالاتری از این ریسک منجر به بازده بالاتر و در عوض، نرخ بهره بالاتر برای وام دهنده می‌شود. در واقع اگر فرد یا شرکتی به صورت خواسته اشکالات پوشش ریسک یا هج یا ناخواسته نتواند به قراردادهای مالی بسته شده عمل کند این ریسک اتفاق می‌افتد.

این ریسک فقط در مورد اشخاصی که وام گرفته‌اند اعمال نمی‌شود بلکه در شرکت‌هایی که اوراق قرضه منتشر می‌کنند نیز وجود دارد که به دلیل محدودیت‌های مالی قادر به پرداخت سود این اوراق نیستند. هر زمان که یک سرمایه‌گذار در حال ارزیابی یک سرمایه‌گذاری است، تعیین سلامت مالی یک شرکت در ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری بسیار مهم است.

این ریسک می‌تواند در نتیجه تغییرات گسترده اقتصادی یا تغییر در وضعیت مالی شرکت اتفاق بیفتد. رکود اقتصادی می‌تواند بر درآمد بسیاری از شرکت‌ها تأثیر بگذارد و بر توانایی آن‌ها در پرداخت سود بدهی و در نهایت بازپرداخت بدهی نیز تأثیر می‌گذارد. شرکت‌ها ممکن است با عواملی مانند افزایش رقابت و پایین آمدن قدرت قیمت‌گذاری روبرو شوند و در نتیجه تأثیر مالی مشابهی داشته باشند. واحدها برای کاهش این اشکالات پوشش ریسک یا هج ریسک باید درآمد خالص کافی و جریان نقدی ایجاد کنند.

ریسک نکول را می‌توان با استفاده از ابزار استاندارد اندازه‌گیری، از جمله نمرات FICO برای اعتبار مصرف کننده و رتبه بندی اعتبار برای مسائل بدهی شرکت‌ها و دولت اندازه‌گیری کرد. رتبه بندی اعتباری برای موضوعات بدهی توسط سازمان‌های رتبه بندی آماری معتبر ملی (NRSRO)، ارائه می‌شود.

تعیین خطر ریسک نکول

وام دهندگان به طور کلی صورت‌های مالی شرکت را اشکالات پوشش ریسک یا هج بررسی می‌کنند و چندین نسبت مالی را برای تعیین احتمال بازپرداخت بدهی به کار می‌گیرند. جریان نقدی رایگان، وجه نقدی است که پس از سرمایه‌گذاری مجدد شرکت تولید می‌شود و با کسر هزینه‌های سرمایه از جریان نقدینگی محاسبه می‌شود. جریان نقدی رایگان برای مواردی مانند بدهی و پرداخت سود سهام استفاده می‌شود. رقم گردش پول نقد رایگان که نزدیک به صفر یا منفی است نشان می‌دهد که شرکت ممکن است در تولید وجه نقد لازم برای تحویل پرداخت‌های وعده داده شده با مشکل روبرو شود. این موضوع می‌تواند خطر ریسک نکول بالاتری را نشان دهد.

نسبت پوشش بهره، یک نسبت است که می‌تواند به تعیین خطر نکول کمک کند. نسبت پوشش بهره با تقسیم سود شرکت قبل از بهره و مالیات (EBIT) بر پرداخت دوره‌ای سود بدهی آن محاسبه می‌شود. نسبت بالاتر نشان می‌دهد که درآمد کافی برای پوشش پرداخت سود وجود دارد. این مسئله میزان ریسک کمتری را نشان می‌دهد.

انواع ریسک نکول چیست؟

آژانس‌های رتبه بندی برای کمک به ارزیابی این ریسک، شرکت‌ها و نهادهای سرمایه‌گذاری را ارزیابی می‌کنند. امتیازات اعتباری ایجاد شده توسط آژانس‌های رتبه بندی را می‌توان در دو دسته طبقه‌بندی کرد: درجه سرمایه‌گذاری و درجه غیر سرمایه‌گذاری. بدهی با درجه سرمایه‌گذاری بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار می‌گیرد. برعکس، بدهی درجه غیر سرمایه‌گذاری بازده بالاتری نسبت اشکالات پوشش ریسک یا هج به اوراق قرضه امن‌تر ارائه می‌دهد، اما با احتمال بدهی بیشتری همراه است.

در حالی که مقیاس‌های درجه بندی استفاده شده توسط آژانس‌های رتبه بندی متفاوت هستند، بیشتر بدهی‌ها به طور مشابه درجه بندی می‌شوند. هر نوع انتشار اوراق توسط S&P از AAA تا D امتیاز داده می‌شود. هر چیزی که دارای درجه BB و پایین باشد درجه غیر سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.

نگاهی تازه به بیمه های شغلی و پوشش ریسک های اقتصادی

نویسنده: حامد هدائی "روانکاو فروش ایران"-بیمه از کار افتادگی امروز سلاح مهمی علیه نابرابری اقتصادی است، اما توانایی اش توسط محدودیت اطلاعات درباره ی ریسک ها ی برون زا علیه وضعیت اقتصادی محدود شده است. برای مقابله با مشکل جدی خطر اخلاقی، بیمه ی از کارافتادگی به بیمه ی خطراتی محدود شده که می توان نشانه ی آن ها را در ناتوانی های جسمانی دید و جعل آن ها به سادگی امکان پذیر نیست و پزشکان می توانند آن ها را ثبت کنند. اما در آینده باید درک کنیم توانایی یک فرد برای برخورداری از زندگی تحت تاثیر شوک های بسیاری است که مهم ترین شان شوک هایی است که درآمد فرد را تحت تاثیر قرار می دهند. در واقع، یکی از شوک های قرن پیش رو می تواند شوک جایگزین شدن توسط رایانه باشد. نگرانی از چنین احتمالاتی می تواند جلوی ابتکارات افراد را بگیرد و از آن جا که اکنون آن ها همه ریسک شغلی را به تنهایی بر دوش دارند، جلوی کسب تخصص را در حرفه شان بگیرد. در آیند پیش رو می توان تصور کرد انتخاب های شغلی با این آگاهی صورت گیرند که افراد دیگر همه خطرات مربوط به از دست دادن شغل را بر دوش ندارند. منطقی است تصور کنیم با گسترش استفاده از فناوری اطلاعات، بیمه ی خصوصی از کارافتادگی جامع تر شده و به شکل بیمه ی امرار معاش دربیاید که افراد را در مقابل از دست دادن ارزش بازاری خدمات فردی بیمه می کند. این عوامل در آینده باعث آسان تر شدن کار شرکت های بیمه برای فاصله گرفتن از محدودیت های سنتی بیمه خواهد شد؛ به گونه ای که ریسک های تهدید کننده ی امرار معاش افراد در واقع قابل بیمه شدن باشند. دسترسی گسترده تر به کلان داده بدون زیر پا گذاشتن حریم خصوصی با افول اقتصاد زیرزمینی به این معنا خواهد بود که شرکت های بیمه می توانند موفقیت شغلی افراد را سنجیده و برای پرداخت غرامت بابت از دست دادن شغل شاخص بندی هایی به مراتب بهتر از آنچه امروز رواج دارد ارایه کنند که بتواند به عنوان سنگ بنای قراردادهای پیچیده تر بیمه به کار گرفته شود. در صورتی که قوانین مالی بین المللی به درستی اجرا شوند، قراردادهای مدیریت ریسک به گونه ای در خواهند آمد که افراد بتوانند هر جا که می روند از خدمات آن بهره مند شوند. در نتیجه مهاجرت به بهانه ای برای طفره رفتن از اجرای تعهدات این قراردادها تبدیل نخواهد شد. قراردادهای مدیریت ریسک که توسط افراد منعقد می شود می تواند روزی به جایی برسد ک حق بیمه ی امرار معاش بر حساسیت انتخاب های شغلی که بیمه گذار انجام داده بستگی داشته باشد. در جهان کلان داده ها، نرخ های تعیین شده در بیمه نامه ها می تواند برای انتخاب های شغلی مفید باشند و می تواند به افراد اجازه دهد در صورتی که ریسک و بهای حق بیمه همبستگی نداشته و حق بیمه گران نباشند انتخاب های شغلی پرریسک تری باشند. همچنین احتمالا پیشرفت هایی در بازارهای آتی برای درآمدهای شغلی ایجاد خواهد شد که تحقق بیمه ی امرار معاش را تسهیل میکند. ایجاد چنین بازارهایی می تواند دستیابی به بعد تازه ای از احساس رضایت در زندگی را امکان پذیر سازد. جنگ ها و عملیات تروریستی در میان بزرگترین خطراتی خواهند بود که در آینده با آن ها مواجه می شویم؛ آن هم به خاطر گسترش سلاح های کشتار جمعی و به ویژه سلاح های هسته ای، بیولوژیکی، شیمیای و رادیولوژیکی. ریچارد لوگر ، سناتور امریکایی، در نظر سنجی ای از بیش از هشتاد کارشناس امنیت ملی خواسته میزان تهدید چنین خطراتی را بسنجند. میانگین برآورد کارشناسان نشان می دهد در ده سال آینده احتمال یک حمله ی اتمی علیه یک شهر یا هدف دیگری در جهان بیست و نه و دو دهم درصد است، احتمال حمله ی بیولوژیکی سی و دو و شش دهم درصد ، حمله شیمیایی سی و نیم دهم درصد . این جا ۱۰۰ سال آینده را مدنظر قرار می دهیم و برای آن به طور حتم این احتمالات به مراتب بیشتر هستند. ساعت آخر الزمان که در نشریه دانشمندان هسته ای منتشر می شود از زمانی که در سال ۱۹۸۴ برای برآورد خطر یک انفجار هسته ای نه فقط جنگ، هر حمله ی تروریستی یا اشکالات پوشش ریسک یا هج اشکالات پوشش ریسک یا هج یک انفجار تصادفی ایجاد شده تاکنون به میزان ناخوشایندی به نیمه شب زمان وقوع حادثه نزدیک بوده است. دامنه ی تغییرات آن از دو دقیقه به نیمه شب در سال ۱۹۵۳، زمان آزمایش بمب هیدروژنی توسط امریکا، تا هفده دقیقه به نیمه شب در سال ۱۹۹۱، زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، را در بر می گیرد. اکنون این ساعت پنج دقیقه به نیمه شب را نشان می دهد. شرکت های بیمه به طور سنتی خطر وقوع جنگ را پوشش نمی دهند، اما پیشرفت هایی برای بیمه کردن چنین ریسک هایی صورت گرفته . مشکل این جا است که چنین ریسک هایی در صورت وقوع زیان عظیمی را برای شرکت ها بیمه به بار می آورند و حتی ممکن است باعث ورشکستگی آن ها شوند. در نتیجه سطحی از دخالت دولتی لازم است و خرید چنین حق بیمه ای باید اجباری شود تا آن هایی که دارایی های شان را کمتر در خطر می بینند نتوانند با خروج از طرح، بار مالی بیشتری را بر دیگران تحمیل کنند، یا دولت می تواند اابزار مالی مدیریت ریسک را با اقداماتی مانند انتشار اوراق بهادار فجایع تسهیل کند. از آن جا که زمان بمباران هسته ای هیروشیما و ناگازاکی در سال ۱۹۴۵ تا کنون هیچ حادثه ای با سلاح های کشتار جمعی روی نداده، خوش بینی عمومی ای نسبت به عدم وقوع آن در آینده وجود دارد. اما تاریخ نشان داده این خوش بینی به محض وقوع حوادثی مشابه ناپدید خواهد شد. برای مثال، پس از این که وینستون چرچیل ویرانی های ناشی از بمباران لندن توسط نازی ها را مشاهده کرد که برخی از ساختمان ها به شدت آسیب دیده و برخی دیگر سالم ماند بودند، پارلمان بریتانیا تحت تاثیر او قانون ویرانی ناشی از جنگ را در سال ۱۹۴۱ تصویب کرد که شامل بیمه اجباری ساختمان ها می شد. البته این قانون در اواخر دوران بمباران اجرایی شد و تحث تاثیر آن چه پیش تر روی داده بود قرار داشت و برنامه ای موقتی بود که حق بیمه ی بالایی هم داشت که نشان دهند ی خطر بالای جنگ بود و نمی توان آن را برنامه ای برای آینده ی اشکالات پوشش ریسک یا هج بلند مدت تر با تعریف بهتری از خطرات جنگ دانست. پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ در امریکا، کنگره ی ایالات متحد قانون بیمه ریسک حملات تروریستی را تصویب کرد تا امکان بیمه شدن افراد در مقابل حملات مشابه بیشتر را فراهم آورد. البته این قانون به طور خاص پوشش حملات ناشی از بخشی از جنگ اعلان شده توسط کنگره را پوشش نمی داد. علاوه بر این ، قانون اولیه سه سال پس از تصویب منقضی شد هر چند از آن زمان تا سال ۲۰۱۴ تمدید شده و سقف ۱۰۰ میلیارد دلار، یا حدود یک درصد تولید ناخالص داخلی در زمان تصویب، برای آن در نظر گرفته شده بود. در تحقیقی در مورد این قانون، کانروتر و همکارانش به ضعف های این طرح از جمله آسیب پذیری در مقابل سوءاستفاده ی شرکت های بیمه تاکید کردند. طراحی چنین بیمه هایی اهمیت دارد و می توان انتظار داشت در آینده طراحی های بهتر و جامع تری را مشاهده کرد. این مثال ها مربوط به گذشته از بیمه ی جنگ و خطر تروریسم هر کدام به یک کشور محدود می شود، اما کشورها به تنهایی کوچک تر از آن هستند که بتوانند واقعا چنین خطراتی را که با شدتی زیاد متوجه یک کشور می وشد مدیریت کنند. می توان امیدوار بود، یا انتظار داشت، بازاری جهانی برای چنین ریسکی توسعه یابد و هزینه ای بیشتر مدیریت ریسک را بر کشورهایی تحمیل کند که بیشتر در خطرند. با وجود این از آن جا که قراردادهای مدیریت ریسک پیش از وقوع حادثه و با نگرشی بلند مدت ایجاد می شوند، به سختی می توان آسیب پذیرترین کشور را شناسایی کرد و در نتیجه مدیریت ریسک می تواند به خوبی عمل کند. با اشکالات پوشش ریسک یا هج فرض تداوم روند تاریخی به سوی بهتر شدن ساختار بیمه و احتمال این که رویدادهای ناشی از سلاح های کشتار جمعی به افزایش انگیزه برای ارایه ی چنین بیمه هایی بی انجامد، می توان انتظار داشت سازوکارهایی برای پوشش به مراتب بهتر چنین خطراتی را مشاهده کرد و می توانیم تصور کنیم چنین سازوکارهایی در صورت تداوم روندهای جاری به سوی دموکراتیک شدن مدیریت ریسک اجرایی شوند. وقتی صنعت بیمه در مدیریت چنین ریسک هایی در گیر شود، می توان شاهد مزایای جانبی مانند بهبود اقدامات امنیتی بود. در بیمه ی حوادثی که در حال حاضر رواج دارد، بازرسان بیمه و بیمه گرها نقش مفیدی را در برآورد خطرات ایفا می کنند و مشوقی قوی برای بیمه گذار ایجاد می کنند که برطرف ساختن خطرات را به تعویق نیندازد. در آخر : صنعت بیمه حتی در مقابل چشم انداز شوم آینده یعنی استفاده از سلاح های هسته ای، بیولوژیکی، شیمیایی و رادیولوژیکی نیز کاملا دست و پا بسته نیست. می توان مشوق هایی را برای شرکت های بیمه ایجا کرد تا به راه کارهایی برای کم کردن خطر ات بیندیشند، برای مثال از طریق دستورالعمل بهتر برای ساخت و ساز، ترتیب دادن سازوکار انتقال افراد به مناطق امن و پرداخت هزینه های آن و برنامه ریزی برای از بین بردن آثار ویرانی و بازسازی پس از واقعه. وقتی شرکت های بیمه منفعتی در جلوگیری از ویرانی ناشی از چنین حملاتی داشته باشند، می توانند به منبعی برای کاهش اثرات آن ها تبدیل شوند.

عابد مشایخ- استراتژیست ازمردادماه سال ۱۳۸۱ که مخالفان خارج از کشور نظام جمهوری اسلامی ایران از تاسیسات آب سنگین اراک و نیز تاسیسات هسته‌ای نطنز اطلاعاتی را منتشر کردند، فشار سیاسی کشورهای غربی بر ایران آغاز شد. در همین راستا مذاکرات هسته‌ای ایران در [بیشتر]

معایب و عوارض ایمپلنت دندان + علل ایجاد و روشهای پیشگیری

آیا به عوارض ایمپلنت دندان فکر کرده اید؟ آیا می دانید که چه مشکلاتی ممکن است تا برای شما رخ دهند؟ علل بروز آن ها چیست و چگونه می توانید آن ها را کاهش دهید؟ آیا می دانید که چه دلایلی موجب بروز عفونت در حین و بعد از درمان ایمپلنت می شوند؟
آیا می توان از بروز عوارض ایمپلنت دندان پیشگیری کرد؟
به طور کلی اگر کاشت ایمپلنت دندان را به دست متخصص دندانپزشکی بسپارید، می توان گفت که بدون عارضه و یا با حداقل عارضه این درمان را پشت سر خواهید گذاشت.
اگر تمایل دارید که عوارض ایمپلنت دندان را بشناسید و پاسخ سوالات بالا را به دست بیاورید، این مقاله را مطالعه نمایید.

آیا ایمپلنت برای تمام افراد عوارض نشان می دهد؟

ایمپلنت نیز مانند هر روش درمانی دیگری ممکن است تا با عوارضی همراه باشد. اینگونه نیست که تمام افراد با عوارض بعد از درمان مواجه شوند و یا تمام عوارض برای یک نفر بروز کند. با داشتن اطلاعات بیشتر می توانید اطمینان خاطر بیشتری از این درمان به دست آورید. در نظر داشته باشید.

عوارض ایمپلنت دندان

قبل از اینکه عوارض این روش را برای شما بیان کنیم، باید بگوییم که این روش درمانی مزیت ها و فوایدی دو چندان از عوارض خود دارد که نباید از آن ها غافل شد. اما به هر حال برخی از افراد می توانند با عوارض زیر رو به رو شوند:

انواع گلخانه براساس کاربرد و شکل ظاهری

گلخانه را بر اساس نوع استفاده و کاربری آن به چهار دسته تقسیم می شود:

گلخانه آموزشی (Teaching Greenhouse)

گلخانه تحقیقاتی ( Research Greenhouse )

گلخانه تفریحی و سرگرمی( Hobby Greenhouse )

گلخانه تجارتی (Commercial Greenhouse)

گلخانه آموزشی (Teaching Greenhouse)

هدف اصلی از احداث این نوع گلخانه ها آموزش مراحل کاشت، داشت، برداشت و مدیریت گلخانه به کارآموزان و دانشجویان می باشد بنابراین گلخانه باید دارای امکانات کشت خاکی و هیدروپونیک را داشته باشد، این گلخانه باید دارای تمامی استانداردهای گلخانه تجارتی بوده و کارآموز با شرایط واقعی کار آموزش داده شود.

فاصله بین ردیف های کشت جهت تردد کارآموزان بیشتر از سایر گلخانه ها میباشد. این گلخانه ها مجهز به کلیه تجهیزات جانبی، گرمایشی ، سرمایشی، آبیاری و، سیستم های کنترل دما رطوبت ، CO² و… می باشد. تجهیزات دارای کمترین آلودگی صوتی بوده و فضای گلخانه همانند تمامی مکانهای آموزشی ، زیبا و جذاب باشد.

گلخانه آموزشی باید در تمام فصول سال قابل استفاده باشد، نوع پوشش مناسب این گلخانه ها از شیشه یا ورقهای پلی کربنات است، به هیچ وجه پوشش های پلی اتیلنی (پوشش موقت) توصیه نمی گردد. هزینه و بازگشت سرمایه نیز مورد نظر نیست.

گلخانه تحقیقاتی (Research Greenhouse)

هدف از احداث این نوع گلخانه ها تحقیق و اصلاح ساختار ژنتیکی، کشت بافت، تاثیر پارامترهای دما، نور، CO² ،رطوبت، تهویه به رشد و نمو، بررسی انواع آلودگی های میکروبی، ویروسی، قارچی و آفات و بیماری ها در گل و گیاه می باشد بنابراین کنترل پارامترهای محیطی با سایر گلخانه ها متفاوت است. تعبیه پنجره کناری و سقفی باید بصورتی باشد که هیچگونه درز و شکافی بین پنجره و محل نصب آن نباشد.

• مجهز به سیستم های اتوماسیون
• پنجره ها مجهز به توری ضد حشره باشند.
• معمولا مساحت این نوع گلخانه های تحقیقاتی ۲۵۰ تا ۵۰۰ متر مربع است.
• پوشش از شیشه یا ورقهای پلی کربنات
• معمولا نوع کشت ، هیدروپونیک و بر روی سکو انجام میگیرد.
• هزینه احداث این نوع گلخانه بسیار زیاد است.

گلخانه سرگرمی و تفریحی (Hobby Greenhouse)

این نوع گلخانه ها بیشتر برای نگهداری گلدانها و درختچه های زینتی خانگی مورد استفاده قرار می گیرد. زیبایی فریم این گلخانه ها به جهت استفاده آنها در فضا های باز منازل و یا باغچه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، مساحت این گلخانه ها به جز مواردی که از فضای داخل آن برای پذیرایی و یا استراحت استفاده می گردد، کوچک می باشد.

اسکلت اصلی این گلخانه ها عمدتاً از آهن گالوانیزه و پوشش آن نیز از شیشه و یا ورقهای پلی کربنات است.

گلخانه تجاری (Commercial Greenhouse)

اهداف ساخت گلخانه تجاری:

• تولید محصولات خارج از فصل تولید در فضای باز
• حداکثر تولید در واحد سطح
• کاهش هزینه تولید در واحد سطح نسبت به تولید در فضای باز
• استفاده بهینه از نهادهای کشاورزی ( آب، بذر،کود، سموم و …)
• استفاده از روش کشت هیدروپونیک (آبکشت)
• کنترل آفات، آلودگی ها، بیماریها
• اشتغال زایی
• استفاده از زمین هایی که امکان کشت باز در آنها وجود ندارد.
• قابلیت رقابت با ریسک کم در بازار

با توجه به نوع محصول مورد نظر جهت تولید ساختار گلخانه مشخص می گردد.

حداقل مساحت که دارای توجیه اقتصادی و مقرون به صرفه باشد ۵۰۰۰ متر مربع و برای مساحت بالاتر از ۵۰۰۰ متر مربع نیازمند به کنترل بیشتر پارامترهای محیطی( نور ، دما، تهویه ، رطوبت ،CO² وآفات و بیماری ها) هستیم.

تقسیم بندی گلخانه بر اساس شکل ظاهری

سقف شیروانی (A-Frame )

وجود زاویه در تاج این نوع گلخانه که شکل آن را شبیه به کلمه A میکند دلیل نامگذاری این مدل میباشد. این شیب تند باعث هدایت برف و باران به سمت ناودانی و همچنین هدایت تعرق داخل گلخانه به طرفین شده و از طرفی باعث شکست اشعه نور به سمت داخل گلخانه برای استفاده از ماکزیمم تابش نور میگردد.

به دلیل وزن زیاد شیشه نسبت به سایر پوشش ها و همچنین ابعاد کم شیشه فاصله ستونها و کمانها از همدیگر کم بوده وزن سازه در واحد سطح زیاد، بنابراین سازه سنگین و گران است. سازه معمولا در مناطق بادخیز و بارش برف سالانه زیاد است احداث میگردد.

ضریب انتقال حرارت شیشه نسبت به سایر پوشش ها بالا بوده که از معایب این سازه به شمار می رود. برای بر طرف نمودن این نقیصه میتوان از پوشش های دو جداره ورقهای پلی کربنات استفاده نمود که مستلزم صرف هزینه بیشتر است.

پوشش این نوع گلخانه ها به دلایل ذیل از شیشه می باشد:

• ضریب عبوردهی بالای نور
• بهره برداری در چهار فصل سال

سقف قوسی(Curved Roof)

دلایل استفاده از سقف های قوسی:

• شرایط لازم برای یک گلخانه خوب حجم و فضای کافی است زیرا هر قدر حجم و فضای یک گلخانه بیشتر باشد چرخش هوا در گلخانه بهتر و در نتیجه CO² لازم برای انجام عمل فتوسنتز به مقدار کافی در اختیار گیاه قرار میگیرد.
• کاهش سطح تبادل حرارتی
• سازگاری با اقلیم های مختلف
• کاهش مصرف سوخت
• امکان احداث در مساحت های بزرگ
• نحوه مونتاژ پیچ و مهره ای(پرتابل)

در سازه های سقف قوسی ، پوشش های پلی اتیلن (نایلونی) در زمان کمتری و به راحتی نصب و به سازه توسط پلی لاک پیچ میشوند، این سقف ها به جهت ظاهر آیرودینامیکی کمترین مقاومت را دربرابر باد از خود نشان میدهند .وزن کم پوشش ها ی پلی اتیلنی ) نایلون( و همچنین مقاومت این سازه ها در برابر باد و برف باعث میشود وزن سازه در واحد سطح کمترباشد بنابراین قیمت سازه سقف قوسی نسبت به سازه سقف شیروانی (A-frame) کمتر شود . از دیگر محاسن پوشش های پلی اتیلنی تبادل حرارتی پایین و همچنین خواص ویژه, (Red light Anti Fog)است.

قابلیت دیگر سازه های تونلی، دو پوش کردن سازه و تزریق هوای فشرده به داخل آن است که باعث کاهش ۴۰ درصدی مصرف انرژی فسیلی و بطور قابل ملاحضه ای مشکل تعریق را برطرف می نماید.

در سازه های گلخانه ای مولتی اسپن برای کشت و تردد راحت تر و استفاده بهینه از تمامی سطح، قوس را بر روی ستونهای عمودی نصب می کنند.حداقل ارتفاع ستونها ۲ متر میباشد.

دو مورد را میتوان به عنوان عیب مشخص این نوع گلخانه ها نام برد:

• سطح پوشش گلخانه(پلاستیک یووی دار یا نایلون گلخانه) در بالاترین نقطه بصورت افقی بوده و این امر عدم هدایت صحیح برف و مهمتر ، ماندن رطوبت و تعریق در آن نقطه را بهمراه دارد این نقیصه با استفاده از دو پوشش کردن سازه و یا تغییر سقف قوسی به گنبدی مرتفع میشود البته روشهایی همچون کنترل رطوبت با افزایش دما نیز برای کاستن رطوبت داخل گلخانه استفاده میگردد.
• مشکل دوم این نوع گلخانه ها در تهویه میباشد. احداث سیستم پنجره برای این نوع گلخانه ها مشکل تر از گلخانه های (A Frame )است. با توجه به اینکه تهویه طبیعی هوا برای کاستن هزینه کنترل دما و رطوبت از مهمترین آیتم های گلخانه های تجاری میباشد لذا اجرای صحیح و کارایی این سیستم بسیار حائز اهمیت است.

روشهایی مانند استفاده از پنجره سقفی در مدلهای مختلف در این نوع گلخانه ها اجرا میگردد. تهویه با پنجره های جانبی (ROLL UP )نیز برای کارآیی بیشتر در گلخانه های تجاری استفاده می گردد.

ساخت پنجره با سطح تهویه بالا و استفاده آن در بالاترین نقطه سازه از مزایا و پارامترهایی میباشد که شرکت های سازنده بر آن تاکید می نماید.

گلخانه سقف گنبدی (Gothic Arch)

اساس گلخانه با سقف گنبدی برای استفاده از گلخانه های تونلی با هدف رفع دو نقیصه گلخانه های سقف قوسی میباشد. در این طرح تاج گلخانه از حالت قوس به حالت گلخانه شیروانی در می آید، لذا در این طرح تمام مزایای گلخانه تونلی را به همراه حل مشکلات سقف قوسی خواهیم داشت، این طرح بالاجبار در گلخانه های تونلی با عرض های بالا استفاده میگردد.

علاوه بر انواع یاد شده، اشکال دیگری از گلخانه های نیز استفاده می شوند که در مطالب بعدی سایت به آنها اشاره خواهد شد.