اشکالات پوشش ریسک یا هج

عوارض پروتز سینه چیست؟ (عوارض احتمالی و روش های پیشگیری)

پروتز سینه نوعی وسیله کاشتنی یا اصطلاحا “ایمپلنت” است که برای بزرگ کردن سینه ها در خانم ها و یا ترمیم آن ها استفاده می شود. کاشت پروتز در طی یک عمل جراحی که توسط جراح پلاستیک و زیبایی انجام می شود جاگذاری می شوند. این جراحی شامل قراردادن پروتز در زیر بافت سینه یا ماهیچه های قفسه سینه می باشد.برای برخی خانم ها، پروتز سینه راهی برای افزایش اعتماد به نفس شان و برای سایرین روشی برای بازسازی سینه ای است که به هر دلیلی فرم خود را از دست داده است. اگر نگران عوارض پروتز سینه هستید خواندن این مقاله به شما پیشنهاد می شود.

آیا پروتز سینه عوارض دارد؟

هر عملی که صورت جراحی و تهاجمی بر روی بدن اشکالات پوشش ریسک یا هج انجام شود می تواند همراه با عوارض بالقوه یا احتمالی باشد. به این منظور که ممکن است عوارض در برخی افراد رخ داده یا ندهد. عمل پروتز سینه نیز می تواند شامل برخی عوارض اعمالی باشد که در ادامه بیشتر توضیح داده شده اند. تنها به این نکته اشاره می کنیم که اگر واقعا واجد شرایط کاشت پروتز سینه باشید، جراح شما شخص باتجربه ای باشد، از پروتزهای مرغوب استفاده شود و خودتان هم همه چیز را رعایت کنید معمولا دچار عارضه نخواهید شد.

نشانه های بروز عوارض پروتز سینه چیست؟

در صورت بروز، نشانه هایی که باید به آن توجه شود، می تواند شامل قرمزی پوست و ورم سینه بعد از پروتز باشد که از بین نمی رود. علائم اولیه که نشان می دهد پروتز سینه با مشکل روبه رو شده است عبارت است از:

• قرمزی پوست اطراف سینه
• تورم غیرطبیعی که از بین نرود
• حس سوزش

اگر شخصی پس از پروتز سینه هر یک از علائم بالا را داشت باید سریعا وضعیت خود را به پزشک اطلاع دهد. در صورتی که بیمار به هر دلیلی از نتیجه عمل پروتز سینه رضایت نداشته باشد یا حس کند که عمل موفقیت آمیز نبوده، باید با جراح زیبایی خود تماس بگیرد.

عوارض پروتز سینه چیست؟

خونریزی

برخی بیماران در فضای اطراف پروتز دچار خونریزی داخلی می شوند. این خونریزی اغلب بلافاصله پس از جراحی و در برخی موارد تا ۲ هفته پس از آن اتفاق می افتد. در اینصورت سینه سفت و متورم می شود و نیاز به جراحی دوباره دارد. طی این جراحی (لاپاراسکوپی) خونریزی متوقف شده و خون از محل تخلیه می شود.

البته در این جراحی نیازی به برداشتن پروتز نیست. به احتمال زیاد بیمار پس از این جراحی در بیمارستان بستری نمی شود و تنها اثر کبودی روی سینه باقی می ماند. با این حال وضع بیمار به زودی بهبود یافته و این جراحی دوم روی نتیجه پروتز سینه تاثیر نخواهد داشت. به طور کلی احتمال عارضه ی خونریزی کمتر از یک درصد است.

عفونت

عفونت مشکل ساز ترین عارضه پروتز سینه است اما با این وجود به ندرت و در کمتر از ۱ درصد بیماران رخ می دهد. معمولا با گذشت ۲ یا ۳ هفته از جراحی مشخص می شود که پروتز سینه با مشکلی رو به رو است. سینه حساس، متورم و قرمز شده و ممکن است با ترشح از جای زخم و تب همراه باشد. در این صورت بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید و وضعیت را به وی اطلاع دهید.

در برخی مواقع، عفونت های خفیف با مصرف آنتی بیوتیک بهبود می یابند اما در اکثر موارد این کافی نیست. بیشتر بیماران با عفونت شدید در اطراف پروتز سینه لازم است پروتز را بردارند. بلافاصله پس از خارج سازی پروتز، قراردادن پروتز جدید امکان پذیر نیست و باید ۳ تا ۶ ماه صبر کرد تا اثر عفونت به طور کامل از بین برود. به احتمال زیاد هزینه عمل پروتز سینه که برای اولین بار پرداخت میشه عوارضی مانند عفونت و خونریزی را پوشش خواهد داد.

انقباض کپسولی

پس از قراردادن پروتز سینه، بدن به عنوانی بخشی از روند بهبودی، کپسولی از بافت فیبروز در اطراف پروتز می سازد. این واکنش طبیعی بدن به ورود هر شئ خارجی است.

به مرور زمان، بافت فیبروز اسکار شروع به کوچک و جمع شدن می کند که به آن انقباض کپسولی می گویند. میزان و وسعت این جمع شدگی در هر شخص متفاوت است. در برخی افراد، این انقباض کپسولی می تواند موجب سفت و فشرده شدن پروتز شود به طوری که بیمار در سینه احساس سفتی، درد و ناراحتی کند.

انقباض کپسولی عارضه ی غیر قابل اجتنابی است و همه افرادی که پروتز سینه انجام داده اند تا حدودی به آن دچار می شوند و حتی ممکن است بیمار در آینده نیاز به جراحی دوباره داشته باشد. دو روش برای کاهش سفتی ناشی از انقباض کپسولی وجود دارد که عبارت است از: کپسولوتومی باز و کپسولکتومی باز.

۱. کپسولوتومی باز

هدف از این جراحی اصلاح سفتی ناشی از انقباض کپسولی و دادن فضای بیشتر به پروتز برای حرکت درون سینه می باشد.

این جراحی با بیهوشی کامل آغاز شده و جراح برشی روی سینه می زند تا پروتز را از آن خارج کند. سپس برش های مکرری روی بافت اسکار به وجود می آورد تا به آزاد کردن سفتی اطراف پروتز کمک کند. در نهایت پروتز سر جای خود بازگردانده می شود و برش بسته می شود.

۲. کپسولکتومی باز

کپسولکتومی باز موفقیت آمیز ترین روش برای درمان انقباض کپسولی است. این جراحی شامل بیهوش کردن بیمار و برداشتن کل کپسول فیبروز توسط جراح می باشد. این جراحی به بدن این امکان را می دهد تا کپسول فیبروز جدیدی در اطراف پروتز تشکیل دهد.

پارگی پروتز

پروتز های سینه نهایتا پاره می شوند اما نمی توان به طور قطع پیش بینی کرد که چند سال پس از پروتز سینه این اتفاق خواهد افتاد و یا عمر پروتز ها چقدر خواهد بود. طبق مطالعاتی که روی پروتز های سیلیکونی انجام شد، انتطار می رود که این پروتز ها ۷ تا ۱۲ سال دوام آورند.

البته برخی از آنها با فاصله چندین سال یا حتی چندین ماه و برخی دیگر تا ۱۵ سال دوام می آورند. طبق تحقیقی که در این رابطه انجام شده است، اکثر خانم ها طی ۱۱ سال حداقل یکبار دچار پارگی پروتز سینه شده اند و احتمال ترکیدن آن هر سال افزایش پیدا می کند. سیلیکون حاصل از پارگی پروتز، در ۲۱ درصد از خانم ها به بیرون از کپسول سینه نشت پیدا می کند که در اکثر موارد بیمار از آن بی اطلاع است.

نشت سیلیکون

مطالعات حاکی از آنند که ژل سیلیکونی درون پروتز می تواند در دمای طبیعی بدن تبدیل به مایع سیلیکونی شود. همچنین گزارش ها نشان می دهند که ممکن است سیلیکون نشت کرده و به غدد لنفاوی و ارگان های دیگر منتقل شود. در اینصورت عوارض و خطرات جدی ممکن است برای بیمار پیش آید.

چروکیده یا موج دار شدن

چروکیده یا موج دار شدن سینه زمانی اتفاق می افتد که سالین (آب نمک) درون پروتز های نمکی به سمت طرفین آن حرکت کند. البته این مشکل ممکن است با پروتز های سیلیکونی نیز پیش آید اما احتمال آن بسیار کمتر از پروتز های نمکی می باشد. اگر این عارضه در نیمه بالایی سینه اتفاق بیافتد، می تواند مشکلات بیشتری را به همراه داشته باشد زیرا در تاپ های نیم تنه و مایو ها خود را نشان می دهد.

بیحسی نوک سینه ها

بیحس شدن نوک سینه پس از جراحی پروتز امکان پذیر است. در برخی موارد این بیحسی می تواند دائمی باشد که احتمال آن به طور کلی ۱۵ درصد است. اگر به هیچ عنوان نمی توانید بیحسی نوک سینه را تحمل کنید، بهتر است در جراحی پروتز سینه خود تجدید نظر کنید.

سروما

پس از عمل جراحی پروتز سینه، امکان تجمع مایعات در اطراف پروتز وجود دارد. این اختلال تقریبا شایع بوده و سروما نام دارد. در موارد جدی تر، لازم است جراحی دیگری برای خارج کردن این مایعات از سینه انجام شود. البته سروما معمولا بدون نیاز به جراحی بهبود می یابد.

زخم و جراحت

داشتن میزان مشخصی زخم و جراحت پس از جراحی پروتز سینه طبیعی است. در اکثر موارد این زخم بسیار جزئی بوده؛ اما از هر ۲۰ بیمار، یک نفر دچار زخم و جراحت شدیدی می شود. در این گونه موارد زخم ممکن است دارای ویژگی های زیر باشد:

اشکالات پوشش ریسک یا هج
• قرمز یا به شدت رنگی
• برآمده
• دردناک
• ضخامت

علائم جراحت شدید باید به مرور زمان بهبود یافته و جای زخم محو شود. با این حال در برخی موارد چندین سال طول می کشد تا بهبود قابل توجهی ظاهر شود.

پیشگیری از عوارض پروتز سینه

مهمترین اقدام برای پیشگیری از عوارض پروتز سینه، پیروی از دستورالعمل های پزشک است. مصرف برخی داروها و رژیم غذایی بیمار نیز می تواند بر بروز عوارض تاثیر گذار باشد. بیمار لازم است تا ۴ الی ۵ هفته پس از جراحی از رژیم غذایی پروتئینی( پروتئین گوشت نه پودر و مکمل های پروتئینی) که شامل مصرف تخم مرغ، ماهی، مرغ، گوشت قرمز چند وعده در روز می باشد. همچنین مصرف ویتامین C دو هفته قبل از جراحی می تواند بسیار مفید باشد.

جلسه مشاوره با پزشک نیز بسیار اهمیت دارد زیرا طی این جلسه پزشک سوابق پزشکی و مصرف دارو را از بیمار می پرسد که بیمار باید کاملا با پزشک خود در این باره صادق باشد. همچنین مصرف برخی آمپول ها و دارو های استروئیدی باید از دو هفته قبل از جراحی متوقف شود.

به طور کلی می توان گفت، بیمار در صورت پیروی از دستورات پزشک مانند نبستن سوتین تا ۶ هفته، دچار مشکل و عارضه خاصی نخواهد شد. استفاده از نیم تنه های ورزشی نیز می تواند به سینه فشار وارد کرده و موجب باز شدن بخیه ها شود.

عوارض پروتز سینه چیست؟ (عوارض احتمالی و روش های پیشگیری)

پروتز سینه نوعی وسیله کاشتنی یا اصطلاحا “ایمپلنت” است که برای بزرگ کردن سینه ها در خانم ها و یا ترمیم آن ها استفاده می شود. کاشت پروتز در طی یک عمل جراحی که توسط جراح پلاستیک و زیبایی انجام می شود جاگذاری می شوند. این جراحی شامل قراردادن پروتز در زیر بافت سینه یا ماهیچه های قفسه سینه می باشد.برای برخی خانم ها، پروتز سینه راهی برای افزایش اعتماد به نفس شان و برای سایرین روشی برای بازسازی سینه ای است که به هر دلیلی فرم خود را از دست داده است. اگر نگران عوارض پروتز سینه هستید خواندن این مقاله به شما پیشنهاد می شود.

آیا پروتز سینه عوارض دارد؟

هر عملی که صورت جراحی و تهاجمی بر روی بدن انجام شود می تواند همراه با عوارض بالقوه یا احتمالی باشد. به این منظور که ممکن است عوارض در برخی افراد رخ داده یا ندهد. عمل پروتز سینه نیز می تواند شامل برخی عوارض اعمالی باشد که در ادامه بیشتر توضیح داده شده اند. تنها به این نکته اشاره می کنیم که اگر واقعا واجد شرایط کاشت پروتز سینه باشید، جراح شما شخص باتجربه ای باشد، از پروتزهای مرغوب استفاده شود و خودتان هم همه چیز را رعایت کنید معمولا دچار عارضه نخواهید شد.

نشانه های بروز عوارض پروتز سینه چیست؟

در صورت بروز، نشانه هایی که باید به آن توجه شود، می تواند شامل قرمزی پوست و ورم سینه بعد از پروتز باشد که از بین نمی رود. علائم اولیه که نشان می دهد پروتز سینه با مشکل روبه رو شده است عبارت است از:

• قرمزی پوست اطراف سینه
• تورم غیرطبیعی که از بین نرود
• حس سوزش

اگر شخصی پس از پروتز سینه هر یک از علائم بالا را داشت باید سریعا وضعیت خود را به پزشک اطلاع دهد. در صورتی که بیمار به هر دلیلی از نتیجه عمل پروتز سینه رضایت نداشته باشد یا حس کند که عمل موفقیت آمیز نبوده، باید با جراح زیبایی خود تماس بگیرد.

عوارض پروتز سینه چیست؟

خونریزی

برخی بیماران در فضای اطراف پروتز دچار خونریزی داخلی می شوند. این خونریزی اغلب بلافاصله پس از جراحی و در برخی موارد تا ۲ هفته پس از آن اتفاق می افتد. در اینصورت سینه سفت و متورم می شود و نیاز به جراحی دوباره دارد. طی این جراحی (لاپاراسکوپی) خونریزی متوقف شده و خون از محل تخلیه می شود.

البته در این جراحی نیازی به برداشتن پروتز نیست. به احتمال زیاد بیمار پس از این جراحی در بیمارستان بستری نمی شود و تنها اثر کبودی روی سینه باقی می ماند. با این حال وضع بیمار به زودی بهبود یافته و این جراحی دوم روی نتیجه پروتز سینه تاثیر نخواهد داشت. به طور کلی احتمال عارضه ی خونریزی کمتر از یک درصد است.

عفونت

عفونت مشکل ساز ترین عارضه پروتز سینه است اما با این وجود به ندرت و در کمتر از ۱ درصد بیماران رخ می دهد. معمولا با گذشت ۲ یا ۳ هفته از جراحی مشخص می شود که پروتز سینه با مشکلی رو به رو است. سینه حساس، متورم و قرمز شده و ممکن است با ترشح از جای زخم و تب همراه باشد. در این صورت بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید و وضعیت را به وی اطلاع دهید.

در برخی مواقع، عفونت های خفیف با مصرف آنتی بیوتیک بهبود می یابند اما در اکثر موارد این کافی نیست. بیشتر بیماران با عفونت شدید در اطراف پروتز سینه لازم است پروتز را بردارند. بلافاصله پس از خارج سازی پروتز، قراردادن پروتز جدید امکان پذیر نیست و باید ۳ تا ۶ ماه صبر کرد تا اثر عفونت به طور کامل از بین برود. به احتمال زیاد هزینه عمل پروتز سینه که برای اولین بار پرداخت میشه عوارضی مانند عفونت و خونریزی را پوشش خواهد داد.

انقباض کپسولی

پس از قراردادن پروتز سینه، بدن به عنوانی بخشی از روند بهبودی، کپسولی از بافت فیبروز در اطراف پروتز می سازد. این واکنش طبیعی بدن به ورود هر شئ خارجی است.

به مرور زمان، بافت فیبروز اسکار شروع به کوچک و جمع شدن می کند که به آن انقباض کپسولی می گویند. میزان و وسعت این جمع شدگی در هر شخص متفاوت است. در برخی افراد، این انقباض کپسولی می تواند موجب سفت و فشرده شدن پروتز شود به طوری که بیمار در سینه احساس سفتی، درد و ناراحتی کند.

انقباض کپسولی عارضه ی غیر قابل اجتنابی است و همه افرادی که پروتز سینه انجام داده اند تا حدودی به آن دچار می شوند و حتی ممکن است بیمار در آینده نیاز به جراحی دوباره داشته باشد. دو روش برای کاهش سفتی ناشی از انقباض کپسولی وجود دارد که عبارت است از: کپسولوتومی باز و کپسولکتومی باز.

۱. کپسولوتومی باز

هدف از این جراحی اصلاح سفتی ناشی از انقباض کپسولی و دادن فضای بیشتر به پروتز برای حرکت درون سینه می باشد.

این جراحی با بیهوشی کامل آغاز شده و جراح برشی روی سینه می زند تا پروتز را از آن خارج کند. سپس برش های مکرری روی بافت اسکار به وجود می آورد تا به آزاد کردن سفتی اطراف پروتز کمک کند. در نهایت پروتز سر جای خود بازگردانده می شود و برش بسته می شود.

۲. کپسولکتومی باز

کپسولکتومی باز موفقیت آمیز ترین روش برای درمان انقباض کپسولی است. این جراحی شامل بیهوش کردن بیمار و برداشتن کل کپسول فیبروز توسط جراح می باشد. این جراحی به بدن این امکان را می دهد تا کپسول فیبروز جدیدی در اطراف پروتز تشکیل دهد.

پارگی پروتز

پروتز های سینه نهایتا پاره می شوند اما نمی توان به طور قطع پیش بینی کرد که چند سال پس از پروتز سینه این اتفاق خواهد افتاد و یا عمر پروتز ها چقدر خواهد بود. طبق مطالعاتی که روی پروتز های سیلیکونی انجام شد، انتطار می رود که این پروتز ها ۷ تا ۱۲ سال دوام آورند.

البته برخی از آنها با فاصله چندین سال یا حتی چندین ماه و برخی دیگر تا ۱۵ سال دوام می آورند. طبق تحقیقی که در این رابطه انجام شده است، اکثر خانم ها طی ۱۱ سال حداقل یکبار دچار پارگی پروتز سینه شده اند و احتمال ترکیدن آن هر سال افزایش پیدا می کند. سیلیکون حاصل از پارگی پروتز، در ۲۱ درصد از خانم ها به بیرون از کپسول سینه نشت پیدا می کند که در اکثر موارد بیمار از آن بی اطلاع است.

نشت سیلیکون

مطالعات حاکی از آنند که ژل سیلیکونی درون پروتز می تواند در دمای طبیعی بدن تبدیل به مایع سیلیکونی شود. همچنین گزارش ها نشان می دهند که ممکن است سیلیکون نشت کرده و به غدد لنفاوی و ارگان های دیگر منتقل شود. در اینصورت عوارض و خطرات جدی ممکن است برای بیمار پیش آید.

چروکیده یا موج دار شدن

چروکیده یا موج دار شدن سینه زمانی اتفاق می افتد که سالین (آب نمک) درون پروتز های نمکی به سمت طرفین آن حرکت کند. البته این مشکل ممکن است با پروتز های سیلیکونی نیز پیش آید اما احتمال آن بسیار کمتر از پروتز های نمکی می باشد. اگر این عارضه در نیمه بالایی سینه اتفاق بیافتد، می تواند مشکلات بیشتری را به همراه داشته باشد زیرا در تاپ های نیم تنه و مایو ها خود را نشان می دهد.

بیحسی نوک سینه ها

بیحس شدن نوک سینه پس از جراحی پروتز امکان پذیر است. در برخی موارد این بیحسی می تواند دائمی باشد که احتمال آن به طور کلی ۱۵ درصد است. اگر به هیچ عنوان نمی توانید بیحسی نوک سینه را تحمل کنید، بهتر است در جراحی پروتز سینه خود تجدید نظر کنید.

سروما

پس از عمل جراحی پروتز سینه، امکان تجمع مایعات در اطراف پروتز وجود دارد. این اختلال تقریبا شایع بوده و سروما نام دارد. در موارد جدی تر، لازم است جراحی دیگری برای خارج کردن این مایعات از سینه انجام شود. البته سروما معمولا بدون نیاز به جراحی بهبود می یابد.

زخم و جراحت

داشتن میزان مشخصی زخم و جراحت پس از جراحی پروتز سینه طبیعی است. در اکثر موارد این زخم بسیار جزئی بوده؛ اما از هر ۲۰ بیمار، یک نفر دچار زخم و جراحت شدیدی می شود. در این گونه موارد زخم ممکن است دارای ویژگی های زیر باشد:

• قرمز یا به شدت رنگی
• برآمده
• دردناک
• ضخامت

علائم جراحت شدید باید به مرور زمان بهبود یافته و جای زخم محو شود. با این حال در برخی موارد چندین سال طول می کشد تا بهبود قابل توجهی ظاهر شود.

پیشگیری از عوارض پروتز سینه

مهمترین اقدام برای پیشگیری از عوارض پروتز سینه، پیروی از دستورالعمل های پزشک است. مصرف برخی داروها و رژیم غذایی بیمار نیز می تواند بر بروز عوارض تاثیر گذار باشد. بیمار لازم است تا ۴ الی ۵ هفته پس از جراحی از رژیم غذایی پروتئینی( پروتئین گوشت نه پودر و مکمل های پروتئینی) که شامل مصرف تخم مرغ، ماهی، مرغ، گوشت قرمز چند وعده در روز می باشد. همچنین مصرف ویتامین C دو هفته قبل از جراحی می تواند بسیار مفید باشد.

جلسه مشاوره با پزشک نیز بسیار اهمیت دارد زیرا طی این جلسه پزشک سوابق پزشکی و مصرف دارو را از بیمار می پرسد که بیمار باید کاملا با پزشک خود در این باره صادق باشد. همچنین مصرف برخی آمپول ها و دارو های استروئیدی باید از دو هفته قبل از جراحی متوقف شود.

به طور کلی می توان گفت، بیمار در صورت پیروی از دستورات پزشک مانند نبستن سوتین تا ۶ هفته، دچار مشکل و عارضه خاصی نخواهد شد. استفاده از نیم تنه های ورزشی نیز می تواند به سینه فشار وارد کرده و موجب باز شدن بخیه ها شود.

جراحی لوزه

جراحی لوزه یک روند جراحی برای برداشتن لوزه می باشد. لوزه ها دو غده کوچک واقع در پشت گلو می باشند. لوزه ها محل استقرار گلبول های سفید خون برای کمک به مبارزه با عفونت هستند ؛ ولی گاهی اوقات لوزه ها خودشان عفونی می شوند.
تکرار این ورم می تواند نیاز به جراحی لوزه را الزامی نماید. دکتر محبی جراح و متخصص گوش و حلق و بینی ، مهمترین نکات در خصوص عمل لوزه ها با شما عزیزان در میان می گذارند.

بزرگي لوزه ها چيست؟

وظيفه لوزه كمك در شناسايي عوامل بيماريزا و دفاع بر عليه آنهاست. با اين حال اگر در اثر عفونت مكرر ساختمان طبيعي لوزه به هم بخورد و لوزه ها به طور غير عادي بزرگ شوند ، مي توانند منجر به تنگي نفس خرخر شبانه ، اختلال رشد صورت و فك ، به هم خوردن ترتيب دندان ها،كاهش رشد ، تورم مفاصل و مشكلات قلبي شوند. در اين صورت بايد براي پيشگيري از اين موارد لوزه ها را با جراحي برداشت. به برداشتن لوزه تانسيلكتومي مي گويند.

لوزه سوم چيست ؟

لوزه سوم يك بافت شبيه لوزه هاي ديگر است كه در بالاي كام نرم و در سقف حلق قرار دارد. بزرگي لوزه سوم مي تواند منجر به تنگي نفس ، خرخر اختلال رشد صورت ، عوارض قلبي – ريوي سينوزيت مزمن و عفونت مكرر گوش شود. در اين صورت لوزه سوم را بايد تحت جراحي قرار داد. به برداشتن لوزه سوم آدنوئيدكتومي مي گويند.

علائم ورم لوزه ها

ورم لوزه می تواند باعث متورم شدن لوزه ها و درد در گلو شود. علائم دیگر ورم لوزه شامل تب ، مشکل در قورت دادن غذا و متورم شدن غده ها در اطراف گردن می باشد. پزشک متوجه قرمز شدن گلو و پوشیده شدن اشکالات پوشش ریسک یا هج لوزه های شما با یک پوشش زرد یا سفید ، می شود. گاهی اوقات ، تورم به خودی خود رفع می گردد. در موارد دیگر ، مصرف آنتی بیوتیک یا جراحی لوزه الزامی می باشد. جراحی لوزه می تواند مشکلات تنفسی از قبیل خرخر کردن یا آپنه خواب ، را نیز درمان کند.

چه کسانی به جراحی لوزه نیاز دارند ؟

ورم لوزه و نیاز به جراحی اشکالات پوشش ریسک یا هج اشکالات پوشش ریسک یا هج لوزه ، در میان کودکان و بزرگسالان رواج دارد. البته افراد در هر سنی ممکن است ، مشکل لوزه را تجربه کرده و به جراحی نیاز پیدا کنند.

جراحی لوزه می تواند مشکلاتی از قبیل موارد زیر را درمان کند:

• مشکلات تنفسی مرتبط با لوزه های ورم کرده
• خرخر کردن مکرر و با صدا
• دوره ای که در آن تنفس در طول خواب متوقف شده و تحت عنوان آپنه خواب نامیده می شود.
• خونریزی لوزه ها
• سرطان لوزه

چگونه برای جراحی لوزه آماده شویم ؟

شما باید مصرف داروهای ضد التهابی ، را به مدت دو هفته قبل از جراحی متوقف کنید. این نوع دارو شامل آسپرین ، ایبوپروفن و ناپروکسن می باشد. داروهایی از این نوع می تواند باعث افزایش خطر خونریزی ، در طول و بعد از جراحی شود. شما باید پزشک را از داروها و ویتامین هایی که مصرف می کنید ، مطلع سازید.

شما باید بعد از نیمه شب روز قبل از جراحی ، چیزی نخورید و ننوشید. شکم خالی خطر احساس تهوع ناشی از بیهوشی را کاهش می دهد.

حتماً برای دوره ریکاوری در منزل برنامه ریزی کنید. از یکی از دوستان یا نزدیکان بخواهید تا شما را بعد از اجرای روند ، به منزل بازگرداند و به شما در چند روز اول بعد از جراحی کمک کند. باید هفته بعد از جراحی را از محل کار یا مدرسه مرخصی بگیرید.

آموزش هاي قبل از عمل

1. هنگام مراجعه جهت عمل ، آزمايشات مربوطه و تست شنوايي ( در صورت موجود بودن ) را همراه خود داشته باشيد.
2. جراحي زير بيهوشي عمومي انجام مي شود ، يعني شما در طي عمل مي خوابيد.
3. قبل از رفتن به اتاق عمل زيورآلات ، اجسام فلزي گيره سر ، لنز ، دندان مصنوعي و … را خارج كنيد.
4. كليه لباس ها ي خود را در آوريد و لباس مخصوص اتاق عمل بپوشيد.
5. لاك ناخن ها و آرايش خود را پاك كنيد.
6. قبل از ورود به اتاق عمل ادرار خود را تخليه كنيد.
7. معمولا فرداي روز عمل مرخص مي شويد.
8. در صورت تب ، سرفه و هرگونه علايم سرماخوردگي قبل از عمل پزشك را در جريان بگذاريد.

روند جراحی لوزه

روش های مختلفی برای برداشتن لوزه ها وجود دارد. یک روش رایج تشریح چاقوی سرد نام دارد. در این حالت ، جراح لوزه های شما را با یک اسکالپل برمی دارد.

روش رایج دیگر برای جراحی لوزه شامل سوزاندن و برداشتن بافت ، از طریق فرایندی به نام کاتریزاسیون می باشد. امواج صوتی در برخی روندهای لوزه برداری مورد استفاده قرار می گیرند. جراحی لوزه در حدود نیم ساعت طول می کشد.

صرف نظر از روش جراحی انتخاب شده توسط پزشک ، این روند ، تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. شما در طول روند ، هیچ دردی را احساس نمی کنید. وقتی به هوش می آیید ، به اتاق ریکاوری برده می شوید.

خطرات جراحی لوزه

جراحی لوزه و لوزه سوم بسیار رایج می باشد. مثل جراحی های دیگر، برخی خطرات به همراه روند وجود خواهد داشت. این خطرات عبارتند از :

• تورم
• عفونت
• خونریزی
• واکنش به داروی بیهوشی

ریکاوری

بیماران اندکی درد را بعد از جراحی لوزه برداری تجربه می کنند. بعد از جراحی ، گلو درد را تجربه می کنید. در ناحیه فک ، گوش ها و گردن نیز درد تجربه می شود. خصوصاً در طول دو تا سه روز اول بعد از جراحی ، استراحت الزامی می باشد.

برای هیدراته ماندن بدون آسیب زدن به گلو ، به آرامی آب بنوشید. سوپ گرم و رقیق گزینه غذایی ایده آل در طول ریکاوری می باشد. شما می توانید بستنی ، پودینگ و دیگر غذاهای نرم را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. سعی کنید غذاهای سفت ، کرانچی یا تند را به مدت چندین روز بعد از جراحی لوزه از رژیم غذایی خود حذف کنید.

داروی مسکن می تواند به داشتن احساس بهتر در طول دوره ریکاوری کمک کند. داروها را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. در صورت تجربه خونریزی یا تب بعد از جراحی ، با پزشک تماس بگیرید. خرخر کردن در طول چند هفته اول بعد از ورند ، نرمال می باشد.

ریسک و نقش آن در قراردادهای بیمه اشخاص

ریسک نقطه مقابل شانس می‌باشد. موضوع ریسک و برآورد میزان آن، منبع محاسبه کلیه قراردادهای بیمه و خصوصا بیمه اشخاص است که بر حسب افزایش و کاهش بر سرنوشت قرارداد تاثیر می‌گذارد. بنابراین، ارزیابی میزان آن در قرارداد و تعیین حق بیمه مطابق آن بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله به تبیین و تعریف انواع و آثار ریسک بر قراردادهای بیمه اشخاص می‌پردازیم.

بیمه با وجود ریسک معنا پیدا می‌کند و بدون آن، مفهومی نخواهد داشت. در صورت عدم وجود ریسک در جامعه، بیمه نیز وجود نخواهد داشت. ریسک یا خطر، دارای انواع و اشکال متفاوتی است ولی با توجه به تغییرات مختلف و به رغم متنوع بودن آن، نتیجه ثابتی دارد. اما به هر صورت می‌توان گفت ریسک نامطلوب، منفی و ناخوشایند است. بنابراین بیمه کردن شخص در برابر تقصیرات عمدی وی بعد از بستن قرارداد که جنبه‌ی ریسکی ندارند، باطل است و قانون نیز آن را مجاز نمی‌داند.
با توجه به متفاوت بودن ارزیابی ریسک در هر یک از بیمه‌های اشخاص، راه‌های تحصیل آن هم در هر یک متفاوت است. محاسبه حق بیمه در بیمه‌های عمر، مطابق جدول مرگ و میر صورت می‌گیرد و برای ریسکهای نرمال است. از این رو، بیمه‌گر بایستی در انتخاب ریسک دقت نماید تا بتواند انتخاب شایسته‌تری داشته باشد. با توجه به طولانی مدت بودن قرارداد بیمه‌ی عمر و این که انتخاب نیز تنها یک بار در آغاز قرارداد انجام میگیرد، بیمه‌گر باید در انتخاب ریسک دقت نماید. زیرا امکان تغییر وضعیت سلامت شخص بیمه شده و تشدید خطر وجود دارد.

انتخاب ریسک، خصوصا در بیمه‌های عمر ـ در صورت ممات (یعنی فوت شخص بیمه شده) بسیار حائز اهمیت است. زیرا ممکن است بیمه‌شده‌ای که نگران آینده خود می‌باشد، درصدد تهیه بیمه‌نامه برآمده باشد، در حالی که در بیمه‌های به شرط حیات، چنین چیزی امکان‌پذیر نخواهد بود. از این رو بیمه‌گر باید دقت نماید تا بیمه‌نامه‌هایی که ممکن است با قصدِ سوء و اغفال بیمه‌گر همراه باشند را صادر نکند.
علاوه بر بیمه‌گر، واسطه‌های بیمه (نمایندگان و کارگزاران) نیز بایستی در زمینه نحوه‌ی فروش و انتخاب ریسک در بیمه‌های عمر، آموزشهای لازم را دیده باشند تا بتوانند در ارزیابی ریسک اطلاعات کافی را به بیمه‌گر ارائه دهند.
ریسک، هم از لحاظ ذهنی (شخصیت اخلاقی و روحی داوطلب) و هم از لحاظ عینی (سلامت جسمی داوطلب) بررسی گردد.

مفهوم ریسک

مفهوم ریسک به نتیجه نامطبوع، ناخوشایند و البته زیان‌آورِ حادثه اشاره دارد. اصطلاح شانس در برابر ریسک (Risk) یا خطر قرار دارد، بنابراین مفهوم مقابل ریسک به عنصر خوب، مطلوب و سودآور حادثه اشاره دارد. ریسک و شانس، با عدم اطمینان و اتفاقی بودن همراه است؛ بدین معنا که نتیجه آینده و حوادث آن قابلیت پیشبینی ندارند. چنانچه بتوان نتیجه‌ی یک حادثه را از قبل پیش بینی نمود، صدور بیمه‌نامه برای چنین حادثه‌ای ممکن نیست و بدون مفهوم است. کارشناسان بیمه ریسک را به معنای «خطر» می‌دانند و از آن در جهت بیان دو مقصود استفاده می‌نمایند. یکی احتمال رخداد خسارت و دیگری احتمال رخداد حادثه یا عامل به وجود آورنده خسارت و در زبان اروپایی نیز برای بیان هر دو مفهوم فوق کاربرد دارد.
مفهوم ریسک مورد نظر بیمه، احتمال رخداد حادثه است. براساس این مفهوم، ریسک، پیشامدی تصادفی و احتمالی بوده که باعث ایجاد خسارت می‌شود.
در تعریف دیگری از ریسک عنوان گردیده که «خطر یا ریسک پیشامدی است که ممکن است در زمان کم و بیش دور و نزدیک رخ دهد و بتوان درجه‌ی احتمال وقوع آن را محاسبه کرد. از دیدگاه حقوقی، خطر، اتفاق یا پیشامد احتمالی است که زمان وقوع آن مشخص نباشد و محقق شدن آن وابسته به میل و اراده طرفین قرارداد بیمه، خصوصا بیمه‌گذار نباشد. گاهی اوقات نیز ممکن است منظور از مفهوم ریسک، خود عنوان خسارت و نه حادثه‌ی مسبب خسارت در نظر گرفته شود. در این تعبیر، ممکن است پیشامدی رخ داده باشد اما وقوع خسارت ناشی از آن مشکوک و تصادفی باشد. بنابراین به سبب وجود عنصر احتمال، دریافت پوشش بیمه‌ای امکان‌پذیر خواهد بود. همچنین در بعضی موارد ریسک به عنوان موضوع تضمین بیمه کاربرد دارد. در این تعبیر ریسک به بخشی از دارایی یا فعالیت جسمانی یک شخص گفته می‌شود و منظور از آن خطرات کلی وقوع حوادثی است که میتواند منجر به بروز خساراتی برای شخص گردد.

مشخصات ریسک

موضوع قرارداد بیمه، خطر یا ریسک محقق شدن یک حادثه‌ی زیان‌بار است. منظور از این زیان در بیمه‌های اموال فقط زیان مالی است و مطابق آن، ریسک موضوع بیمه ارزیابی می‌گردد. اما این مسئله در بیمه‌های اشخاص متفاوت است و بحثی از مال و خسارت مالی در آن مطرح نیست. مسئله، تمامیت جسمانی انسان است و همین مسئله بایستی بر پایه ریسکی که در هر فردی به طور جداگانه وجود دارد و همینطور بسته به نوع قرارداد، به طور دقیق ارزیابی شود.
لذا ریسک موضوع عقد خصوصیاتی دترد که در هر قرارداد باید به دقت مورد نظر قرار گیرد و چنانچه هر یک از این خصوصیت‌ها وجود نداشته باشد، بدون شک اعتبار قرارداد با تزلزل جدی مواجه خواهد شد.

اتفاقی بودن وقوع ریسک

با توجه به نامعلوم بودن زمان رخ دادن خطر در عقد بیمه پس از عقد قرارداد میان بیمه‌گذار و بیمه‌گر که التزام متعهد به آن زمان مربوط می‌شود، قرارداد برای طرفین روشن نمی‌باشد، بنابراین چنین عقدی را احتمالی می‌گویند. لذا از جمله ویژگی‌های ریسک موضوع قرارداد بیمه اتفاقی بودن آن است. از طرف دیگر، خطراتی که وقوع آن‌ها حتمی است، قابلیت بیمه شدن را ندارند. نخستین و مرسومترین مفهوم برداشتی ریسک در اجتماع، اتفاقی بودن آن است. بنابراین نمی‌توان خطراتی را که به طور قطعی رخ خواهند داد را بیمه کرد. برعکس این قضیه نیز صدق می‌کند. به همین ترتیب موضوعاتی که از نظر قواعد فیزیکی و حقوقی احتمال وقوع آن‌ها امکان‌پذیر نیست هم قابلیت بیمه شدن ندارند.
هرچند در توجیه این حالت ممکن است ایرادی مطرح گردد. در خصوص بیمه‌های عمر به ویژه در دو قالب، بیمه‌ی عمر به شرط حیات و بیمه‌ی عمر مختلط، «مرگ» موضوعی است که ممکن است در هر صورت اتفاق بیفتد و بی‌شک بروز این واقعه برای همه افراد، امری است به طور حتم به وقوع می‌پیوندد. پس چگونه می‌توان چنین مسئله‌ای را اتفاقی دانست و در گروه امور ریسکی قرار داد. در پاسخ به این ایراد مطرح شده باید گفت؛ هر چند وقوع مرگ حتمی است اما زمان وقوع آن نامعلوم است و همین مجهول بودن زمان، آن را در گروه امور اتفاقی قرار می‌دهد. به بیان دیگر، در بیمه‌های عمر، موضوع عقد «طول مدت عمر» میباشد که کاملاً نامشخص است؛ بدین معنا که زمان مرگ نامعلوم و مجهول شمرده می‌شود.

واقعی بودن ریسک

ریسک موضوع مورد بیمه باید وجود داشته باشد و همچنین آشکار و واقعی باشد. لذا در عصر حاضر بیمه کردن خود در مقابلر خطرات ناشی از موجودات خیالی، امری غیر منطقی است. در حقیقت چنانچه موضوع بیمه به شکلی واضح وجود داشته باشد اما ریسکی که برای آن بیمه نامه خریداری شده جنبه‌ی واقعی نداشته باشد، تخیلی محسوب می‌شود.
همچنین امور وهمی نیز قابلیت بیمه شدن ندارند. در واقع موضوعاتی را می‌توان بیمه کرد که در عالم واقعیت موجود بوده و همچنین در معرض ریسک قرار داشته باشند. لذا، هیچ پدری نمی‌تواند فرزند متولد نشده خود را بیمه نماید. بنابراین موضوعاتی قابلیت بیمه شدن را دارند که به گونه‌ای واقعی و ملموس با آن در ارتباط باشیم. لازم به ذکر است که در این جهت هر دو مسئله (موضوع بیمه و ریسک) باید به صورت واقعی، محسوس و منطقی باشند.
بنابراین هم موضوع بیمه و هم ریسکی که برای آن لحاظ می‌گردد باید ـ هر دوـ جنبهی واقعی داشته باشند. اگرچه ریسک اتفاقی است اما این اتفاقی بودن باید به لحاظ عقلی امکان و احتمال وقوع در این عالم را داشته باشد؛ بدین معنا که، عقل بتواند امکانِ احتمال وقوع آن مورد را بپذیرد.

گیاه اشکالات پوشش ریسک یا هج پاپیتال یا عشقه، از طرز قلمه زدن تا خاصیت، مشکلات و قیمت پاپیتال

پاپیتال به طور معمول نیاز به نور مستقیم دارد، البته این گیاه بسیار مقاوم است و در همه شرایط (دمای پایین و یا بالا، نور کم و زیاد)، می‌تواند به خوبی رشد کند. لازم به ذکر است، گونه‌ای از آن که دارای برگ‌های ابلق است نسبت به سرما و صدمات ناشی از وزش باد مقاوم‌تر می‌باشد. گونه‌های دارای برگ سبز برای مکان‌های نیمه سایه و سایه مناسب‌تر است، اما گونه‌ی ابلق نور بیشتری می‌خواهد و نور کافی به زیبایی برگ‌ها می‌افزاید.

فرارو- گیاه پاپیتالیا پیچک انگلیسی، با نام علمی Hedera canariensis و نام انگلیسی Common lvy از خانواده Araliaceae است که به فارسی نیز "عشقه" نامیده شده است. پاپیتال گیاهی پوششی و تقریبا همیشه سبز است.

به گزارش فرارو، این گیاه بومی اروپا، غرب آسیا و شمال آفریقا بوده است. پاپیتال، عشقه یا پیچک انگلیسی بر خلاف اغلب چمن‌ها در مکان‌هایی که سایه می‌باشند، به خوبی رشد می‌کند و برای پرچین‌ها، پوشش دیوار‌ها بسیار مناسب است.

اغلب این گیاه را برای کاربرد زینتی و پوشش دیوار‌ها و باغچه تهیه می‌کنند؛ اما پاپیتال علاوه بر این، مصرف دارویی نیز دارد. گل‌های گیاه پاپیتال تا زمانی که گیاه ۵ تا ۱۰ ساله نشود، ظاهر نمی‌شوند. گل‌های آن به صورت محو و نامشخص به رنگ سبز مایل به زرد است که بویی مشابه بوی عسل دارند.

رنگ برگ‌ها سبز یا ابلق و دارای لبه‌های سفید است. این گیاه در صورتی که شرایط محیطی مناسب داشته باشد، به سرعت رشد می‌کند. قابل ذکر است که گونه ابلق آن رشد کمتری دارد. گیاه پاپیتال ساقه‌های رونده و چسبنده دارد. اگر یک پایه عمودی در کنار گیاه قرار دهید، ساقه‌های رونده آن به روی آن رشد می‌کنند و با ریشه‌هایی که بر سطح خود دارند به آن می‌چسبند و بالا می‌روند.

گیاه پاپیتال دارای گونه‌های مختلفی است

اصول نگهداری و پرورش گیاه پاپیتال

نور: پاپیتال به طور معمول نیاز به نور مستقیم دارد، البته این گیاه بسیار مقاوم است و در همه شرایط (دمای پایین و یا بالا، نور کم و زیاد)، می‌تواند به خوبی رشد کند. لازم به ذکر است، گونه‌ای از آن که دارای برگ‌های ابلق است نسبت به سرما و صدمات ناشی از وزش باد مقاوم‌تر می‌باشد. گونه‌های دارای برگ سبز برای مکان‌های نیمه سایه و سایه مناسب‌تر است، اما گونه‌ی ابلق نور بیشتری می‌خواهد و نور کافی به زیبایی برگ‌ها می‌افزاید.

دما: گیاه پاپیتال دما‌های مختلفی را تحمل می‌کند. بهتر است دما از صفر درجه کاهش پیدا نکند. هوای گرم نیز باعث خشک شدن برگ‌ها و سوختگی گیاه می‌شود. در این حالت باید به آبیاری و غبارپاشی گیاه دقت شود. اما دمای ۲۵-۱۸ درجه بهترین دما برای نگهداری این گیاه است.

آبیاری: پاپیتال به هفته اییک بار آبیاری در فصل زمستان و هفته‌ای دو بار آبیاریدر فصل تابستان نیاز دارد. اجازه دهید سطح خاک گلدان بین دو آبیاری خشک شود. آبیاری کم و خشکی بیش از حد، باعث کندی رشد گیاه می‌شود. آبیاری زیاد نیز موجب ریزش و زردی برگ‌ها می‌شود.

رطوبت: گیاه پاپیتالیا پیچک انگلیسی در زمستان درهفته یک مرتبه و در تابستان دو مرتبه درهفته نیاز به غبارپاشی دارد. با افزایش دما، باید غبارپاشی بیشتر انجام شود. بهترین زمان غبارپاشی اوایل روز و یا اوایل شب است.

تغذیه: در بهار و تابستان که فصل رشد گیاه است، می‌توان پاپیتال را با کود‌های مایع و جامد محلول، هر دو هفته یک بار طبق دستور روی پاکت کود، تغذیه نمود.

خاک:خاک سبک برای رشد گیاه پاپیتال مناسب است. استفاده از کود پوسیده دام یا خاک برگ می‌تواند مفید باشد. برای سبک‌تر شدن خاک باغچه، مقداری شن یا پیت ماس اضافه کنید. خاک‌های دارای کمپوست نیز برای اصلاح خاک موثر است.

زمان تعویض گلدان: گیاه در حال رشد نیاز به یک بار تعویض گلدان در سال دارد. بهتر است برای پاپیتال‌های جوان، در سال‌های اول و دوم، دو مرتبه تعویض گلدان انجام شود. در صورت عدم امکان، خاک سطحی گلدان را با خاک غنی و تازه جایگزین کنید. بیشتر بخوانید

• جزئیات نگهداری، تکثیر و قیمت گل "برگ انجیری"؛ مونسترا میوه می‌دهد
• روش تهیه کود خانگی و ارگانیک برای گیاهان خانگی و آپارتمانی

تکثیر پیچک انگلیسییا گیاه پاپیتال: بهترین زمان تکثیر گیاه پاپیتال از اواسط بهار تا اواخر مهر می‌باشد. پاپیتال یا عشقه را می‌توان به روش‌های مختلف تکثیر کرد.

بهترین روش برای تکثیر پاپیتال: قلمه زدن از رایج‌ترین شیوه تکثیر گیاه پاپیتال است. برای قلمه زدن پاپیتال از ساقه‌های ۱۰ تا ۱۲ سانتی متری استفاده کنید. این ساقه‌ها باید از اواسط فصل بهار تا پایان تابستان عمر داشته باشند. البته نمونه‌های مقاوم در فصل بهار قلمه گیری می‌شوند. قلمه را در گلدان مناسب بگذارید.

دهانه گلدان باید قطری برابر با ۹ سانتی متر داشته باشد. خاک مورد استفاده باید دارای کمپوست بذر باشد. خاک را مرطوب نگه دارید. برای مرطوب نگه داشتن خاک می‌توان گلدان را با نایلون شفاف پوشش داد. از خاک پیت و ماسه برای تکثیر پاپیتال به روش قلمه زدن نیز استفاده می‌کنند. گلدان حاوی قلمه را در سایه و به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید. بعد از ریشه دار شدن که ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد، می‌توانید گیاه را به محیط مناسب و یا باغچه منتقل کنید.

آفات و مشکلات

کنه تار عنکبوتی: موجب زردی برگ‌های پاپیتال می‌شود. برگ و ساقه‌ها با شبکه‌ای تار مانند پوشیده می‌شوند. همچنین برخی برگ‌ها را قهوه‌ای و چروکیده کرده و می‌خشکاند.

شپشک آرد آلود: در زیر برگ و محل اتصال ساقه‌ها مستقر می‌شوند و موجب کندی رشد گیاه، زرد و بد شکل شدن ساقه‌ها و برگ‌ها می‌شود.

عوارض و درمان: اگر مشاهده کردید برگ‌ها رنگ پریده اند، نور خیلی شدید یا محیط تاریک است. کمبود عناصر هم می‌تواند همین علائم را به وجود بیاورد. برگ‌های چین و چروک دار و خشک شده معرف هوای گرم محیط است؛ گیاه را به محل خنک‌تر برده و غبارپاشی کنید. لکه‌های نقره‌ای روی برگ‌ها نتیجه فعالیت آفت است.

هر دو هفته یک‌بار با سم حشره کش نفوذی، گیاه را سمپاشی کنید. در صورتی که زخم‌های سیاه روی برگ‌ها مشاهده کردید، با هر نوع مایع ضد عفونی کننده، با غلظت کم، لکه‌ها را خیس کنید. هوای خشک، نوک برگ‌ها را قهوه‌ای می‌کند. هوای اشکالات پوشش ریسک یا هج سرد نیز برگ‌ها را سبز تیره و قرمز می‌کند. برگ‌ها زرد شده و آغشته به تار عنکبوت شدند، باید هر دو هفته یکبار با سم کنه کش، سمپاشی صورت بگیرد. غبارپاشی برای دفع این آفت موثر است.

خواص درمانی گیاه عشقه یا پاپیتال

گیاه عشقه علاوه بر اینکه گیاهی تزئینی برای پوشش دیوار‌ها و باغچه‌ها استفاده میشود؛ خواص دارویی بی نظیری دارد. مانند شربت پروسپان که از عصاره برگ خشک عشقه گرفته شده و بهترین دارو برای ضد سرفه و گلودرد است.

علاوه بر این، این گیاه برای: پاکسازی سموم بدن، جلوگیری از انواع التهابات، ضد باکتریایی، از بین بردن احتقان، بهبود سرعت التیام زخمها، آرامش بخشیدن به معده، افزایش اکسیژن بدن، موثر در تقویت سیستم ایمنی، درمان جوش و آکنه، درمان آرتروز، نقرس و روماتیسم، بهبود عملکرد کیسه صفرا، بهبود سوختگی پوست، قاعده آور، ایجاد شادابی و نشاط در افراد مسن، درمان سرماخوردگی، تصفیه خون، خلط آور و درمان سیاه سرفه موثر است.

البته باید در مصرف این گیاه به صورت خودسرانه، پرهیز گردد؛ وجود ماده‌ای سمی در برگ‌ها و ریشه پاپیتال می‌تواند خطرناک باشد.

پاپیتال و تصفیه کننده هوای محیط: طبق تحقیقات ناسا گیاهانی برای تصفیه هوای محیط منزل و محیط کار انتخاب شده اند. از این نظر، پاپیتال به عنوان گیاه شماره یک در میان دیگر گیاهان برای تصفیه هوا قرار گرفته است. گیاه پاپیتال سم‌های فرمالدئید و بنزن را از محیط دریافت کند.

این گیاه جز گیاهان ارزان قیمت محسوب می‌شود. قیمت گیاه پاپیتال ابلق برگ پهن، ۸,۵۰۰ تومان و پاپیتال سبز برگ پهن، ۷,۵۰۰ تومان در فروشگاه اینترنتی و در گلخانه‌ها با ارزش کمتر (حدودا ۲۵۰۰ تومان) به فروش می‌رسد.