شاخص PPI و تورم

تیم متفکران نوین مالی با سرپرستی دکتر تفتیان در مسیر موفقیت مالی و حسابداری، در ارتقای سطح دانش و مهارت مالی و حسابداری در سطوح مختلف جامعه سهیم است. - رسالت و هدف تیم متفکران نوین مالی - مشارکت تیم متفکران نوین مالی - بیوگرافی دکتر تفتیان

شاخص قیمت تولید کننده یا PPI

شاخص قیمت تولید کننده (PPI) یک خانواده شاخص است که میانگین تغییرات در قیمت های فروش دریافت شده توسط تولید کنندگان داخلی کالاها و خدمات را در طول زمان می سنجد. PPI تغییرات قیمت را از منظر فروشنده تغییر می دهد و از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) متفاوت است، که تغییرات قیمت را از نظر خریدار اندازه گیری می کند.

PPI سه حوزه تولید را شامل می شود:

• شاخص کالا شاخص تغییر قیمت در ماه های قبلی را برای زغال سنگ، نفت خام و سایر کالاها می سنجد.
• مرحله شاخص پردازش قیمت ها را برای کالاهائی که برای تولید کنندگان به فروش می رسند و ارزش افزوده و استفاده از کالاها را برای تولید محصولات پایان می دهند، اندازه گیری می کند.
• مرحله صنعت مرحله نهایی تولید را اندازه گیری می کند.

تقاضای بین المللی مبتنی بر کالاها. این شاخص به عنوان شاخص قیمت عمده فروشی یا WPI تا سال 1978 شناخته می شد.

تقریبا 10،000 اقدام PPI در هر ماه برای محصولات فردی و گروهی از محصولات منتشر شده است. این PPI ها خروجی تقریبا تمام صنایع تولید کننده کالا را شامل می شود، که شامل صنایع مانند معدن، تولید، کشاورزی، گاز طبیعی، ساخت و ساز و دیگر بخش های تولید می شود.

PPI به همان شیوه به عنوان بیشتر شاخص ها تفسیر می شود. هر محصول یا گروهی از محصولات با یک شماره پایه 100 در یک دوره پایه شروع می شود. تمام حرکات آینده در قیمت های تولید کننده در مقایسه با دوره قبلی اندازه گیری می شود. بنابراین، اگر یک محصول دارای PPI پایه ای از 100 باشد و در ماه بعد آن دارای PPI 110 می باشد، این نشان می دهد که قیمت آن محصول نسبت به دوره قبلی 10٪ افزایش یافته است. PPI فعلی سال پایه در سال 1982 در 100 تعیین شده است.

طبقه بندی صنعتی PPI

طبقه بندی صنایع PPI اقدامات در سطح صنعت را اعمال می کند و تغییرات قیمت های دریافت شده برای خروجی صنعت را در خارج از صنعت خود دنبال می کند. این به این معنی است که PPI اندازه گیری میزان تولید خالص صنعت است. PPI بیش از 535 شاخص قیمت صنعت و همچنین بیش از 4000 شاخص مربوط به محصول و حدود 600 شاخص که صنایع گروه را با هم عرضه می کنند، منتشر می کند.

طبقه بندی مبتنی بر کالا PPI

طبقه بندی کالاها PPI، محصولات و خدمات را با همبستگی و ترکیب تولید سازماندهی می کند و به طور کلی طبقه بندی صنعت محصول طبقه بندی شده را نادیده می گیرد. بیش از 3700 شاخص قیمت برای کالاها و تقریبا 800 شاخص قیمت کالای منتشر شده برای خدمات وجود دارد. این طبقه بندی ها بر اساس محصول، خدمات و استفاده نهایی سازماندهی می شوند.

طبقه بندی و تقاضا برای کالاها

تقاضای متوسط ​​(FD-ID) مبتنی بر کالا علاوه بر شاخص PPI، جایگزین سیستم SOP است. سیستم FD-ID شاخص های کالا را برای کالاها، خدمات و ساخت و ساز را به کالاهای فرعی محصول طبقه بندی می کند.

PPI بیش از 600 شاخص FD-ID را منتشر می کند، که تغییرات قیمت را برای کالاها، خدمات و ساخت و ساز ارائه می دهد تا به تقاضای متوسط ​​و نهایی مشتریان رسیدگی کند. بعضی از آنها برای هر فصل تنظیم می شوند.

چرا شاخص قیمت تولید کننده مهم است؟

PPI می تواند به عنوان شاخص پیشرو قیمت تغییرات نهایی در سطح مصرف کننده و تورم در نظر گرفته شود، اگر روند در PPI بالاتر باشد. تورم کم برای تحریک هزینه های مصرف کننده، سود شرکت ها و در نهایت بازار سهام خوب است. افزایش تورم می تواند نشانه ای از نرخ بهره بالقوه بالاتری باشد.

PPI می تواند اطلاعات را در مورد روند قیمت ها در مراحل مختلف فرایند تولید به تحلیلگران، مدیران اجرایی و سرمایه گذاران ارائه دهد. این برای شرکت ها در تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری مفید است، برای تحلیل گران در ردیابی روندهای اقتصادی و برای سرمایه گذاران که سرنخ هایی را برای تورم آینده ارایه می دهند.

شدت شاخص قیمت تولید کننده:

شاخص دقیق تورم مصرف کننده در آینده

طول "تاریخ عملی" سری داده ها

خرابی های خوب برای سرمایه گذاران در شرکت های مورد بررسی (معدن، اطلاعات کالا، برخی از بخش خدمات)

شاخص PPI و تورم

تیم متفکران نوین مالی با سرپرستی دکتر تفتیان در مسیر موفقیت مالی و حسابداری، در ارتقای سطح دانش و مهارت مالی و حسابداری در سطوح مختلف جامعه سهیم است.

- رسالت و هدف تیم متفکران نوین مالی

- مشارکت تیم متفکران نوین مالی

- بیوگرافی دکتر تفتیان

• جدیدترین مطالب
• پر بازدیدترین
• پربازدیدترین اخبار

ضوابط اجرایی قانون بودجه سال 1394

سازمان مدیرت وبرنامه ریزی کشور.

قانون بودجه سال 1364

‌قانون بودجه 1364 کل کشور ‌ماده واحده - بودجه سال 1364 کل کشور از حیث درآمدها و سایر منابع تأمین اعتبار شش هزار و هشتصد و نود دو میلیارد و یکصد و بیست و‌شش میلیون و یکصد و شصت هزار ریال (6.892.126.106.000) و از حیث هزینه‌ها و سایر پرداختها شش هزار و هشتصد و نود و دو میلیارد و‌یکصد و بیست و شش میلیون و یکصد و شصت هزار (6.892.126.160.000) ریال می‌باشد.

اولویت های پژوهش های سال 91 موضوع بند 89

روسای محترم دستگاه های مشمول جزء 1 بند میم ماده 224 برنامه پنجم توسعه و بند 89 قانون بودجه 1391 کل کشور .

آئین نامه اجرایی بند 89

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری.

ضوابط اجرایی قانون بودجه سال 1391

متغیر چیست و چگونه متغیرهای پژوهش را بشناسیم؟

هر چیزی که بتواند ارزش های گوناگون و متفاوت را بپذیرد، به آن متغیر می گویند. بنا به تعریف دیگر، متغیر یک مفهوم است که بیش از دو یا چند ارزش یا عدد به آن اختصاص داده می شود. .

مبانی نظری و پیشینه تحقیق(فصل دوم پایان نامه)

برای فصل دوم ، با عنوان " سابقه تاریخی، مبانی نظری، ادبیات پژوهش" نیاز به صرف وقت زیاد و کار بیشتری دارید. آن چه که قبلا برای پیشنهاد پژوهش خود تهیه نموده اید پایه کار است.

اقلام حقوق صاحبان سهام

حقوق صاحبان سهام شامل اقلامی از جمله سرمایه، انوخته ها، اندوخته قانونی و. می باشد. در این مبحث اصطلاحات انگلیسی به همراه مختصر توضیح جهت آشنایی هرچه بیشتر کاربران ارائه می‌گردد.

طبقه­ بندی متغیرها بر حسب ماهیت متغیر (متغیر گسسته و پیوسته)

کار پژوهشگر، جمع­آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل داده­های جمع­آوری شده از متغیرهاست. همان­طور که قبلاً ذکر شد، متغیرها به وسیلۀ عدد یا ارزش، مشخص می­شوند. کار پژوهشگر، جمع­آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل داده­های جمع­آوری شده از متغیرهاست. همان­طور که قبلاً ذکر شد، متغیرها به وسیلۀ عدد یا ارزش، مشخص می­شوند. .

بعضی ها عجیب خوبند

ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﺑﺎ ﯾﮏ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ ﺗﻪ ﺗﻪ ﺩﻟﺖ، ﻭ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻠﺨﯽ ﻭ ﺍﺧﻢ ﻭ ﺗَﺨﻢ ﻭ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻧﻤﯿﺮﻭﻧﺪ!ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺨﻨﺪﻧﺪ؛ ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ؛ ﺍﺻﻼ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻪ ﺩﻟﮕﺮﻣﯿﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ؛ ﺭﺩ ﭘﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ.

سواد مالی و مدیریت هزینه

مهم نیست که کجا یا چطور خرید می کنید، وسوسه ی خرید بیشتر همه جا ما را دنبال می کند. .

اسامی اعضاء جامعه مشاوران رسمی.

اسامی اعضاء جامعه مشاوران رسمی مالیاتی ایران دارای کارت عضویت معتبر.

مزیت سرمایه گذاری

برخی افراد به جای سرمایه‌گذاری ترجیح می‌دهند پول خود را در حساب‌های بانکی با سود. .

اهداف سرمایه گذاری

هیچ راهکار یا رویکرد سرمایه گذاری وجود ندارد که برای همه مناسب باشد. هر. .

اصلاحیه جدول استهلاک مالیاتی

> گروه بندی فایل ها ‏ > پژوهش و پایان نامه ‏ > مجموعه مقالات گردآوری شده به تفکیک موضوع ‏ > تحقیقات بازار سرمایه ایران ‏ > تورم ‏ > توصیف فایل ها

چکیده ای از مقاله

رابطه بین بازده سهام و تورم مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته، اما تاکنون در مورد آن یک نتیجه قطعی حاصل نشده است به همین دلیل از آن به عنوان معما یاد می شود. این رابطه به علت وجود نرخ های تورم از کشوری به کشور دیگر متفاوت است و ساختار اقتصادی مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. در این پژوهش روابط دو شاخص CPI (شاخص قیمت مصرف کننده) و PPI (شاخص قیمت تولید کننده) و بازده سهام در بازه زمانی تیر 1371 تا خرداد 1387 بررسی شده است. نتایج رگرسیون فرضیه اول نشان داد که دو متغیر CPI و PPI برای توضیح بازده سهام مناسب به نظر نمی رسند. تحلیل فرضیه دوم به کمک الگوهای گارچ، گارچ نمایی و اثر اهرمی انجام شده است. نتایج برآورد مدل گارچ حاکی از آن است که این مدل برای توضیح نوسانات بازده سهام مناسب است. با استفاده از نتایج فرضیه اثر اهرمی که در آن از الگوی گارچ نمایی استفاده می شود، ناتقارنی نوسانات و وجود اثر اهرمی در بازار سهام تهران شاخص PPI و تورم تایید شد و درنهایت آزمون فرضیه دوم نشان داد که این دو متغیر اثری روی میانگین و نوسانات بازده سهام ندارند، اما به علت نامتقارن بودن نوسانات در بازار سهام تهران، باید از مدل گارچ نمایی برای آزمون این فرضیه استفاده کرد.

دعوت از دوستان

همگام با تیم:عضویت طرح یاقوت

همیار با تیم: عضویت طرح زمرد

همکار با تیم: عضویت ویژه الماس

جستجو یار مالی شغلی

مترجم یار مالی حسابداری

داستان CPI و تورم

در داستان CPI و تورم به چالش‌های محاسبه تورم بر اساس این شاخص می‌پردازیم.

شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI)، یکی از مهمترین و حساس‌ترین شاخص‌های اندازه‌گیری تورم در اغلب کشورها در نظر گرفته می‌شود. انتشار ارقام ماهانه این شاخص تاثیر مهمی روی بازارهای مالی می‌گذارد و ارقام غافلگیرانه این شاخص اغلب سرمایه‌گذاران را به نابودی می‌کشد.

شاخص قیمت مصرف کننده CPI، معیار اندازه‌گیری تغییرات قیمت در یک بازه زمانی در قیمت‌های سبد مصرف کالاها و خدمات شهروندان است. این کالاها و خدمات در ۸ گروه اصلی تقسیم می‌شوند: غذاها و نوشیدنی‌ها، مسکن، پوشاک، حمل‌ونقل، سلامت، بازسازی، تحصیل، و ارتباطات.

مقدار CPI با در نظر گرفتن تغییرات قیمت کالاها و خدمات معین مصرف‌کنندگان و گرفتن میانگین این تغییرات محاسبه می‌شود. تغییر در CPI به معنی تغییر در هزینه زندگی است. بنابراین CPI شاخصی اقتصادی است که بیشتر برای شناسایی دوره‌های تورم استفاده می‌شود.

تورم به معنی افزایش عمومی سطح قیمت‌هاست که معمولا به صورت درصد بیان می‌شود. نتیجه تورم کاهش قدرت خرید واحد ارزی نسبت به بازه زمانی مشابه در گذشته است. تغییر در CPI به معنی تغییر در اقتصاد است. وقتی که تغییر CPI مثبت باشد، به معنی افزایش سطح عمومی قیمت‌هاست. افزایش CPI سرانجام به معنی تنظیم هزینه‌های زندگی و درآمد می‌باشد. به این فرایند شاخص‌بندی (Indexation) گفته می‌شود.

تغییر در شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI)، نمایانگر میزان تغییرات کلی قیمت است.

آیا CPI بهترین روش محاسبه تورم است؟

حال جدای از شهرت و کاربرد بالای CPI، این شاخص با ایده‌آل بودن فاصله بسیار زیادی دارد و به صورت کامل نمی‌تواند تورم یا هزینه‌های زندگی را اندازه گیری کند.

اگرچه از این شاخص به عنوان شاخص اصلی اندازه‌گیری تورم استفاده می‌شود، اما دقت آن در این اندازه گیری، انتقادات زیادی را به خود جلب کرده است.

محدودیت‌های CPI

سنگینی وزنه بر مصرف‌کنندگان شهرنشین است.

چون شاخص CPI طوری طراحی شده که عادات خرید مصرف‌کنندگان شهرنشین را محاسبه کند، انتقاد می‌شود که مقدار دقیقی از افزایش قیمت کالاها یا عادات خرید مناطق حاشیه‌نشین و روستایی را نشان نمی‌دهد.

درست است که شهرها مهمترین مراکز تولیدات اقتصادی هستند اما جمعیت زیادی از کشور در خارج از نقاط شهری زندگی می‌کنند که در این مناطق ممکن است به دلیل فاصله قیمت‌ها بالاتر نیز باشد.

در یک انتقاد گسترده‌تر، در شاخص CPI گزارش جداگانه‌ای از گروه‌های مختلف فرهنگی وجود ندارد.

تغییرات کیفیت

مصرف‌کننده ممکن است که با خرید جنس گرانتر در کل سود کند زیرا که این افزایش قیمت به خاطر افزایش کیفیت بوده است. اما CPI هیچ معیاری برای اندازه‌گیری این افزایش کیفیت ندارد. بنابراین صرفا افزایش قیمت را نشان می‌دهد بدون آنکه منافع جدیدی که برای مصرف کننده ایجاد شده را در نظر بگیرد.

کالاهای جایگزین

یکی از مشکلات شناخته شدهٔ CPI که حتی اداره آمار کار آمریکا (محل محاسبه و انتشار CPI) نیز آن را پذیرفته، این است که اثر جایگزینی کالاها توسط مصرف‌کننده‌ها را در نظر نمی‌گیرد.

این یک واقعیت اقتصادی است که وقتی قیمت یک کالا رشد زیادی می‌کند، بسیاری از مصرف‌کننده‌ها گزینه جایگزین مناسب‌تری پیدا می‌کنند. برای نمونه به جای خرید پوشاک با برند مشهور، برند‌های کمتر شناخته شده و ارزانتری را برای خرید انتخاب می‌کند.

در اینجا CPI بدون در نظر گرفتن این سناریو، رقمی را نشان می‌دهد که با فرض ادامه خرید مصرف‌کننده از کالاهای گران‌شده محاسبه شده است.

محصولات جدید

خلاقیت و نوآوری ضعف دیگر شاخص CPI است. تولیدات و محصولات تا وقتی که جزء اقلام اصلی سبد خرید مصرف‌کننده قرار نگیرند، در محاسبات CPI لحاظ نمی‌گردند. بنابراین ممکن است که کالاهای جدید بخش قابل توجهی از هزینه‌های مصرف‌کننده را شامل شوند، اما با این وجود سال‌ها طول می‌کشد تا در محاسبات CPI در نظر گرفته شود. هرگونه شاخص قیمتی که تغییرات در میزان خرید مصرف‌کنندگان را در نظر نگیرد، ناقص است.

هزینه‌های زندگی

در CPI تغییرات قیمت کالاها و خدمات نمایان می‌شود اما مشکلی که وجود دارد این است در این شاخص تغییرات هزینه محاسبه نمی‌شود. یعنی میزان هزینه‌ای که هر خانوار حاضر است به خاطر داشتن استانداردهای زندگی تقبل کند.

شاخص CPI نمایانگر سطح قیمت نیست

شاخص CPI نرخ تغییرات قیمت را نشان می‌دهد و اطلاعاتی درباره سطح قیمت نمی‌دهد. به عنوان نمونه اگر شاخص قیمت تخم‌مرغ ۱۳۰ و شاخص قیمت نان ۱۸۰ باشد به معنی این نیست که نان گران‌تر از تخم‌مرغ است. بلکه به معنی این است که تغییرات قیمت نان بیشتر از تخم‌مرغ بوده است.

جدال بر سر محاسبه CPI

در اصل CPI با مقایسه قیمت سبد کالاهای مشخص و ثابتی در دو بازه زمانی مشخص محاسبه می‌شد. اینجا CPI شاخص هزینه کالاها (COGI) بود.

سپس کنگره آمریکا پذیرفت که برای لحاظ کردن تغییراتی که جامعه برای حفظ استاندارد زندگی ایجاد می‌کرد، شاخص قیمت مصرف‌کننده را اصلاح کند. در نتیجه CPI به شاخص هزینه زندگی (COLI) تغییر یافت.

در طی سال‌ها روش محاسبه CPI دچار اصلاحات متعددی شده است. بر اساس اداره آمار کار آمریکا (BLS) در روش جدید تغییرات کیفیت کالاها و همچنین کالاهای جایگزین را نیز در نظر می‌گرفت.

جایگزینی کالاها موجب تغییرات قابل توجهی در محاسبات و میزان CPI می‌شد. منتقدان این روش می‌گویند که دولت با اختیار جایگزینی کالاهای شاخص قیمت مصرف‌کننده، به راحتی می‌تواند در محاسبات این شاخص دستکاری کرده و رقم پایین‌تری را گزارش کند.

روش‌های مختلف محاسبه CPI

روش اصلی محاسبه CPI همان روشی است که در اداره آمار کار آمریکا معرفی شده است. این روش با جزئیات کامل در سایت اداره آمار کار آمریکا در «کتاب راهنمای BLS» فصل ۱۷ با عنوان «شاخص قیمت مصرف‌کننده» بیان شده است.

جان ویلیام اقتصاددان آمریکایی و تحلیل‌گر دولتی می‌گوید که CPI یا رقم تورم با روش محاسباتی قدیمی خیلی بهتر بود. لذا ویلیام در سایت خود با استفاده کالاهای ثابت رقم متفاوتی برای CPI گزارش می‌کند.

دیوید رنسون، اقتصاددان دیگر آمریکایی CPI را شاخص قابل اتکایی برای محاسبه تورم نمی‌داند. دیدگاه رنسون این است که CPI یک اندیکاتور تاخیری برای تورم است و نمی‌هواند خوبی برای محاسبه فعلی تورم مورد استفاده قرار گیرد.

طبق نظر رنسون افزایش قیمت کالاها شاخص خیلی بهتری برای محاسبه تورم فعلی است. زیرا تورم ابتدا قیمت کالاها را افزایش می‌دهد و ممکن است چندین سال طول بکشد تا این تغییر وارد اقتصاد شده و در CPI لحاظ شود. رنسون تورم را بر اساس قیمت سبد کالای فلزهای ارزشمند محاسبه می‌کند.

پس سه تعریف مختلف از CPI وجود دارد. چون این تعریف‌ها از لحاظ عملیاتی عین هم نیستند، هر روش اندازه‌گیری تورم منجر به نتیجه متفاوتی می‌شود.

پایین بودن CPI و منافع دولت

دولت‌ها از CPI برای تعیین هزینه‌های خود در آینده استفاده می‌کنند. مبنای بسیاری از هزینه‌های دولت بر اساس CPI است بنابراین هرگونه کاهش آن تاثیر قابل توجهی در هزینه‌های آتی دولت خواهد داشت.

شاخص قیمت مصرف‌کنندهٔ پایین حداقل دو مزیت برای دولت دارد:

• بسیاری از پرداخت‌های دولت مانند حقوق تامین اجتماعی و سودهای اوراق بهادار دولتی مصون از تورم (TIPS)، به سطح CPI وابسته اند. بنابراین CPI پایین‌تر به معنی پرداخت و هزینه پایین‌تر است.
• CPI از موجب کاهش برخی مؤلفه‌هایی که مورد استفاده در محاسبه GDP واقعی می‌شود. نرخ تورم پایین‌تر به معنی اقتصاد سالم‌تری است. به عبارت دیگر اگر رقم‌های واقعی تورم بالاتر از CPI محاسبه شده توسط دولت باشد، بعد نرخ سود واقعی سرمایه‌گذار از چیزی که انتظار داشت پایین‌تر خواهد بود. زیرا این تورم محسابه نشده موجب از بین رفتن سودهای سرمایه‌گذار می‌شود.

روش بهتر برای اندازه گیری تورم

اداره آمار کار ایالت متحده، از شاخص‌های اضافی دیگر برای اندازه‌گیری تورم استفاده می‌کند.

شاخص قیمت تولید کننده (PPI) میزان تولیدات و خدمات را اندازه‌گیری می‌کند. در محاسبه این شاخص این واقعیت در نظر گرفته می‌شود که تورم ابتدا تولید‌کننده‌ها را درگیر می‌کند. سپس افزایش در هزینه تولیدکننده‌ها به خرده‌فروشان و مصرف‌کننده‌ها بازمی‌گردد.

بنابراین شاخص قیمت تولید کننده (PPI) معیار دقیق‌تری برای اندازه‌گیری بازده اقتصادی یک کشور است، زیرا که از نیازهای مصرف‌کنندگان تاثیر نپذیرفته است.

اداره آمار کار از شاخص ضمنی تولید (GDP deflator) به عنوان شاخص اضافی برای سطح تورم در آمریکا استفاده می‌کند. شاخص ضمنی تولید، جمع قیمت تمام کالاها و خدماتی را که در کل کشور تولید شده، اندازه می‌گیرد. این شاخص هردوی CPI و PPI را اندازه‌گیری می‌کند.

برای اندازه‌گیری دقیق‌تر و جامع‌تر تورم در آمریکا، ارقام PPI و شاخص ضمنی تولید (GDP deflator) را باید به طور همزمان با آخرین گزارش‌های CPI سنجید.

تکلیف معامله گر چیست؟

شاخص CPI با وجود کاستی‌های خود به صورت گسترده‌ای استفاده می‌شود. این شاخص مبنای اصلاح پرداخت‌های تامین اجتماعی و دیگر برنامه‌های توزیع بودجه دولت است. این رویکرد احتمالا به این زودی‌ها تغییر نخواهد کرد. بنابراین بسیار مهم است که از محدودیت‌های آن آگاه باشیم.

در طول سال‌های اخیر اقلام موجود در کالاهای اساسی چندین بار اصلاح شده اند. طبق اعلام اداره آمار آمریکا این اصلاحات برای حذف یا کاهش عوامل بزرگنمایی CPI بود. با این وجود تا زمانی که معیار رسمی محاسبه تورم CPI باشد، این محدودیت‌ها پابرجا خواهد بود.

ركوردهاي تورمي در بزرگ‌ترين بخش اقتصاد

مركز آمار در دو گزارش جداگانه، دو هشدار تورمي در حوزه صنعت و خدمات را ارايه كرده است. گزارش اول مرتبط با تورم بخش صنعت است كه در آن عنوان شده قيمت اقلام صنعتي در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته.

مركز آمار در دو گزارش جداگانه، دو هشدار تورمي در حوزه صنعت و خدمات را ارايه كرده است. گزارش اول مرتبط با تورم بخش صنعت است كه در آن عنوان شده قيمت اقلام صنعتي در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته به‌طور ميانگين بالغ بر 46 درصد افزايش يافته. گزارش دوم مربوط به تورم توليد‌كننده بخش خدمات است كه مي‌گويد تورم به ثبت رسيده اين بخش در بهار 1401 در تمامي شاخص‌هاي تورمي اعم از نقطه‌اي، سالانه و فصلي ركورد شاخص PPI و تورم 10 سال گذشته را شكسته است.
تورم توليد‌كننده (ppi) در اقتصاد كلان پيشراني براي تورم مصرف‌كننده (cpi) محسوب مي‌شود. به بيان ساده‌تر افزايش قيمتي كه در مبدا توليد و ارايه كالا و خدمات رخ مي‌دهد كه تورم توليد‌كننده گوياي آن است، با يك فاصله زماني به بازار‌هاي خرد منتقل شده و مصرف‌كنندگان آن را حس خواهند كرد. البته در بخش‌هاي مختلف اين فاصله زماني متفاوت است، به عنوان مثال تورمي كه در مبدا توليد بخش صنعت رخ مي‌دهد به تبع دير‌تر از بخش خدمات به مصرف‌كننده خرد منتقل مي‌شود. هرچه شرايط اقتصادي و جامعه بي‌ثبات‌تر و تورمي‌تر باشد، اين انتقال سريع‌تر خواهد بود، انتظارات منفي نيز در تسريع انتقال تورم بسيار حائز اهميت است.

تورم بخش صنعت در قله 1.5 ساله
تورم نقطه به نقطه بخش صنعت در بهار سال جاري 46.2 درصد برآورد شده، اين در حالي است كه همين شاخص در زمستان گذشته حدود 40 درصد بوده است. تورم فصلي توليد‌كننده بخش صنعت نيز 12.5 درصد به ثبت رسيده، اين شاخص نيز نسبت به تورم فصلي اين بخش در زمستان سال گذشته حدود 5 درصد بالاتر بوده است. همچنين تورم فصلي بهار در شش فصل گذشته يعني از زمستان 99 تاكنون بالاترين نرخ محسوب مي‌شود. بر اين اساس مي‌توان عنوان كرد براي بار ديگر شاخص‌هاي تورمي در بخش صنعت روندي صعودي به خود گرفته‌اند. در مورد تورم سالانه كمي اعداد متفاوت رقم خورده است. تورم سالانه يا به عبارتي 12 ماهه، براي محاسبه تورم بازه زماني بلند‌تري را مورد بررسي قرار مي‌دهد، از همين رو عموما اثر تغييرات قيمت در شاخص تورم نقطه به نقطه نسبت به شاخص سالانه زود‌تر ديده مي‌شود. به تبعيت از اين مساله تورم سالانه توليد‌كننده صنعت در فصل بهار امسال 48 درصد رقم خورده در حالي كه در زمستان سال گذشته اين شاخص 56 درصد بوده است. اما با توجه به روندي صعودي كه تورم فصلي در اين بخش به وجود آمده، در ماه آتي شاهد افزايش تورم سالانه صنعت خواهيم بود؛ ركوردهاي تورمي در بزرگ‌ترين بخش اقتصاد. از طرف ديگر، مركز آمار ايران گزارش داده كه تورم فصلي شاخص قيمت توليد‌كننده بخش خدمات در بهار سال جاري 13.8 درصد بوده كه نسبت به زمستان گذشته حدود 6 درصد بالاتر بوده، تورم رقم‌خورده در بهار امسال در بخش خدمات، بالاترين تورم از ابتداي دهه 90 تاكنون محسوب مي‌شود. در ديگر شاخص‌هاي تورمي، سالانه (12 ماهه) و فصلي نيز شاهد ثبت ركود تورم بخش خدمات در بهار امسال در بازه زماني ده سال گذشته بوده‌ايم. اهميت اين عدد وقتي بيشتر مي‌شود كه بدانيم 57 درصد اقتصاد ايران را «خدماتي»ها مي‌گردانند. سهم اين بخش از توليد ناخالص داخلي كشور در سال 99 به علت شيوع بيماري كرونا و از اين جهت كه بحران‌هايي مانند كرونا نخستين ضربه را به گروه خدمات مي‌زنند، كمي كاهش يافته و 56.4 درصد بوده است، با كمرنگ‌تر شدن كرونا در سال گذشته و كنار آمدن اقتصاد با شرايط جديد، رشد اقتصادي بخش خدمات عدد مناسبي را به ثبت رساند و سهم اين بخش از كيك اقتصادي به 57.5 درصد رسيد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد در بيش از يك دهه، بالاترين تورم فصلي كه قبل از بهار امسال تجربه شده در تابستان 99 بوده كه حدود 11 بوده است. كمترين نرخ نيز در همين بازه زماني به بهار سال 95 بازمي‌گردد كه تورم توليد‌كننده خدمات نزديك به صفر درصد به ثبت رسيده. شدت تورم توليد‌كننده بخش خدمات در سال‌هاي اخير نسبت به سال‌هاي مياني و حتي سال‌هاي ابتدايي دهه 90 بالاتر است، به بيان ديگر تورم در اين بخش وارد كانال‌هاي بالاي تورمي شده كه توسط نرخ‌هاي تورمي كف حمايت شده و پايين‌تر نمي‌آيد. اين امر كه تورم در اين بخش به نرخ‌هاي نسبتا بالا خو كرده مي‌تواند در آينده بسيار خطرناك باشد و از كاهش تورم در خدمات جلوگيري كند.

بهاي خدمات در يك سال 1.5 برابر شد
گزارش مركز آمار ايران مي‌گويد تورم نقطه به نقطه بخش خدمات در بهار سال جاري 49.4 درصد بوده است. اين عدد به بيان ساده‌تر يعني بهاي خدمات در بهار سال جاري نسبت به بهار سال گذشته به‌طور متوسط يك‌ونيم برابر بالاتر رفته است، اين نرخ بالاترين نرخ تورم نقطه‌اي اين بخش از ابتداي دهه 90 تا اكنون محسوب مي‌شود. پس از بهار سال گذشته كمي نرخ شاخص PPI و تورم تورم خدمات كاهش يافت و از 48 درصد به پايين‌تر از 46 درصد رسيد، اما بار ديگر روند صعودي خود را در سال 1401 آغاز كرده است. به‌طور كلي مي‌توان عنوان كرد كه تورم نقطه‌اي توليد‌كننده بخش خدمات از سال 97 وارد كانال‌هاي بالاي تورمي شده و از بهار سال 98 كه وارد كانال 30 شد هيچگاه از اين عدد پايين‌تر نرفته، حتي مي‌توان گفت طي 3 سال اخير يك‌بار ديگر هم اين شاخص كانال خود را تغيير داده و وارد 40 شده و از زماني كه تورم نقطه‌اي خدمات در پاييز 99 عدد 40.2 را به ثبت رساند نه تنها از اين رقم پايين‌تر نرفته بلكه به مرز 50 درصد نيز رسيده است.

آموزش فاندامنتال ، شاخص بهای مصرف کننده و تولید کننده

در مقالات قبلی توضیحاتی در رابطه با کلیات تحلیل فاندامنتال یا همان تحلیل بنیادی منتشر کردیم ولی در این پست میخواهیم در مورد یکی از اخبار مهم که برای هر جفت ارز منتشر میشود را آموزش دهیم .

شاخص بهای مصرف کننده (cpi) و شاخص بهای تولید کننده (ppi) ، شاخص هایی برای تعیین میزان تورم هستند که که نشان دهنده این موضوع هستند که عبارتند از :

قیمت کالا ها و خدمات در حال افزایش هستند ( تورم )

یا قیمت ها در حال کاهش هستند ( تورم زیر صفر یا تورم در حال سقوط اما همچنان بالای صفر )

و یا قیمت ها بدون هیچ تغییری ادامه می دهند ( تورم صفر )

همانطور که نام شاخص ها نشان می دهند ، شاخص بهای مصرف کننده معیار بها را از طرف مصرف کننده مشخص می کند و شاخص بهای تولید کننده معیار را از طرف تولید کننده نشان می دهد .

ارقام ارائه شده توسط این شاخص ها به طور گسترده ، اغلب توسط بانک های مرکزی برای تعیین روند سیاست های مالی مورد استفاده قرار می گیرند و می توان گفت که تقریبا بر تمام بازارهای معاملاتی تاثیر عمده ای دارند .

حال همراه ما باشید تا نگاهی به جنبه تورم در این شاخص ها داشته باشیم و شاهد این باشیم که این اطلاعات چگونه تفسیر می شوند .

زمانی که قیمت ها در حال افزایش یا به طور مستمر در بالای سطح صفر قرار دارند ، به این حالت تورم گفته می شود .

یا به زمان عامیانه قیمت ها هر سال بالا می روند .

اعتقاد اقتصادی که درباره تورم وجود دارد این است که با ایجاد مشاغل و خدمات می توان نرخ تورم را پایین و پایدار نگه داشت و همچنین اقتصاد را در برابر رکود های اقتصادی ایمن نگه داشت .

بانک های مرکزی سعی می کنند که با پایین آوردن نرخ بهره ، تورم را کنترل کنند . اگر نرخ تورم زیر ۲ درصد برسد اغلب مشاغل و مصرف کنندگان بر این باورند که با گرفتن وام و استفاده از آن برای خرید اجناس ، موتور اقتصاد را در جامعه به راه می اندازند .

اما بالعکس این موضوع زمانی اتفاق می افتد که نرخ تورم بالای ۳ درصد باشد که در این حالت با افزایش نرخ بهره ، این مشاغل و مصرف کنندگان پول خود را پس انداز و در بانک نگه دارند .

اگر تورم خیلی کم باشد اما باز هم بالای صفر قرار داشته باشد تورم منفی اتفاق می افتد .

چنین اتفاقی را می توان مانند وضعیتی که برای ژاپن در سال های ۱۹۹۰ تا اوایل ۲۰۰۰ اتفاق افتاد و به دهه های از دست رفته مشهور است مشاهده کرد . در آن دوران تورم در سطح قابل ملاحظه ای پایین باقی ماند و کشور به توقف اقتصادی دچار شد نتوانست تولید ناخالص داخلی را در بازه زمانی طولانی به اجرا بگذارد . در تلاش برای مقابله با این موضوع ، بانک ژاپن نرخ بهره را به صفر درصد رساند تا افراد را به خرج کردن به جای پس انداز پول تشویق کند . اما در عوض بسیاری از افراد یا مشاغل به جای گرفتن وام با بهره کم برای پراخت بدهی های قبلی شان ، تصمیم گرفتند که با مقدار پول نقدی که موجود دارند به مصرف گرایی یا افزایش فعالیت تجاری شان روی بیاورند .

در سال های بعد ، ژاپن آزادسازی کمی را معرفی کرد که باعث شد به سیاست اقتصادی خود سرعت بیشتر ببخشد . این روند همراه کاهش نرخ بهره و با خرید های قطعی اوراق قرضه دولتی یا اوراق بها دار ، اساسا پول نقد بیشتری را به اقتصاد جامعه تزریق کرد .

زمان های زیادی در تاریخ وجود دارد که تورم از کنترل خارج شده و به این وضعیت تورم سرکش گفته می شود . از جمله نمونه های تاریخی این وضعیت را که قیمت ها طرز قابل توجهی افزایش داشت می توان به فرانسه در دوران انقلاب فرانسه ، جمهوری وایمار آلمان درست قبل از جنگ جهانی دوم ، روسیه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی ، زیمباوه اواسط دهه ۲۰۰۰ و حتی ایالات متحده در طول جنگ انقلابی اشاره کرد . همانطور که در مثال ها توجه کردید ، بیشترین عامل این شاخص PPI و تورم تورم را می توان جنگ یا درگیری یا عدم اطمینان به دولت برای حکومت بر جامعه بیان کرد . باید به این موضوع اشاره کرد که بانک ها تمام تلاش خود را برای جلوگیری از وقوع پیوستن این نوع تورم خواهند کرد . از جمله تلاش بانک ها می توان به ارزش گذاری مجدد ارز یا افزایش نرخ سود بهره تا جایی که پس انداز بیشتر از وام گرفتن سود داشته باشد ، اشاره کرد .

اگر قیمت ها در حال کاهش است می توان از اصطلاح تورم زدایی یا کاهش قیمت استفاده کرد . اگر از یک فرد عادی در خیابان بپرسید که آیا فکر می کند که کاهش قیمت ها امر مثبتی است ؟ احتمالا در اکثر مواقع جواب مثبتی را دریافت می کنید که نشانگر این موضوع است که همه افراد می خواهند اجناس مورد نظری که خواهان خرید آن هستند هر روز ارزان تر شود . البته باید گفت که این رویه برای تولید کنندگان موضوع دشوار تری است و زمانی که حاشیه تولیدی آنها برای تولید کاهش می یابد آنها نیز همچنان به دنبال راهی برای ارزانتر کردن تولیدات خود هستند و برای ادامه این رویه ، گاه به اخراج خدمه برای کاهش هزینه ها روی می شاخص PPI و تورم آورند .

اگر افراد بیشتری شغل نداشته باشند تولیدات کمتری نیز مصرف می شود که بیش از پیش منجر به حاشیه تولید کمتر برای تولید کنندگان می شود . این اتفاق باعث وقوع شرایط پیچیده ای می شود که با گذشت زمان فقط بدتر می شود . برای مقابله با این نوع تورم بانک ها به طور معمول سعی می کنند با کاهش نرخ بهره ، گرفتن وام‌ را به‌ امری منطقی تبدیل کنند .

در دهه نود میلادی ، ایده استفاده از این نوع تورم به عنوان هدفی از سوی بانک های مرکزی مطرح شد و حتی آلن گرینسپن رئیس بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا تمایل به دستیابی به آن را داشت . بعد از وقایع دهه های گمشده در ژاپن ، این نوع تورم به دلیل احتمال عدم رشد اقتصادی کمتر مورد نظر قرار گرفت . بنابراین تورم پایین نزدیک به سطح ۲٪ ۳٪ به مدلی ارجح برای قرن ۲۱ تبدیل شده است .